Offenbarung 18
1 Und nach diesem sah ich einen anderen Engel aus dem Himmel herabsteigen, der hatte große Gewalt, und die Erde ward erleuchtet von seiner Herrlichkeit.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਅਵਰੋਹਨ੍ ਅਪਰ ਏਕੋ ਦੂਤੋ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ ਸ ਮਹਾਪਰਾਕ੍ਰਮਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤਸ੍ਯ ਤੇਜਸਾ ਚ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਦੀਪ੍ਤਾ|
2 Und er rief in Stärke, mit großer Stimme und sprach: Gefallen, gefallen ist Babylon, die große! und ein Wohnplatz von Dämonen, und ein Gefängnis jedes unreinen Geistes, und ein Gefängnis jedes unreinen und verhaßten Vogels geworden.
ਸ ਬਲਵਤਾ ਸ੍ਵਰੇਣ ਵਾਚਮਿਮਾਮ੍ ਅਘੋਸ਼਼ਯਤ੍ ਪਤਿਤਾ ਪਤਿਤਾ ਮਹਾਬਾਬਿਲ੍, ਸਾ ਭੂਤਾਨਾਂ ਵਸਤਿਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਸ਼ੁਚ੍ਯਾਤ੍ਮਨਾਂ ਕਾਰਾ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਸ਼ੁਚੀਨਾਂ ਘ੍ਰੁʼਣ੍ਯਾਨਾਞ੍ਚ ਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਂ ਪਿਞ੍ਜਰਸ਼੍ਚਾਭਵਤ੍|
3 Denn von dem Weine des Grimmes ihrer Buhlerei haben alle Völkerschaften getrunken, und die Könige der Erde haben mit ihr gebuhlt, und die Kaufleute der Erde sind von der Kraft ihrer Üppigkeit reich geworden.
ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵਜਾਤੀਯਾਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਜਾਤਾਂ ਕੋਪਮਦਿਰਾਂ ਪੀਤਵਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਰਾਜਾਨਸ਼੍ਚ ਤਯਾ ਸਹ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਵਣਿਜਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸੁਖਭੋਗਬਾਹੁਲ੍ਯਾਦ੍ ਧਨਾਢ੍ਯਤਾਂ ਗਤਵਨ੍ਤਃ|
4 Und ich hörte eine andere Stimme aus dem Himmel sprechen: Gehet aus von ihr, Mein Volk, auf daß ihr nicht teilhabet an ihren Sünden, und daß ihr nicht von ihren Plagen empfanget.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਤ੍ ਮਯਾਪਰ ਏਸ਼਼ ਰਵਃ ਸ਼੍ਰੁਤਃ, ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਜਾਃ, ਯੂਯੰ ਯਤ੍ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਾਪਾਨਾਮ੍ ਅੰਸ਼ਿਨੋ ਨ ਭਵਤ ਤਸ੍ਯਾ ਦਣ੍ਡੈਸ਼੍ਚ ਦਣ੍ਡਯੁਕ੍ਤਾ ਨ ਭਵਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਤੋ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤ|
5 Denn ihre Sünden reichten bis an den Himmel, und ihrer Ungerechtigkeiten hat Gott gedacht.
ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਾਪਾਨਿ ਗਗਨਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ਾਨ੍ਯਭਵਨ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਅਧਰ੍ੰਮਕ੍ਰਿਯਾਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸੰਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਾਃ|
6 Vergeltet ihr, wie auch sie euch vergalt. Und verdoppelt ihr das Doppelte nach ihren Werken; mischt in dem Kelche, in dem sie gemischt, ihr das Doppelte!
ਪਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਤਯਾ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਵ੍ਯਵਹ੍ਰੁʼਤੰ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਤਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਵ੍ਯਵਹਰਤ, ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਦ੍ਵਿਗੁਣਫਲਾਨਿ ਤਸ੍ਯੈ ਦੱਤ, ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕੰਸੇ ਸਾ ਪਰਾਨ੍ ਮਦ੍ਯਮ੍ ਅਪਾਯਯਤ੍ ਤਮੇਵ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਾਨਾਰ੍ਥੰ ਦ੍ਵਿਗੁਣਮਦ੍ਯੇਨ ਪੂਰਯਤ|
7 Wieviel sie sich verherrlichte und schwelgte, so viel gebt ihr Qual und Trauer; weil sie in ihrem Herzen sprach: Ich sitze als Königin, und Witwe bin ich nicht, und Trauer werde ich nicht sehen!
