Ayubu 36
1 Elihu agĩthiĩ na mbere kwaria, akiuga atĩrĩ:
Og Elihu heldt fram og sagde:
2 “Ngirĩrĩria hanini, na nĩngũkuonia atĩ harĩ maũndũ mangĩ mangiugwo ma gũciirĩrĩra Ngai.
«Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
3 Ũmenyo wakwa ndĩũrutĩte kũraihu; niĩ ngũtũũgĩria kĩhooto kĩa ũcio Mũnyũũmbi.
eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
4 Menya wega atĩ ndeto ciakwa ti cia maheeni; ũyũ mũrĩ nake arĩ na ũmenyo mũkinyanĩru.
For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
5 “Mũrungu nĩwe mwene hinya, no ndairaga andũ; we nĩ mwene hinya, na nĩarũmagia muoroto wake.
Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
6 Ndatũũragia arĩa aaganu muoyo, no nĩaheaga arĩa anyariire kĩhooto kĩao.
Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
7 Ndeheragia maitho make harĩ arĩa athingu; amaikaragĩria gĩtĩ kĩa ũnene hamwe na athamaki, na akamatũũgĩria nginya tene.
Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
8 No rĩrĩ, andũ mangĩkorwo mohetwo na mĩnyororo, makanyiitio na mĩhĩndo ya mĩnyamaro,
Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
9 we nĩameeraga ũrĩa mekĩte, atĩ mehĩtie na ũtũrĩka.
so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
10 We nĩatũmaga mathikĩrĩrie ũtaaro, na akamaatha merire ũũru wao.
til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
11 Mangĩmwathĩkĩra na mamũtungatĩre, megũtũũra matukũ mao marĩa matigaru magaacĩire, na mĩaka yao o maiganĩire.
Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
12 No mangĩaga kũigua, nĩmakaniinwo na rũhiũ rwa njora, na makue matarĩ na ũmenyo.
um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
13 “Arĩa matarĩ na Ngai ngoro-inĩ meiigagĩra marakara; o na rĩrĩa aramooha na mĩnyororo, matikayaga mateithio.
Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
14 Makuuaga marĩ ethĩ, magakua hamwe na arũme arĩa maraya ma mahooero-inĩ.
i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
15 No arĩa mathĩĩnĩkaga, nĩamakũũraga kuuma thĩĩna-inĩ wao; nĩamaragĩria marĩ mĩnyamaro-inĩ.
Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
16 “We-rĩ, nĩarakũguucĩrĩria uume magego-inĩ ma mĩnyamaro, agũtware handũ haariĩ hatarĩ na ũkunderu, na agũtware akũhurũkie metha-inĩ yaku ĩiyũrĩte irio iria njega.
Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
17 No rĩu-rĩ, ũtitikithĩtio ituĩro rĩrĩa rĩagĩrĩire arĩa aaganu; ituĩro rĩa ciira na kĩhooto nĩcigũkumbatĩte.
Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
18 Wĩmenyerere mũndũ o na ũrĩkũ ndakanakũheenererie na ũtonga; ndũgetĩkĩrie ihaki inene rĩkũhĩtithie njĩra.
Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
19 Ũtonga waku o na kana kĩyo gĩaku kĩnene-rĩ, no ikũnyiitĩrĩre nĩguo ndũgatoonye mĩnyamaro-inĩ?
Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
20 Tiga kwĩrirĩria ũtukũ, nĩguo ũguucũrũrie andũ kuuma kwao mĩciĩ.
Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
21 Wĩmenyerere ndũkeerekere ũũru-inĩ, tondũ ũkuoneka taarĩ guo wendete gũkĩra gũthĩĩnĩka.
Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
22 “Mũrungu nĩatũgĩrĩtio nĩ ũndũ wa ũhoti wake. Nũũ mũrutani take?
Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
23 Nũũ ũmwathĩrĩire njĩra ciake, kana akamwĩra atĩrĩ, ‘Wee nĩwĩkĩte ũũru’?
Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
24 Ririkanaga gwĩkĩrĩra wĩra wake, ũrĩa andũ manakumia na rwĩmbo.
Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
25 Andũ othe nĩmawonete; andũ mawĩroragĩra marĩ o kũraya.
Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
26 Ĩ Mũrungu ndakĩrĩ mũnene; nĩ mũnene gũkĩra ũmenyi witũ! Mũigana wa mĩaka yake ndũngĩtuĩrĩka.
Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
27 “Ambatagia matata ma maaĩ, marĩa macookaga gũtaatĩra tũrũũĩ ta mbura;
for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
28 matu magaita ũigũ wamo, nayo mbura nyingĩ ĩkoirĩra andũ.
Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
29 Nũũ ũngĩmenya ũrĩa atambũrũkagia matu, kana ũhoro wa marurumĩ marĩa moimaga hema-inĩ yake?
Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
30 Kĩone ũrĩa ahurunjaga rũheni rwake rũkamũthiũrũrũkĩria, agathambia iria kũrĩa kũriku.
Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
31 Ũũ nĩguo aathaga ndũrĩrĩ na akaheana irio nyingĩ.
Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
32 Akumbatagĩria rũheni na moko make, na akarwatha rũringe kĩrĩa kĩorotetwo.
Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
33 Marurumĩ make nĩmanagĩrĩra kĩhuhũkanio kĩrĩa kĩroka; o na ngʼombe nĩimenyithanagia atĩ kũrĩ kĩhuhũkanio kĩroka.
Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
