Roemers 6
1 Was sollen wir nun sagen? Sollen wir in der Sünde beharren, auf daß die Gnade überschwenglicher werde?
ਪ੍ਰਭੂਤਰੂਪੇਣ ਯਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਾਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਿੰ ਵਯੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਤੰਨ ਭਵਤੁ|
2 Das sei ferne! Wie sollten wir, die wir der Sünde abgestorben sind, noch in ihr leben?
ਪਾਪੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਵਯੰ ਪੁਨਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਥਮ੍ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
3 Oder wisset ihr nicht, daß, wie viele von uns auf Jesus Christus getauft worden sind, die sind auf Seinen Tod getauft.
ਵਯੰ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਮੱਜਿਤਾ ਅਭਵਾਮ ਤਾਵਨ੍ਤ ਏਵ ਤਸ੍ਯ ਮਰਣੇ ਮੱਜਿਤਾ ਇਤਿ ਕਿੰ ਯੂਯੰ ਨ ਜਾਨੀਥ?
4 Mitbegraben sind wir denn mit Ihm durch die Taufe auf den Tod, auf daß, wie Christus durch die Herrlichkeit des Vaters von den Toten auferweckt worden, also auch wir in einem neuen Leben wandeln;
ਤਤੋ ਯਥਾ ਪਿਤੁਃ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਉੱਥਾਪਿਤਸ੍ਤਥਾ ਵਯਮਪਿ ਯਤ੍ ਨੂਤਨਜੀਵਿਨ ਇਵਾਚਰਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਮੱਜਨੇਨ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਰੂਪੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸੰਸ੍ਥਾਪਿਤਾਃ|
5 Denn sind wird durch die Ähnlichkeit des Todes auf das innigste mit Ihm verbunden, so werden wir es auch in der Auferstehung sein.
ਅਪਰੰ ਵਯੰ ਯਦਿ ਤੇਨ ਸੰਯੁਕ੍ਤਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸ ਇਵ ਮਰਣਭਾਗਿਨੋ ਜਾਤਾਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਇਵੋੱਥਾਨਭਾਗਿਨੋ(ਅ)ਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|
6 Wir wissen ja, daß unser alter Mensch mitgekreuzigt worden ist, auf daß der Leib der Sünde zerstört würde, damit wir nicht mehr der Sünde dieneten.
ਵਯੰ ਯਤ੍ ਪਾਪਸ੍ਯ ਦਾਸਾਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪਾਪਰੂਪਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਵਿਨਾਸ਼ਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੁਰਾਤਨਪੁਰੁਸ਼਼ਸ੍ਤੇਨ ਸਾਕੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ(ਅ)ਹਨ੍ਯਤੇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|
7 Denn wer gestorben ist, der ist von der Sünde freigesprochen.
ਯੋ ਹਤਃ ਸ ਪਾਪਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤ ਏਵ|
8 Sind wir aber mit Christus gestorben, so glauben wir, daß wir mit Ihm auch leben werden;
ਅਤਏਵ ਯਦਿ ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਅਹਨ੍ਯਾਮਹਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪੁਨਰਪਿ ਤੇਨ ਸਹਿਤਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰਾਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
9 Indem wir wissen, daß Christus, von den Toten auferweckt, nicht mehr stirbt. Der Tod hat keine Macht mehr über Ihn;
ਯਤਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਮ੍ਰਿਯਤ ਇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ| ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕੋਪ੍ਯਧਿਕਾਰੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੋ ਰ੍ਨਾਸ੍ਤਿ|
10 Denn was gestorben ist, ist der Sünde gestorben ein für alle Mal.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਯਦ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ ਤੇਨੈਕਦਾ ਪਾਪਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯਾਮ੍ਰਿਯਤ, ਯੱਚ ਜੀਵਤਿ ਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਜੀਵਤਿ;
11 Also auch ihr: achtet euch der Sünde abgestorben und lebet Gott in Jesus Christus.
ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯੂਯਮਪਿ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪਾਪਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨੇਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਜੀਵਨ੍ਤੋ ਜਾਨੀਤ|
12 So lasset nun die Sünde in eurem sterblichen Leibe nicht herrschen, daß ihr in seinen Lüsten ihr gehorchtet.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਾਨ੍ ਪੂਰਯਿਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਰ੍ਤ੍ਯਦੇਹੇਸ਼਼ੁ ਪਾਪਮ੍ ਆਧਿਪਤ੍ਯੰ ਨ ਕਰੋਤੁ|
13 Auch gebt nicht eure Glieder der Sünde zu Werkzeugen der Ungerechtigkeit hin, sondern begebt euch selbst Gott, als die aus Toten lebendig geworden, und eure Glieder zu Werkzeugen der Gerechtigkeit für Gott.
