Psalm 2
1 Warum stürmen die Völkerschaften und sinnen Leeres die Völker?
Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?
2 Die Könige der Erde stehen auf, und die Beherrscher ratschlagen miteinander wider Jehovah und wider Seinen Gesalbten:
Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.
3 Laßt uns abreißen ihre Bande und von uns werfen ihre Seile!
Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».
4 Der in den Himmeln wohnt, lacht; der Herr verlacht sie.
Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.
5 Dann redet Er mit ihnen in Seinem Zorn, und macht sie bestürzt in Seinem Entbrennen.
Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.
6 Ich aber habe Meinen König gesalbt auf Zijon, dem Berge Meiner Heiligkeit,
O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».
7 Erzählen will Ich von der Satzung: Jehovah sprach zu Mir, Mein Sohn bist Du, Ich habe heute Dich gezeugt.
Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.
8 Bitte von Mir, so will zum Erbe Ich dir die Völkerschaften, zum Eigentum der Erde Enden geben.
Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.
9 Du sollst sie zerbrechen mit eisernem Zepter, wie des Töpfers Gefäße sie zerschmei-ßen.
Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».
10 Und nun, werdet klug, ihr Könige, laßt euch züchtigen, ihr Richter der Erde.
İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!
11 Dient Jehovah mit Furcht, und frohlockt Ihm mit Beben.
Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.
12 Küsset den Sohn, daß Er nicht zürne und ihr umkommet auf dem Weg! denn über ein Kleines so entbrennt Sein Zorn. Selig sind alle, die auf Ihn sich verlassen.
Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!
