Ayubu 27
1 Nake Ayubu agĩthiĩ na mbere na mĩario yake, akiuga atĩrĩ:
Job heldt fram med talen sin og sagde:
2 “Ti-itherũ o ta ũrĩa Mũrungu atũũraga muoyo, o we ũnyimĩte kĩhooto, ũcio Mwene-Hinya-Wothe, ũrĩa ũtũmĩte ngĩe na ũrũrũ ngoro-inĩ-rĩ,
«So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg
3 hĩndĩ ĩrĩa yothe niĩ ngũtũũra muoyo, nayo mĩhũmũ ya Ngai ĩrĩ maniũrũ-inĩ makwa,
- for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:
4 mĩromo yakwa ndĩkaaria maũndũ ma waganu, na rũrĩmĩ rwakwa rũtikaaria maheeni.
Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.
5 Niĩ ndigetĩkĩra atĩ nĩ inyuĩ mũrĩ na kĩhooto; nginya rĩrĩa ngaakua, ndigakaana ũkindĩrĩku wakwa.
D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.
6 Nĩngũtũũria ũthingu wakwa na ndikaũrekia; thamiri yakwa ndĩkanjiirithia rĩrĩa rĩothe ngũtũũra muoyo.
Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.
7 “Thũ ciakwa irogĩtuĩka ta arĩa aaganu, arĩa marĩ muku na niĩ marotuĩka ta arĩa matarĩ kĩhooto!
Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.
8 Tondũ-rĩ, kĩĩrĩgĩrĩro kĩa ũrĩa ũtarĩ mwĩtigĩri Ngai gĩkĩrĩ kĩrĩkũ akua, hĩndĩ ĩrĩa Ngai ooya muoyo wake?
Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?
9 Mũrungu nĩakĩiguaga gũkaya gwake rĩrĩa akorwo nĩ mĩnyamaro?
Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?
10 Nĩakenagĩra ũcio Mwene-Hinya-Wothe? Nĩakayagĩra Ngai mahinda mothe?
Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?
11 “Nĩngũmũruta ũhoro wĩgiĩ ũhoti wa Mũrungu; ndikũhitha njĩra cia Mwene-Hinya-Wothe.
Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.
12 Inyuothe nĩmwĩoneire maũndũ macio. Ĩkĩrĩ yakĩ mĩario ĩno ĩtarĩ kĩene?
Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?
13 “Ũũ nĩguo Mũrungu aathagĩrĩria arĩa aaganu, na nĩrĩo igai rĩrĩa mũndũ ũrĩa ũtarĩ tha aamũkagĩra kuuma kũrĩ Mwene-Hinya-Wothe:
Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.
14 O na ciana ciake ciaingĩha atĩa, ciathĩrĩirio rũhiũ rwa njora; rũciaro rwake rũtikoona irio cia kũrũigana.
Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;
15 Mũthiro nĩguo ũkaaninũkia arĩa agaatiga thuutha wake, na atumia ao a ndigwa matikamarĩrĩra.
dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.
16 O na angĩonganĩrĩria betha ta rũkũngũ, na agĩe na nguo nyingĩ ta hĩba cia rĩũmba,
Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:
17 kĩrĩa egũcookanĩrĩria gĩkehumbwo nĩ ũrĩa mũthingu, na arĩa matarĩ mahĩtia nĩo makaagayana betha yake.
Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.
18 Nyũmba ĩrĩa aakaga no ta nyũmba ya kĩĩhuruta, ningĩ no ta gĩthũnũ gĩakĩtwo nĩ mũrangĩri.
Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.
19 Agaakoma arĩ mũtongu, no ndagacooka gwĩka ũguo rĩngĩ; akaahingũra maitho akore gũtirĩ kĩndũ arĩ nakĩo.
Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.
20 Imakania imũkoragĩrĩra ta mũiyũro wa maaĩ; kĩhuhũkanio gĩkaamũhuria ũtukũ.
Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.
21 Rũhuho rwa mwena wa Irathĩro rũmuoyaga akabuĩria; rũmweheragia kũrĩa atũũraga.
Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.
22 Rũmũhurutaga rũtarĩ na tha o rĩrĩa aroorĩra hinya waruo.
Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.
23 Rũhũũraga hĩ rũkamũkenerera, na rũkagamba ta nyoka rũkamũruta kũrĩa atũũraga.”
Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.
