Psalm 22

1 Dem Sangmeister auf die Hindin der Morgenröte. Ein Psalm Davids. Mein Gott, mein Gott, warum hast Du mich verlassen? Bist fern von meinem Heil, von den Worten meiner Klage?

Dāvida dziesma. Dziedātāju vadonim pēc: „rīta blāzmas stirna“. Mans Dievs! Mans Dievs! Kāpēc Tu mani esi atstājis? Tu esi tālu no manas palīdzības, no manas kaukšanas vārdiem.

2 Mein Gott, ich rufe am Tag und Du antwortest nicht, und des Nachts, und bin nicht stille.

Mans Dievs, es saucu dienā, bet Tu man neatbildi, un nakti es arī klusu neciešu.

3 Du aber bist der Heilige, Du wohnst im Lobe Israels.

Bet Tu esi svēts, dzīvodams starp Israēla slavas dziesmām.

4 Auf Dich vertrauten unsere Väter, sie vertrauten, und Du befreitest sie.

Uz Tevi mūsu tēvi cerējuši, tie ir cerējuši, un Tu tos esi izglābis.

5 Sie schrien zu Dir, und sie entrannen, auf Dich vertrauten sie und wurden nicht beschämt.

Uz Tevi tie saukuši un ir izpestīti, tie cerējuši uz Tevi un nav palikuši kaunā.

6 Ich aber bin ein Wurm und kein Mann, die Schmach der Menschen, und vom Volke verachtet.

Bet es esmu tārps un ne cilvēks, cilvēku apsmiekls un ļaužu nicināts.

7 Alle, die mich sehen, verlachen mich, sperren die Lippen auf, schütteln das Haupt;

Visi, kas mani redz, mani apmēda, atplēš lūpas un krata galvu sacīdami:

8 Er übergebe sich dem Jehovah, Der befreie ihn; Er errette ihn, denn Er hat Lust an ihm.

Viņš to Tam Kungam sūdzējis; lai Tas viņu izrauj un viņu izglābj, ja Tam pie viņa ir labs prāts.

9 Denn Du ließest aus dem Mutterleibe mich hervorbrechen. Du warst meine Zuversicht an meiner Mutter Brüsten.

Tomēr Tu tas esi, kas mani izvedis no mātes miesām; Tu man licis paļauties uz Tevi no mātes krūtīm.

10 Auf Dich bin ich geworfen aus dem Mutterschoß; von meiner Mutter Leibe an bist Du mein Gott.

Uz Tevi es esmu mests no mātes klēpja, no mātes miesām Tu esi mans Dievs.

11 Entferne Dich nicht von mir; denn Drangsal ist nah, denn keiner ist da zum Beistand.

Neesi tālu no manis, jo bailība ir tuvu, jo palīga nav.

12 Mich haben viele Farren umgeben, Baschans Gewaltige haben mich umringt.

Lieli vērši mani apstājuši, trekni buļļi ap mani apmetušies.

13 Sie sperrten ihren Mund auf wider mich; ein zerfleischender und brüllender Löwe.

Tie atplēš savu rīkli pret mani kā lauva, plezdams un rūkdams.

14 Wie Wasser bin ich ausgeschüttet, alle meine Gebeine sind zertrennt. Wie Wachs ist mein Herz, es zerschmolz in meiner Eingeweide Mitte.

Es esmu izgāzts kā ūdens, visi mani kauli ir izlauzti, mana sirds ir manās miesās kā izkausēts vasks.

15 Wie ein Scherben ist meine Kraft vertrocknet, und meine Zunge klebt mir an dem Gaumen; und in den Staub des Todes hast Du mich hinabgelegt.

Mans spēks ir izkaltis kā poda gabals, un mana mēle līp pie mana zoda, un Tu mani nolieci nāves pīšļos,

16 Denn Hunde haben mich umgeben, der Bösen Rotte mich umringt; sie haben Hände und Füße mir durchbohrt,

Jo suņi mani apstājuši, un ļaundarītāju bars ap mani ir apmeties, tie manas rokas un manas kājas ir izurbuši.