ਤਯਾ ਯਾਤ੍ਮਸ਼੍ਲਾਘਾ ਯਸ਼੍ਚ ਸੁਖਭੋਗਃ ਕ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤਯੋ ਰ੍ਦ੍ਵਿਗੁਣੌ ਯਾਤਨਾਸ਼ੋਕੌ ਤਸ੍ਯੈ ਦੱਤ, ਯਤਃ ਸਾ ਸ੍ਵਕੀਯਾਨ੍ਤਃਕਰਣੇ ਵਦਤਿ, ਰਾਜ੍ਞੀਵਦ੍ ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾਹੰ ਨਾਨਾਥਾ ਨ ਚ ਸ਼ੋਕਵਿਤ੍|
8 Darum an einem Tage sollen ihre Plagen kommen, Tod und Trauer und Hungersnot! und im Feuer soll sie verbrannt werden; denn stark ist der Herr, Gott, Der sie richtet!
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਦਿਵਸ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਮਾਰੀਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਸ਼ੋਚਨੈਃ, ਸਾ ਸਮਾਪ੍ਲੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਨਾਰੀ ਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਵਹ੍ਨਿਨਾ ਚ ਸਾ; ਯਦ੍ ਵਿਚਾਰਾਧਿਪਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਬਲਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਭੁਰੀਸ਼੍ਵਰਃ,
9 Und weinen werden und jammern über sie die Könige der Erde, die mit ihr gebuhlt und geschwelgt, wenn sie den Rauch von ihrem Brande erblicken.
ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਸ੍ਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸੁਖਭੋਗਸ਼੍ਚ ਯੈਃ ਕ੍ਰੁʼਤਃ, ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਏਵ ਰਾਜਾਨਸ੍ਤੱਦਾਹਧੂਮਦਰ੍ਸ਼ਨਾਤ੍, ਪ੍ਰਰੋਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਵਕ੍ਸ਼਼ਾਂਸਿ ਚਾਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਬਾਹੁਭਿਃ|
10 Sie werden ferne stehen aus Furcht vor ihrer Qual, und sagen: Wehe, wehe, die große Stadt Babylon, die starke Stadt! Denn in einer Stunde ist dein Gericht gekommen!
ਤਸ੍ਯਾਸ੍ਤੈ ਰ੍ਯਾਤਨਾਭੀਤੇ ਰ੍ਦੂਰੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵੇਦਮੁਚ੍ਯਤੇ, ਹਾ ਹਾ ਬਾਬਿਲ੍ ਮਹਾਸ੍ਥਾਨ ਹਾ ਪ੍ਰਭਾਵਾਨ੍ਵਿਤੇ ਪੁਰਿ, ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਆਗਤਾ ਦਣ੍ਡੇ ਵਿਚਾਰਾਜ੍ਞਾ ਤ੍ਵਦੀਯਕਾ|
11 Und die Kaufleute der Erde weinen und trauern über sie, weil niemand mehr ihre Ware kauft:
ਮੇਦਿਨ੍ਯਾ ਵਣਿਜਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਰੁਦਨ੍ਤਿ ਸ਼ੋਚਨ੍ਤਿ ਚ ਯਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਣ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਕ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ|
12 Die Ware von Gold und Silber und kostbarem Stein und Perlen und Byssus und Purpur und Seide und Scharlach, und alles Thynenholz, und alles Geräte von Elfenbein, und alles Geräte von kostbarstem Holze, und von Erz, und von Eisen, und von Marmor;
ਫਲਤਃ ਸੁਵਰ੍ਣਰੌਪ੍ਯਮਣਿਮੁਕ੍ਤਾਃ ਸੂਕ੍ਸ਼਼੍ਮਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਲੋਹਿਤਵਾਸਾਂਸਿ ਪੱਟਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਸਿਨ੍ਦੂਰਵਰ੍ਣਵਾਸਾਂਸਿ ਚਨ੍ਦਨਾਦਿਕਾਸ਼਼੍ਠਾਨਿ ਗਜਦਨ੍ਤੇਨ ਮਹਾਰ੍ਘਕਾਸ਼਼੍ਠੇਨ ਪਿੱਤਲਲੌਹਾਭ੍ਯਾਂ ਮਰ੍ੰਮਰਪ੍ਰਸ੍ਤਰੇਣ ਵਾ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਵਿਧਪਾਤ੍ਰਾਣਿ
13 Und Zimt und Räuchwerk, und Salbe und Weihrauch, und Wein und Öl, und Semmelmehl und Weizen, und Rinder und Schafe, und Rosse und Wagen, und Leiber und Seelen von Menschen.
