Ayubu 20
1 Nake Zofaru ũrĩa Mũnaamathi agĩcookia atĩrĩ:
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 “Meciiria makwa nĩ mathĩĩnĩku, na nĩkĩo ngũcookia, nĩ ũndũ nĩndangĩkĩte mũno.
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 Ndĩraigua irũithia rĩa kũnjonorithia, naguo ũmenyo wakwa nĩũranjĩkĩra hinya wa gũcookia.
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 “Ti-itherũ nĩũũĩ ũrĩa gũtũire kuuma tene rĩrĩa mũndũ aigirwo gũkũ thĩ ĩno,
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 atĩ kũrũũhia kwa arĩa aaganu no gwa kahinda, o nakĩo gĩkeno kĩa andũ arĩa matooĩ Ngai no gĩa kahinda kanini.
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 O na gũtuĩka mwĩtĩĩo wake nĩ ũkinyaga o igũrũ, naguo mũtwe wake ũkahutia matu-rĩ,
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 agaathira nginya tene o ta mai make mwene; arĩa manamuona mooragie atĩrĩ, ‘Kaĩ aathiire kũ?’
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 Airagĩria ta kĩroto, akaaga kuoneka rĩngĩ, akaingatwo ta kĩoneki kĩa ũtukũ.
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 Riitho rĩrĩa rĩamuonaga rĩtikamuona rĩngĩ; harĩa aaikaraga hatikamuona rĩngĩ.
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 Ciana ciake ikaageragia kwĩiguithania na athĩĩni; moko make mwene no nginya magaacookia ũtonga wake kũrĩa aaũrutire.
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 Hinya wa wĩthĩ ũrĩa ũiyũrĩte mahĩndĩ-inĩ make ũgaakoma hamwe nake rũkũngũ-inĩ.
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
12 “O na gũtuĩka ũũru ũrĩ mũrĩo ũrĩ kanua gake, na nĩaũhithaga rungu rwa rũrĩmĩ rwake,
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 o na gũtuĩka ndangĩhota kũũrekia na aũigaga kanua gake-rĩ,
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 irio ciake nĩikarũra irĩ nda yake; igaatuĩka ũrũrũ wa nduĩra thĩinĩ wake.
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 Nĩagatahĩka ũtonga ũrĩa ameretie; Mũrungu nĩagatũma aũtahĩke.
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 Nĩakoonga thumu wa nyoka; magego ma nyoka nĩmo makaamũũraga.
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 Ndagakenera tũrũũĩ, njũũĩ iria ithereraga ũũkĩ na ngorono.
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 Kĩndũ kĩrĩa anogeire no nginya agagĩcookia atakĩrĩte; ndagakenera uumithio wa wonjoria wake.
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 Nĩgũkorwo nĩahinyĩrĩirie athĩĩni, akamatiga matarĩ na kĩndũ; nĩatunyanĩte nyũmba iria ataakire.
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 “Ti-itherũ merirĩria make matingĩthira; ndangĩĩhonokia na indo iria eigĩire.
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 Gũtirĩ kĩndũ atigĩirio gĩa kũrĩa; ũtonga wake ndũgatũũra.
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 Hĩndĩ ĩrĩa aiganĩire nĩ ũndũ wa kũingĩhia indo, mĩnyamaro nĩĩkamũnyiita; ũkĩa nĩũkamũkora na nditi nene.
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 Hĩndĩ ĩrĩa aiyũrĩtie nda yake-rĩ, nĩguo Ngai akaarekereria marakara make mahiũ mamũkore na amuurĩrie mahũũra make.
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 O na angĩũrĩra indo cia mbaara cia kĩgera, akaarathwo na mũguĩ wa gĩcango.
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 Aũcomoraga kuuma ngʼongʼo wake, mũtheece ũcio mũkengu akaũcomora kuuma ini-inĩ rĩake. Imakania nĩikamũkorerera;
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 nduma nene nĩyetereire igĩĩna ciake. Mwaki ũtarĩ mũhurutĩre nĩũkamũcina, na ũniine kĩrĩa gĩtigaire thĩinĩ wa hema yake.
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 Igũrũ nĩrĩkaguũria wĩhia wake; thĩ nayo nĩĩkarahũka ĩmũũkĩrĩre.
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 Kĩguũ nĩgĩgathereria nyũmba yake, indo cia nyũmba yake ithererio nĩ kĩguũ mũthenya ũcio wa mangʼũrĩ ma Ngai.
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 Ũcio nĩguo ũndũ ũrĩa Ngai agayagĩra arĩa aaganu, igai rĩrĩa maathĩrĩirwo nĩ Mũrungu.”
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
