Psalm 129

1 Viel haben sie bedrängt mich von meiner Jugend auf! So spreche nun Israel;

Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

2 Viel haben sie bedrängt mich von meiner Jugend auf, doch haben sie mich nicht überwältigt.

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

3 Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und ihre Furchen langgezogen.

Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

4 Jehovah ist gerecht, der Ungerechten Seile schnitt Er ab.

Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

5 Beschämt müssen werden und hinter sich zurückweichen alle, die Zion hassen.

Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

6 Sie werden wie das Gras der Dächer, das, ehe man es herausrauft, verdorrt.

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

7 Mit dem nicht füllt seine Hand der Schnitter, noch seinen Schoß der Garbenbinder;

Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

8 Und die vorübergehen sprechen nicht: Jehovahs Segen sei über euch! Wir segnen euch in dem Namen Jehovahs.

I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.