ਅਪਰੰ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵਮ੍ ਅਙ੍ਗਮ੍ ਅਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯਾਸ੍ਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਾਪਸੇਵਾਯਾਂ ਨ ਸਮਰ੍ਪਯਤ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਿਤਾਨਿਵ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਸਮਰ੍ਪਯਤ ਸ੍ਵਾਨ੍ਯਙ੍ਗਾਨਿ ਚ ਧਰ੍ੰਮਾਸ੍ਤ੍ਰਸ੍ਵਰੂਪਾਣੀਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਸਮਰ੍ਪਯਤ|
14 Denn die Sünde wird nicht herrschen über euch, weil ihr nicht unter dem Gesetz seid, sondern unter der Gnade.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉਪਰਿ ਪਾਪਸ੍ਯਾਧਿਪਤ੍ਯੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਨਾਯੱਤਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਚਾਯੱਤਾ ਅਭਵਤ|
15 Wie nun? sollen wir sündigen, weil wir nicht unter dem Gesetz, sondern unter der Gnade sind? Das sei ferne!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਨਾਯੱਤਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਚਾਯੱਤਾ ਅਭਵਾਮ, ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਕਿੰ ਪਾਪੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਤੰਨ ਭਵਤੁ|
16 Wisset ihr nicht, daß, wem ihr euch zu Knechten zum Gehorsam begebt, ihr dessen Knechte seid, dem ihr gehorcht? entweder der Sünde, zum Tode; oder des Gehorsams, zur Gerechtigkeit?
ਯਤੋ ਮ੍ਰੁʼਤਿਜਨਕੰ ਪਾਪੰ ਪੁਣ੍ਯਜਨਕੰ ਨਿਦੇਸ਼ਾਚਰਣਞ੍ਚੈਤਯੋਰ੍ਦ੍ਵਯੋ ਰ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਾਲਨਾਰ੍ਥੰ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਨਿਵ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਸਮਰ੍ਪਯਥ, ਤਸ੍ਯੈਵ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਭਵਥ, ਏਤਤ੍ ਕਿੰ ਯੂਯੰ ਨ ਜਾਨੀਥ?
17 Gott aber sei Dank, daß ihr, die ihr Knechte der Sünde waret, nun von Herzen gehorcht habt der Lehre, die euch zuteil geworden.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੂਯੰ ਪਾਪਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਆਸ੍ਤੇਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯਾਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਰੂਪਾਯਾਂ ਮੂਸ਼਼ਾਯਾਂ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਤਾ ਅਭਵਤ ਤਸ੍ਯਾ ਆਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਮਨੋਭਿ ਰ੍ਲਬ੍ਧਵਨ੍ਤ ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੋ ਭਵਤੁ|
18 Von der Sünde frei gemacht, seid ihr Knechte der Gerechtigkeit geworden.
ਇੱਥੰ ਯੂਯੰ ਪਾਪਸੇਵਾਤੋ ਮੁਕ੍ਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਜਾਤਾਃ|
19 Ich spreche auf menschliche Weise zu euch wegen der Schwachheit eures Fleisches; so wie ihr eure Glieder zum Dienst der Unreinheit von einer Gesetzwidrigkeit zur anderen hingegeben hattet, so gebt nun eure Glieder in den Dienst der Gerechtigkeit zur Heiligung hin;
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕ੍ਯਾ ਦੁਰ੍ੱਬਲਤਾਯਾ ਹੇਤੋ ਰ੍ਮਾਨਵਵਦ੍ ਅਹਮ੍ ਏਤਦ੍ ਬ੍ਰਵੀਮਿ; ਪੁਨਃ ਪੁਨਰਧਰ੍ੰਮਕਰਣਾਰ੍ਥੰ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਪਾਪਾਮੇਧ੍ਯਯੋ ਰ੍ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਤ੍ਵੇ ਨਿਜਾਙ੍ਗਾਨਿ ਸਮਾਰ੍ਪਯਤ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਸਾਧੁਕਰ੍ੰਮਕਰਣਾਰ੍ਥੰ ਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਤ੍ਵੇ ਨਿਜਾਙ੍ਗਾਨਿ ਸਮਰ੍ਪਯਤ|
20 Denn als ihr Knechte der Sünde waret, waret ihr Freie in Hinsicht der Gerechtigkeit.
ਯਦਾ ਯੂਯੰ ਪਾਪਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਆਸ੍ਤ ਤਦਾ ਧਰ੍ੰਮਸ੍ਯ ਨਾਯੱਤਾ ਆਸ੍ਤ|
21 Welche Frucht hattet ihr da? Solche, deren ihr euch jetzt schämt; denn ihr Ende ist der Tod.
ਤਰ੍ਹਿ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਯੂਯਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਲੱਜਾਜਨਕਾਨਿ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੋ ਲਾਭ ਆਸੀਤ੍? ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਫਲੰ ਮਰਣਮੇਵ|
22 Nun ihr aber von der Sünde frei und Gottes Knechte geworden seid, habt ihr eure Frucht zur Heiligung, ihr Ende aber ist ewiges Leben. (aiōnios g166)
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਯੂਯੰ ਪਾਪਸੇਵਾਤੋ ਮੁਕ੍ਤਾਃ ਸਨ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ(ਅ)ਭਵਤ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਵਿਤ੍ਰਤ੍ਵਰੂਪੰ ਲਭ੍ਯਮ੍ ਅਨਨ੍ਤਜੀਵਨਰੂਪਞ੍ਚ ਫਲਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ| (aiōnios g166)