17 Ich zähle all meine Gebeine; sie blicken, sie sehen auf mich.

Es visus savus kaulus varu skaitīt, bet viņi skatās un lūko uz mani ar prieku.

18 Sie teilen meine Kleider unter sich, und werfen über mein Gewande das Los.

Tie dala manas drēbes savā starpā un met kauliņus par manu apģērbu.

19 Aber Du, Jehovah, sei nicht fern! Du, meine Stärke, stehe mir schleunig bei!

Bet Tu, ak Kungs, neesi tālu, mans stiprums, steidzies man palīgā.

20 Errette vom Schwerte meine Seele, und aus der Gewalt des Hundes meine einzige.

Izglāb manu dvēseli no zobena, manu vientuli no suņu varas.

21 Rette mich von des Löwen Rachen und von des Einhorns Hörnern antworte mir!

Izpestī mani no lauvas rīkles un paklausi mani no vēršu ragiem.

22 Ich will erzählen Deinen Namen meinen Brüdern, inmitten der Versammlung will ich Dich loben.

Es sludināšu Tavu vārdu saviem brāļiem, es Tevi slavēšu draudzes vidū.

23 Ihr, die ihr Jehovah fürchtet, lobet Ihn; aller Same Jakobs, verherrlicht ihn; es bange vor Ihm aller Same Israels.

Slavējiet To Kungu, jūs, kas Viņu bīstaties, viss Jēkaba dzimums lai Viņu godā, un bīstaties, viss Israēla dzimums.

24 Denn nicht verachtet, noch verabscheut Er das Elend des Bedrückten, und verbirgt Sein Angesicht nicht vor ihm. Wenn er zu Ihm aufschreit, hört Er ihn.

Jo Viņš nav nicinājis nedz apsmējis bēdīga bēdas, nedz no tā apslēpis Savu vaigu, un kad tas Viņu piesauca, tad Viņš paklausīja.

25 Von Dir ist mein Lob in großer Versammlung; meine Gelübde zahle ich vor denen, die Ihn fürchten.

No Tevis es dziedāšu tai lielā draudzē, es maksāšu savus solījumus to priekšā, kas Viņu bīstas.

26 Die Elenden sollen essen und satt werden. Jehovah sollen loben, die nach Ihm fragen. Es lebe euer Herz immerfort.

Tie bēdīgie ēdīs un būs paēduši, un kas To Kungu meklē, Viņu slavēs; jūsu sirds dzīvos mūžīgi.

27 Gedenken sollen und zu Jehovah zurückkehren alle Enden der Erde und anbeten vor Dir alle Familien der Völkerschaften.

Visi zemes gali to pieminēs un atgriezīsies pie Tā Kunga, un visas pagānu tautas klanīsies Viņa priekšā.

28 Denn das Königtum ist Jehovahs, und Er herrscht über die Völkerschaften.

Jo Tam Kungam pieder tā valstība, un Viņš valda pār tām tautām.

29 Essen und Ihn anbeten sollen alle Feisten der Erde, vor Ihm sollen sich beugen alle, die in den Staub hinabfahren, und der, dessen Seele Er nicht am Leben erhält.

Visi treknie virs zemes ēdīs un pielūgs, visi, kas pīšļos guļ, klanīsies Viņa priekšā, arī tie, kas nevarēja uzturēt savu dzīvību.

30 Ein Same, der Ihm dient, wird dem Herrn gezählt in das Geschlecht.

Viņam būs dzimums, kas Viņam kalpos, par To Kungu sludinās līdz radu radiem;

31 Sie werden kommen und ansagen Seine Gerechtigkeit, einem Volke, das geboren wird, daß Er es getan.

Nāks un sludinās Viņa taisnību tiem ļaudīm, kas vēl dzims, ka Viņš to ir darījis.