Ayubu 9
1 Ningĩ Ayubu agĩcookia, akiuga atĩrĩ:
Et respondens Iob, ait:
2 “Ti-itherũ nĩnjũũĩ ũhoro ũcio nĩ wa ma. No rĩrĩ, mũndũ angĩhota atĩa gũkorwo arĩ mũthingu mbere ya Mũrungu?
Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
3 O na korwo mũndũ enda gũkararania na Ngai-rĩ, ndangĩhota kũmũcookeria kĩũria o na kĩmwe harĩ ciũria ngiri.
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Ũũgĩ wake nĩ mũingĩ mũno, na ũhoti wake nĩ mũnene. Nũũ wanaregana nake akĩgaacĩra?
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 Eeheragia irĩma itekũmenya, na agacingʼaũrania nĩ kũrakara.
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 Athingithagia thĩ ĩkoima handũ hayo, na akainainia itugĩ ciayo.
Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
7 Aathaga riũa rĩkaaga kũratha; nake agiragĩrĩria ũtheri wa njata.
Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
8 Nĩwe watambũrũkirie igũrũ arĩ o wiki, na athiiaga agĩkinyangaga makũmbĩ ma iria.
Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
9 Nĩwe Mũũmbi wa njata iria ciĩtagwo Nduba, na Karaũ, na Kĩrĩmĩra, o na ikundi cia njata cia mwena wa gũthini.
Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
10 Nĩekaga magegania matangĩmenyeka, na akaringa ciama itangĩtarĩka.
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Rĩrĩa aahĩtũkĩra harĩa ndĩ, ndingĩmuona; o na rĩrĩa aathiĩra harĩa ndĩ ndimenyaga.
Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
12 Angĩgutha kĩndũ-rĩ, nũũ ũngĩhota kũmũgiria? Nũũ ũngĩmũũria atĩrĩ, ‘Nĩ atĩa ũreka?’
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 Ngai ndahingagĩrĩria marakara make; o na arĩa maateithagĩrĩria Rahabu nĩmamũinamagĩrĩra.
Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 “Niĩ-rĩ, ndaakĩhota atĩa kũmũkararia? Ingĩruta kũ ciugo cia kũmũcookeria?
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 O na korwo ndihĩtĩtie-rĩ, ndingĩhota kũmũcookeria ũndũ; ũrĩa ingĩĩka no gũthaitha ingĩthaitha Mũnjiirithia anjiguĩre tha.
Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
16 O na ingĩamwĩtire nake anjĩtĩke-rĩ, ndingĩĩtĩkia nĩangĩathikĩrĩirie.
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 We angĩamemendire na kĩhuhũkanio, na aingĩhie ironda ciakwa hatarĩ gĩtũmi.
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
18 Ndarekaga njookererwo nĩ mĩhũmũ, no nĩahatagĩrĩria na mathĩĩna.
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 Korwo no ũhoro wa hinya-rĩ, we arĩ hinya mũno! Na korwo no ũhoro wa ciira wa kĩhooto-rĩ, nũũ ũngĩmwĩta?
Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 O na korwo ndiahĩtĩtie-rĩ, kanua gakwa no kandue mũhĩtia; korwo ndiarĩ na ũcuuke-rĩ, nĩkangĩanduire mũhĩtia.
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 “O na gũtuĩka ndirĩ na ũcuuke-rĩ, ndikwĩrĩrĩra; muoyo wakwa nĩndĩwagĩire kĩene.
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
22 Ũhoro no ũrĩa ũmwe; nĩkĩo ndĩroiga atĩrĩ, ‘Aniinaga arĩa matarĩ ũcuuke o na akaniina arĩa aaganu.’
Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
23 Hĩndĩ ĩrĩa ihũũra rĩarehe gĩkuũ kĩa narua, nĩathekagĩrĩra kũũrwo nĩ hinya kwa arĩa matarĩ na mahĩtia.
Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
24 Hĩndĩ ĩrĩa bũrũri wagĩa moko-inĩ ma andũ aaganu, nĩahingaga aciirithania maitho. Akorwo ti we-rĩ, nũũ wĩkaga ũguo?
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
25 “Matukũ makwa marahanyũka gũkĩra mũkinyia-ũhoro; mombũkaga matarĩ na gĩkeno o na kĩnini.
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Mahĩtũkaga na ihenya mũno ta tũtarũ twa irura, kana ta nderi igũcuuhũkĩra kĩndũ gĩa kũrĩa.
Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
27 Ingiuga atĩrĩ, ‘Nĩngũriganĩrwo nĩ mateta makwa, nĩngũtiga gũtukia gĩthiithi, ngene,’
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 no ngeetigĩra mĩnyamaro yakwa yothe, nĩgũkorwo nĩnjũũĩ ndũkandua atĩ ndiĩhĩtie.
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Kuona atĩ nĩndĩkĩtie gũtuuo mũhĩtia-rĩ, nĩ kĩĩ gĩgũtũma ndĩĩnogie tũhũ?
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 O na ingĩĩthamba na thabuni, na ndĩĩthambe moko na igata-rĩ,
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
31 no ũndikirie irima rĩa gĩcoro nĩgeetha o na nguo ciakwa iithũũre.
Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 “We ti mũndũ ta niĩ atĩ nĩguo ndĩmũcookerie, nĩguo tũngʼethanĩre igooti-inĩ.
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
33 Naarĩ korwo nĩ harĩ mũndũ ũngĩtũiguithania, atũigĩrĩre guoko gwake ithuĩ eerĩ,
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 mũndũ wa kũnjehereria rũthanju rwa Ngai, nĩgeetha ndigacooke kũmakio nĩ itebeebania rĩake.
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
35 Hĩndĩ ĩyo nĩingĩacooka kwaragia itekũmwĩtigĩra, no ũrĩa ndariĩ rĩu-rĩ, ndingĩhota.
Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
