برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا، به نالههای شِکوهآمیز من گوش فرا ده و جانم را از دست دشمنان حفظ فرما. |
در مقابل توطئهٔ شریران که فتنه بر پا میکنند، از من محافظت کن. |
آنها زبان خود را همچون شمشیر، تیز کردهاند و به جای تیر و کمان با سخنان تلخ مجهز شدهاند |
تا از کمینگاههای خود ناگهان به انسان بیگناه شبیخون زنند. |
آنها یکدیگر را در انجام دادن نقشههای شرورانهٔ خود تشویق میکنند. دربارهٔ اینکه کجا دامهای خود را کار بگذارند با هم مشورت مینمایند، و میگویند: «هیچکس نمیتواند اینها را ببیند.» |
آنها نقشهٔ شوم طرح میکنند و میگویند: «نقشهٔ ما نقصی ندارد!» فکر و دل انسان چقدر حیلهگر است! |
اما خدا این بدکاران را هدف تیرهایش قرار خواهد داد و آنها در یک چشم به هم زدن نقش زمین خواهند شد. |
آری، آنها طعمهٔ سخنان زشت خود خواهند شد. کسانی که آنها را بینند با تمسخر سر خود را تکان خواهند داد. |
ایشان خواهند ترسید و دربارهٔ کارهای خدا تفکر خواهند نمود و آنها را برای دیگران تعریف خواهند کرد. |
عادلان در خداوند شادی کنند و بر او توکل نمایند؛ همهٔ پاکدلان او را ستایش کنند! |