Psalm 77

1 Dem Sangmeister. Auf Jeduthun. Von Asaph, ein Psalm. Meine Stimme ist zu Gott und ich schreie; meine Stimme ist zu Gott und Er nimmt mir es zu Ohren.

Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 Am Tage meiner Drangsal suche ich Dich, Herr, des Nachts reckt meine Hand sich aus und läßt nicht nach; meine Seele weigert sich des Trostes.

W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 Ich gedenke Gottes, und bin beunruhigt, ich überdenke es, und mein Geist verzagt. (Selah)

Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

4 Du hältst wach meine Augen, ich bin erschüttert und kann nicht reden.

Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 Ich denke der Vorzeit Tage, der Jahre der Zeitalter.

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 Ich gedenke an mein Saitenspiel bei Nacht, in meinem Herzen überdenke ich es, und es forscht mein Geist.

Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 Wird der Herr in die Ewigkeiten verwerfen? und nicht wieder Wohlgefallen haben.

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 Hat denn für immerfort Seine Barmherzigkeit ein Ende? Ist es gar aus mit der Rede von Geschlecht zu Geschlecht?

Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 Hat Gott vergessen Seine Gnaden, im Zorn verschlossen Seine Erbarmungen? (Selah)

Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

10 Ich aber sprach: Dies ist mein Flehen. Ändern kann es des Allerhöchsten Rechte.

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 Der Taten Jahs gedenke ich, denn ich gedenke Deiner Wunder in der Vorzeit.

Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 Und ich sinne über all Dein Werk und überdenke Deine Taten.

I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 Gott, in Heiligkeit ist Dein Weg! Wer ist ein Gott so groß wie Gott?

Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 Du, Gott, tust Wunder, hast Deine Stärke unter den Völkern kundgetan;

Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 Mit dem Arm hast Du Dein Volk erlöst, die Söhne Jakobs und Josephs. (Selah)

Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

16 Die Wasser sahen Dich, o Gott, die Wasser sahen Dich und kreißten, ja die Abgründe zitterten.

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 Die dichten Wolken strömten Wasser, die Ätherkreise gaben Stimme, auch fuhren dahin Deine Pfeile.

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 Die Stimme Deines Donners war im Wirbelwind, Blitze erleuchteten die Welt, es zitterte und bebte die Erde.

Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 Im Meere war Dein Weg, durch viele Wasser Deine Fußpfade, und Deine Fußstapfen wurden nicht erkannt!

Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 Du führtest Dein Volk wie eine Herde, durch die Hand Moses und Aharons.

Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.