Klagelieder 5
1 Gedenke, Jehovah, wie es mit uns war, blicke und siehe unsere Schmach.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Unser Erbe ist Fremden zugewendet, unsere Häuser den Ausländern.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Waisen sind wir und ohne Vater, unsere Mütter sind wie Witwen.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Für Silber trinken wir unser Wasser. Um einen Kaufpreis kommt uns unser Holz.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Auf unseren Nacken wird uns nachgesetzt, wir werden ermüdet, man läßt uns keine Ruhe.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Ägypten gaben wir die Hand, Aschur, um Brotes satt zu werden.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Gesündigt haben unsere Väter und sind nicht mehr, ihre Missetaten sind uns aufgebürdet.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Über uns herrschen Knechte. Niemand reißt uns los aus ihrer Hand.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Mit unserer Seele holen wir unser Brot herein vor dem Schwert der Wüste.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Unsere Haut wird erhitzt wie der Ofen von des Hungers Gluten.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Sie haben Weiber in Zijon geschwächt, Jungfrauen in Jehudahs Städten.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Oberste wurden von ihrer Hand gehenkt, der Alten Angesichte wurden nicht geehrt.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Jünglinge nahmen sie zur Mühle fort und Junge strauchelten unter dem Holze.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Die Ältesten haben vom Tore aufgehört, die Jünglinge vom Saitenspiel.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Unseres Herzens Freude feiert, in Trauer ist der Reigentanz verwandelt.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Gefallen ist die Krone unseres Hauptes. Wehe uns nun, daß wir gesündigt haben!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Darum siecht unser Herz. Darum sind unsere Augen finster geworden
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Ob dem Berg Zijon, der so wüste liegt, daß Füchse darüber gehen.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Du, Jehovah, bleibst ewiglich, Dein Thron zu Geschlecht und Geschlecht.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Warum hast Du für immerdar uns vergessen, für der Tage Länge uns verlassen?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Bringe uns zu Dir zurück, Jehovah, und wir kehren zurück. Erneuere unsere Tage, wie vor Zeiten.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Denn solltest Du uns gänzlich verschmäht haben, so gar sehr über uns entrüstet sein?
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