ਤ੍ਵਗੇਲਾ ਧੂਪਃ ਸੁਗਨ੍ਧਿਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਗਨ੍ਧਰਸੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਸ੍ਤੈਲੰ ਸ਼ਸ੍ਯਚੂਰ੍ਣੰ ਗੋਧੂਮੋ ਗਾਵੋ ਮੇਸ਼਼ਾ ਅਸ਼੍ਵਾ ਰਥਾ ਦਾਸੇਯਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪ੍ਰਾਣਾਸ਼੍ਚੈਤਾਨਿ ਪਣ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਕ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ|
14 Und das Obst, deiner Seele Begehr, ist von dir weggegangen, und alles Fette und Glänzende ist von dir weggegangen, und du wirst es nicht mehr finden.
ਤਵ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ਸ੍ਯ ਫਲਾਨਾਂ ਸਮਯੋ ਗਤਃ, ਤ੍ਵੱਤੋ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤੰ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਸ਼ੋਭਨੰ ਭੂਸ਼਼ਣੰ ਤਵ, ਕਦਾਚਨ ਤਦੁੱਦੇਸ਼ੋ ਨ ਪੁਨ ਰ੍ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਾ|
15 Und deren Kaufleute, die von ihr reich geworden, werden von ferne stehen aus Furcht vor ihrer Qual, weinen und klagen,
ਤਦ੍ਵਿਕ੍ਰੇਤਾਰੋ ਯੇ ਵਣਿਜਸ੍ਤਯਾ ਧਨਿਨੋ ਜਾਤਾਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਯਾ ਯਾਤਨਾਯਾ ਭਯਾਦ੍ ਦੂਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਰੋਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਸ਼ੋਚਨ੍ਤਸ਼੍ਚੇਦੰ ਗਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ
16 Und sagen: Wehe! Wehe! Die große Stadt, die sich mit Byssus und Purpur und Scharlach umkleidete, und mit Gold sich übergoldete und mit kostbarem Steine und Perlen!
ਹਾ ਹਾ ਮਹਾਪੁਰਿ, ਤ੍ਵੰ ਸੂਕ੍ਸ਼਼੍ਮਵਸ੍ਤ੍ਰੈਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਲੋਹਿਤਵਸ੍ਤ੍ਰੈਃ ਸਿਨ੍ਦੂਰਵਰ੍ਣਵਾਸੋਭਿਸ਼੍ਚਾੱਛਾਦਿਤਾ ਸ੍ਵਰ੍ਣਮਣਿਮੁਕ੍ਤਾਭਿਰਲਙ੍ਕ੍ਰੁʼਤਾ ਚਾਸੀਃ,
17 Denn in einer Stunde ist solcher Reichtum verwüstet! Und alle Steuerleute, und all die Gesellschaft auf den Schiffen, und die Schiffsleute und alle, die auf dem Meere ihr Werk haben, standen von weitem,
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡੇ ਸਾ ਮਹਾਸਮ੍ਪਦ੍ ਲੁਪ੍ਤਾ| ਅਪਰੰ ਪੋਤਾਨਾਂ ਕਰ੍ਣਧਾਰਾਃ ਸਮੂਹਲੋਕਾ ਨਾਵਿਕਾਃ ਸਮੁਦ੍ਰਵ੍ਯਵਸਾਯਿਨਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ
18 Und schrien, da sie den Rauch ihres Brandes sahen, und sprachen: Wer war gleich dieser großen Stadt!
ਦੂਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਦਾਹਸ੍ਯ ਧੂਮੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣਾ ਉੱਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣ ਵਦਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਯਾ ਮਹਾਨਗਰ੍ੱਯਾਃ ਕਿੰ ਤੁਲ੍ਯੰ?
19 Und sie warfen Staub auf ihre Häupter und schrien weinend und trauernd: Wehe! Wehe! Die große Stadt, in der alle, die Schiffe auf dem Meere hatten, von deren Kostbarkeit reich geworden sind! Denn in einer Stunde ist sie wüste geworden!
