Ayubu 9
1 Ningĩ Ayubu agĩcookia, akiuga atĩrĩ:
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 “Ti-itherũ nĩnjũũĩ ũhoro ũcio nĩ wa ma. No rĩrĩ, mũndũ angĩhota atĩa gũkorwo arĩ mũthingu mbere ya Mũrungu?
Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
3 O na korwo mũndũ enda gũkararania na Ngai-rĩ, ndangĩhota kũmũcookeria kĩũria o na kĩmwe harĩ ciũria ngiri.
Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!
4 Ũũgĩ wake nĩ mũingĩ mũno, na ũhoti wake nĩ mũnene. Nũũ wanaregana nake akĩgaacĩra?
Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
5 Eeheragia irĩma itekũmenya, na agacingʼaũrania nĩ kũrakara.
Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
6 Athingithagia thĩ ĩkoima handũ hayo, na akainainia itugĩ ciayo.
ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;
7 Aathaga riũa rĩkaaga kũratha; nake agiragĩrĩria ũtheri wa njata.
han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
8 Nĩwe watambũrũkirie igũrũ arĩ o wiki, na athiiaga agĩkinyangaga makũmbĩ ma iria.
han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
9 Nĩwe Mũũmbi wa njata iria ciĩtagwo Nduba, na Karaũ, na Kĩrĩmĩra, o na ikundi cia njata cia mwena wa gũthini.
han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
10 Nĩekaga magegania matangĩmenyeka, na akaringa ciama itangĩtarĩka.
han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
11 Rĩrĩa aahĩtũkĩra harĩa ndĩ, ndingĩmuona; o na rĩrĩa aathiĩra harĩa ndĩ ndimenyaga.
Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
12 Angĩgutha kĩndũ-rĩ, nũũ ũngĩhota kũmũgiria? Nũũ ũngĩmũũria atĩrĩ, ‘Nĩ atĩa ũreka?’
røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«
13 Ngai ndahingagĩrĩria marakara make; o na arĩa maateithagĩrĩria Rahabu nĩmamũinamagĩrĩra.
Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
14 “Niĩ-rĩ, ndaakĩhota atĩa kũmũkararia? Ingĩruta kũ ciugo cia kũmũcookeria?
hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
15 O na korwo ndihĩtĩtie-rĩ, ndingĩhota kũmũcookeria ũndũ; ũrĩa ingĩĩka no gũthaitha ingĩthaitha Mũnjiirithia anjiguĩre tha.
Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!
16 O na ingĩamwĩtire nake anjĩtĩke-rĩ, ndingĩĩtĩkia nĩangĩathikĩrĩirie.
Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
17 We angĩamemendire na kĩhuhũkanio, na aingĩhie ironda ciakwa hatarĩ gĩtũmi.
han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,
18 Ndarekaga njookererwo nĩ mĩhũmũ, no nĩahatagĩrĩria na mathĩĩna.
ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.
19 Korwo no ũhoro wa hinya-rĩ, we arĩ hinya mũno! Na korwo no ũhoro wa ciira wa kĩhooto-rĩ, nũũ ũngĩmwĩta?
Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
20 O na korwo ndiahĩtĩtie-rĩ, kanua gakwa no kandue mũhĩtia; korwo ndiarĩ na ũcuuke-rĩ, nĩkangĩanduire mũhĩtia.
Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
21 “O na gũtuĩka ndirĩ na ũcuuke-rĩ, ndikwĩrĩrĩra; muoyo wakwa nĩndĩwagĩire kĩene.
Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
22 Ũhoro no ũrĩa ũmwe; nĩkĩo ndĩroiga atĩrĩ, ‘Aniinaga arĩa matarĩ ũcuuke o na akaniina arĩa aaganu.’
Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
23 Hĩndĩ ĩrĩa ihũũra rĩarehe gĩkuũ kĩa narua, nĩathekagĩrĩra kũũrwo nĩ hinya kwa arĩa matarĩ na mahĩtia.
Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;
24 Hĩndĩ ĩrĩa bũrũri wagĩa moko-inĩ ma andũ aaganu, nĩahingaga aciirithania maitho. Akorwo ti we-rĩ, nũũ wĩkaga ũguo?
Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
25 “Matukũ makwa marahanyũka gũkĩra mũkinyia-ũhoro; mombũkaga matarĩ na gĩkeno o na kĩnini.
Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,
26 Mahĩtũkaga na ihenya mũno ta tũtarũ twa irura, kana ta nderi igũcuuhũkĩra kĩndũ gĩa kũrĩa.
gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.
27 Ingiuga atĩrĩ, ‘Nĩngũriganĩrwo nĩ mateta makwa, nĩngũtiga gũtukia gĩthiithi, ngene,’
Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «
28 no ngeetigĩra mĩnyamaro yakwa yothe, nĩgũkorwo nĩnjũũĩ ndũkandua atĩ ndiĩhĩtie.
maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
29 Kuona atĩ nĩndĩkĩtie gũtuuo mũhĩtia-rĩ, nĩ kĩĩ gĩgũtũma ndĩĩnogie tũhũ?
Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
30 O na ingĩĩthamba na thabuni, na ndĩĩthambe moko na igata-rĩ,
Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
31 no ũndikirie irima rĩa gĩcoro nĩgeetha o na nguo ciakwa iithũũre.
du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.
32 “We ti mũndũ ta niĩ atĩ nĩguo ndĩmũcookerie, nĩguo tũngʼethanĩre igooti-inĩ.
Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;
33 Naarĩ korwo nĩ harĩ mũndũ ũngĩtũiguithania, atũigĩrĩre guoko gwake ithuĩ eerĩ,
vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!
34 mũndũ wa kũnjehereria rũthanju rwa Ngai, nĩgeetha ndigacooke kũmakio nĩ itebeebania rĩake.
Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
35 Hĩndĩ ĩyo nĩingĩacooka kwaragia itekũmwĩtigĩra, no ũrĩa ndariĩ rĩu-rĩ, ndingĩhota.
da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
