Ayubu 23

1 Ningĩ Ayubu agĩcookia atĩrĩ:

Då svara Job og sagde:

2 “O na ũmũthĩ gũteta gwakwa no kũrũrũ; guoko gwake nĩkũnditũhĩire o na ngĩcaayaga ũguo.

«Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.

3 Naarĩ korwo nĩnjũũĩ kũrĩa ingĩmuona; Naarĩ korwo no hote gũthiĩ kũrĩa aikaraga!

Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!

4 Ingĩĩyarĩrĩria harĩ we, njiyũrie kanua gakwa ihooto.

Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.

5 No nyende kũmenya ũrĩa angĩĩnjookeria, ndĩcũũranie ũrĩa angĩnjĩĩra.

Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.

6 No anjũkĩrĩre na ũhoti wake mũnene? Aca, ndangĩhatĩrĩria na thitango.

Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.

7 Hau-rĩ, mũndũ mũrũngĩrĩru no atware ciira wake mbere yake, na niĩ njohorithio kuuma kũrĩ mũnjiirithia nginya tene.

Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.

8 “No rĩrĩ, ingĩthiĩ mwena wa irathĩro, we ndarĩ kuo; ingĩthiĩ mwena wa ithũĩro, ndiramuona.

Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;

9 Hĩndĩ ĩrĩa arĩ wĩra-inĩ mwena wa gathigathini, ndimuonaga; rĩrĩa athiĩ mwena wa gũthini, ndimuonaga o na hanini.

i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.

10 Nowe-rĩ, nĩooĩ njĩra ĩrĩa ngeragĩra; aarĩkia kũngeria, ngoima haana o ta thahabu.

For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.

11 Magũrũ makwa moimĩte makinya make thuutha; nũmagĩrĩra njĩra yake itekwahũka na mwena.

Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,

12 Niĩ nditiganĩirie maathani ma mĩromo yake; njĩkĩrĩire ciugo cia kanua gake gũkĩra irio ciakwa cia o mũthenya.

veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.

13 “No rĩrĩ, arũgamaga arĩ o wiki; nũũ ũngĩhota kũregana nake? Ekaga o ũrĩa ekwenda.

Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.

14 Ahingagia ũndũ ũrĩa anduĩrĩire, na arĩ o na mĩbango mĩingĩ ta ĩyo anjigĩire.

Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.

15 Kĩu nĩkĩo gĩtũmĩte nyiitwo nĩ kĩmako ndĩ mbere yake; ndeciiria maũndũ macio mothe-rĩ, ngamwĩtigĩra.

Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.

16 Mũrungu nĩatũmĩte ngoro yakwa yũrwo nĩ hinya; ũcio Mwene-Hinya-Wothe nĩatũmĩte nyiitwo nĩ guoya.

Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,

17 No rĩrĩ, ndikirĩtio nĩ nduma, ĩĩ nduma ĩyo ndumanu ĩhumbĩrĩte ũthiũ wakwa.

ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.