ਅਪਰੰ ਸ੍ਵਸ਼ਿਰਃਸੁ ਮ੍ਰੁʼੱਤਿਕਾਂ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਤੇ ਰੁਦਨ੍ਤਃ ਸ਼ੋਚਨ੍ਤਸ਼੍ਚੋੱਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣੇਦੰ ਵਦਨ੍ਤਿ ਹਾ ਹਾ ਯਸ੍ਯਾ ਮਹਾਪੁਰ੍ੱਯਾ ਬਾਹੁਲ੍ਯਧਨਕਾਰਣਾਤ੍, ਸਮ੍ਪੱਤਿਃ ਸਞ੍ਚਿਤਾ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਸਾਮੁਦ੍ਰਪੋਤਨਾਯਕੈਃ, ਏਕਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਦਣ੍ਡੇ ਸਾ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣੋੱਛਿੰਨਤਾਂ ਗਤਾ|
20 Seid fröhlich über sie, du Himmel, und ihr heiligen Apostel und Propheten; denn Gott hat gerichtet über sie für euch das Gericht!
ਹੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗਵਾਸਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਵਿਤ੍ਰਾਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਸ਼੍ਚ ਹੇ| ਹੇ ਭਾਵਿਵਾਦਿਨੋ ਯੂਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਹਰ੍ਸ਼਼ਤ| ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਤ੍ ਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯੋ ਵਿਵਾਦਃ ਪੁਰਾਭਵਤ੍| ਦਣ੍ਡੰ ਸਮੁਚਿਤੰ ਤਸ੍ਯ ਤਸ੍ਯੈ ਵ੍ਯਤਰਦੀਸ਼੍ਵਰਃ||
21 Und ein starker Engel hob auf einen Stein wie ein großer Mühlstein, und warf ihn in das Meer und sprach: So wird mit Ungestüm die große Stadt Babylon hinabgeworfen, und nimmermehr gefunden werden.
ਅਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਏਕੋ ਬਲਵਾਨ੍ ਦੂਤੋ ਬ੍ਰੁʼਹਤ੍ਪੇਸ਼਼ਣੀਪ੍ਰਸ੍ਤਰਤੁਲ੍ਯੰ ਪਾਸ਼਼ਾਣਮੇਕੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸਮੁਦ੍ਰੇ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਈਦ੍ਰੁʼਗ੍ਬਲਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇਨ ਬਾਬਿਲ੍ ਮਹਾਨਗਰੀ ਨਿਪਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਉੱਦੇਸ਼ਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
22 Und die Stimme der Harfenspieler und Sänger und der Flötenspieler und Posaunenbläser wird nicht mehr in dir gehört! Und kein Künstler irgendeiner Kunst wird mehr in dir gefunden, und die Stimme der Mühle in dir nicht mehr gehört.
ਵੱਲਕੀਵਾਦਿਨਾਂ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ| ਗਾਥਾਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸ਼ਬ੍ਦੋ ਵਾ ਵੰਸ਼ੀਤੂਰ੍ੱਯਾਦਿਵਾਦਿਨਾਂ| ਸ਼ਿਲ੍ਪਕਰ੍ੰਮਕਰਃ ਕੋ (ਅ)ਪਿ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ| ਪੇਸ਼਼ਣੀਪ੍ਰਸ੍ਤਰਧ੍ਵਾਨਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ|
23 Und kein Licht der Lampe leuchte mehr in dir! Und nimmer soll in dir die Stimme eines Bräutigams und einer Braut gehört werden! Denn deine Kaufleute waren die Großen der Erde; denn alle Völkerschaften wurden durch deine Zauberei irregeführt;
ਦੀਪਸ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਭਾ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ| ਨ ਕਨ੍ਯਾਵਰਯੋਃ ਸ਼ਬ੍ਦਃ ਪੁਨਃ ਸੰਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ| ਯਸ੍ਮਾਨ੍ਮੁਖ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਯੇ ਵਣਿਜਸ੍ਤੇ(ਅ)ਭਵਨ੍ ਤਵ| ਯਸ੍ਮਾੱਚ ਜਾਤਯਃ ਸਰ੍ੱਵਾ ਮੋਹਿਤਾਸ੍ਤਵ ਮਾਯਯਾ|
24 Und in ihr wurde das Blut der Propheten und Heiligen und aller Erschlagenen auf Erden gefunden.
ਭਾਵਿਵਾਦਿਪਵਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਯਾਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਹਤਾ ਭੁਵਿ| ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ੋਣਿਤੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਵਾਨ੍ਤਰੇ||
