< Ayubu 29 >

1 Ningĩ Ayubu nĩathiire na mbere kwaria, akiuga atĩrĩ:
Job retomó su parábola y dijo
2 “Naarĩ korwo no haane ũrĩa ndaatariĩ mĩeri ĩrĩa ya tene, matukũ-inĩ marĩa Ngai aamenyagĩrĩra,
“Oh, si yo fuera como en los meses de antaño, como en los días en que Dios velaba por mí;
3 rĩrĩa tawa wake wamũrĩkaga igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na ũndũ wa ũtheri wake ngatuĩkanagĩria nduma-inĩ!
cuando su lámpara brilló sobre mi cabeza, y con su luz atravesé las tinieblas,
4 Korwo ndariĩ ũrĩa ndatariĩ matukũ-inĩ marĩa ndagaacĩire biũ, hĩndĩ ĩrĩa kuumĩrania ngoro na Ngai kwarathimaga nyũmba yakwa,
como estaba en mi mejor momento, cuando la amistad de Dios estaba en mi tienda,
5 rĩrĩa Mwene-Hinya-Wothe aarĩ hamwe na niĩ, nacio ciana ciakwa ikandigiicĩria,
cuando el Todopoderoso aún estaba conmigo, y mis hijos estaban a mi alrededor,
6 rĩrĩa gacĩra gakwa kaihũgĩtio nĩ kĩrimũ kĩa iria, naruo rwaro rwa ihiga rũgaatherũkagĩra tũrũũĩ twa maguta ma mũtamaiyũ!
cuando mis pasos fueron lavados con mantequilla, y la roca derramó chorros de aceite para mí,
7 “Rĩrĩa ndaathiiaga kĩhingo-inĩ kĩa itũũra inene, na ngaikarĩra gĩtĩ gĩakwa hau kĩaraho-inĩ-rĩ,
cuando salí a la puerta de la ciudad, cuando preparé mi asiento en la calle.
8 aanake maanyonaga makeehera, nao athuuri makarũgama,
Los jóvenes me vieron y se escondieron. Los ancianos se levantaron y se pusieron de pie.
9 andũ arĩa anene maatigaga kwaria, makahumbĩra tũnua twao na moko;
Los príncipes se abstuvieron de hablar, y se puso la mano en la boca.
10 mĩgambo ya andũ arĩa marĩ igweta ĩgakirio, nacio nĩmĩ ciao ikanyiitana na karakara.
La voz de los nobles se acalló, y su lengua se pegó al paladar.
11 Ũrĩa wothe wanjiguaga ngĩaria aaragia wega igũrũ rĩakwa, nao arĩa maanyonaga makangaathĩrĩria,
Porque cuando el oído me escuchó, entonces me bendijo, y cuando el ojo me vio, me elogió,
12 nĩ ũndũ nĩndahatũraga arĩa athĩĩni maakaya mateithio, o na arĩa mataarĩ na maithe maagĩte mũndũ wa kũmateithia.
porque liberé a los pobres que lloraban, y también al huérfano, que no tenía quien le ayudara,
13 Mũndũ agĩkua nĩandaathimaga; nĩndatũmaga ngoro ya mũtumia wa ndigwa ĩine.
la bendición del que estaba dispuesto a perecer vino sobre mí, y he hecho que el corazón de la viuda cante de alegría.
14 Ndehumbaga ũthingu ta nguo; ciira wa kĩhooto nĩguo warĩ nguo yakwa ya igũrũ, o na kĩremba gĩakwa.
Me vestí de justicia, y me vistió. Mi justicia era como un manto y una diadema.
15 Nĩ niĩ ndaarĩ maitho ma arĩa atumumu, na magũrũ ma arĩa ithua.
Yo era los ojos de los ciegos, y los pies a los cojos.
16 Ndaarĩ ithe wa arĩa abatari; nĩndaciiragĩrĩra o na mũndũ itooĩ.
Fui padre de los necesitados. Investigué la causa de él que no conocía.
17 Ningĩ nĩndoinangaga magego ma arĩa aaganu, na ngahuria arĩa maarĩ magego-inĩ mao.
Rompí las mandíbulas de los injustos y arrancó la presa de sus dientes.
18 “Ndeciiragia atĩrĩ, ‘Niĩ ngaakuĩra gwakwa nyũmba, matukũ makwa marĩ maingĩ ta mũthanga.
Entonces dije: “Moriré en mi propia casa, Contaré mis días como la arena.
19 Mĩri yakwa ĩgataamba ĩkinye maaĩ-inĩ, narĩo ireera rĩkoragwo honge-inĩ ciakwa ũtukũ wothe.
Mi raíz se extiende hasta las aguas. El rocío reposa toda la noche en mi rama.
20 Riiri wakwa ũgũtũũra werũhagio thĩinĩ wakwa, naguo ũta wakwa ũtũũre ũrĩ mwerũ guoko-inĩ gwakwa.’
Mi gloria está fresca en mí. Mi arco se renueva en mi mano’.
21 “Andũ maathikagĩrĩria marĩ na kĩĩrĩgĩrĩro, meetagĩrĩra kĩrĩra gĩakwa makirĩte.
“Los hombres me escucharon, esperaron, y guardé silencio por mi consejo.
22 Ndaarĩkia kwaria-rĩ, matiacookaga kwaria; ciugo ciakwa ciatoonyaga matũ mao kahora ihooreire.
Después de mis palabras no volvieron a hablar. Mi discurso cayó sobre ellos.
23 Maanjetagĩrĩra ta andũ metereire mbura, na makanyua ciugo ciakwa o ta mbura ĩrĩa ya kũrigĩrĩria.
Me esperaron como a la lluvia. Sus bocas bebieron como con la lluvia de primavera.
24 Ndaamathekathekagia moorĩtwo nĩ hinya makaaga gwĩtĩkia; ũtheri wa ũthiũ wakwa warĩ wa bata mũno kũrĩ o.
Les sonreí cuando no tenían confianza. No rechazaron la luz de mi rostro.
25 Nĩ niĩ ndamoonagia njĩra, ngaikaraga ta ndĩ mũnene wao; ndatũũraga ta mũthamaki arĩ gatagatĩ ga ita rĩake; ningĩ ndaatariĩ ta mũndũ ũrĩa ũhooragĩria arĩa maracakaya.
elegí fuera de su camino, y me senté como jefe. Viví como un rey en el ejército, como quien consuela a los dolientes.

< Ayubu 29 >