Psalm 137

1 An den Flüssen Babels da saßen wir; wir weinten auch, wenn wir Zions gedachten.

Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

2 An die Weiden in seiner Mitte hingen wir unsere Harfen.

Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

3 Da baten uns, die uns gefangen hielten, um die Worte eines Liedes, die so uns quälten, um Fröhlichkeit: Singt uns von dem Liede Zions.

Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

4 Wie sollten wir das Lied Jehovahs singen auf dem Boden des Auslandes.

Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

5 So ich deiner vergäße, Jerusalem, so soll vergessen meine Rechte.

Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

6 So soll kleben meine Zunge an meinem Gaumen, so ich dein nicht gedenke, so ich nicht erhebe Jerusalem über das Höchste meiner Fröhlichkeit.

Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

7 Gedenke Du, Jehovah, der Söhne Edoms am Tag Jerusalems, da sie sprachen: Entblößt, entblößt sie bis auf die Gründe darin!

И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

8 Tochter Babels, der verheerten, selig der dir entrichtet nach der Erwiderung, die du uns erwidert hast.

И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

9 Selig der, der deine Kindlein ergreift und sie zerschmettert an der Felsenklippe.

Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!