Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend hat gesehen unter der Rute Seines Wütens.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Mich geleitete Er, und ließ mich gehen in Finsternis und nicht im Licht.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Nur wider mich hat Er zurückgewendet, umgekehrt Seine Hand den ganzen Tag.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Mein Fleisch ließ altern Er und meine Haut, zerbrach meine Gebeine,
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Er hat wider mich gebaut, umfangen mit Gift mich und mit Mühsal.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 In Finsternissen ließ Er mich wohnen, wie die ewig Toten.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Er hat mich eingehegt, daß ich nicht hinausgehen kann, Er hat meine Erzfesseln schwer gemacht.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Auch wenn ich schreie und laut schreie, wehret Er ab mein Gebet.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Mit Quadern hat Er meine Wege vermauert, meine Steige verkehrt.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Ein Bär im Hinterhalt ist Er mir, ein Löwe im Verborgenen.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Er lenkt ab meine Wege, zerpflückt mich und verwüstet mich.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Er hat gespannt Seinen Bogen, und gestellt mich zum Ziel dem Pfeil.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 In meine Nieren ließ Er hineinfahren Seiner Köcher Söhne.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 All meinem Volke bin ich zum Gelächter, zum Saitenspiel den ganzen Tag.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Mit Bitterkeiten hat Er mich gesättigt, mich in Wermut schwelgen lassen.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Und Er läßt meine Zähne sich auf Kies zerdrücken, hat in die Asche mich hinabgedrückt.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Und verworfen vom Frieden ist meine Seele. Vergessen habe ich des Guten.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 Und ich sprach: Verloren ist mein Sieg, und mein Warten auf Jehovah.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Gedenke meines Elends und meiner Trübsal, des Wermuts und des Giftes.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Gedenkend gedenkst du dessen und nieder beugt sich meine Seele in mir.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Das führe ich mir ins Herz zurück, darum will ich warten.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Jehovahs Barmherzigkeit ist, daß wir nicht ganz aus sind, und Seine Erbarmungen nicht alle sind.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Neu sind sie an den Morgen, viel ist Deiner Wahrheit.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 Jehovah ist mein Teil, spricht meine Seele, darum warte ich auf Ihn.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Gut ist Jehovah denen, die auf Ihn hoffen, der Seele, die nach Ihm fragt.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Gut ist es, daß man warte und stille sei auf Jehovahs Heil.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Gut ist es dem Manne, daß in seiner Jugend er das Joch trage;
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Daß er allein sitzt und stille sei, wenn man es ihm auferlegt.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Daß seinen Mund er in den Staub stecke, ob vielleicht noch Hoffnung sei.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Und dem, der ihn schlägt, die Wange biete, sich sättige mit Schmach.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Denn nicht ewiglich verwirft der Herr.
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 Denn wenn Er hat betrübt, so erbarmt Er Sich nach Seiner großen Barmherzigkeit.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Denn nicht von Seinem Herzen aus bedrückt Er und bereitet Gram den Söhnen des Mannes.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Daß Er zerstoße unter Seinen Füßen alle Gebundenen des Landes.
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 Daß eines Mannes Recht Er vor dem Angesicht des Höchsten beugen ließe.
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 Daß man den Menschen in seinem Rechtshandel verkehrt mache, das sieht der Herr nicht?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Wer ist es, der spricht und es geschieht, das der Herr nicht geboten hätte?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Geht aus dem Mund des Höchsten nicht hervor das Böse und das Gute?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Was beklagt sich der Mensch, der lebt, der Mann ob seinen Sünden!
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Laßt unsere Wege uns erforschen und ergründen, und zu Jehovah zurückkehren!
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Erheben wir unser Herz samt den Händen zu Gott in den Himmeln!
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Wir waren abgefallen und widerspenstig, Du hast nicht vergeben.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Du hast Dich bedeckt im Zorn und hast uns nachgesetzt, uns erwürgt, hast kein Mitleid gehabt.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Du hast Dich mit einer Wolke bedeckt, daß das Gebet nicht durchkommen konnte.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Zum Kehricht und zur Verschmähung hast du uns gesetzt inmitten der Völker.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Alle unsere Feinde sperren ihren Mund auf wider uns.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Schauer und Fallgrube ward uns, Unwetter und Zerbrechen.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Bächlein von Wasser rinnt mein Auge herab über das Zerbrechen der Tochter meines Volkes.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Mein Auge ergießt sich und ist nicht stille, ohne Unterlaß.
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Bis daß Jehovah schaut und sieht vom Himmel.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Mein Auge tut es meiner Seele an ob allen Töchtern meiner Stadt.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Sie jagen mich, wie einen Vogel, sie, die mich umsonst anfeinden.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Sie vertilgen mein Leben in der Grube und werfen einen Stein auf mich.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Wasser überströmen mein Haupt; ich sprach: Ich bin abgeschnitten.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Ich rief Deinen Namen an, Jehovah, aus der untersten Grube;
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Du hörtest meine Stimme: Verbirg doch nicht Dein Ohr vor meinem Hauche, meinem Angstschrei.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Du nahst dich am Tage, da ich zu Dir rufe, Du sprichst: Fürchte dich nicht!
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Du haderst, Herr, meiner Seele Hader, und Du erlöst mein Leben!
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Du siehst, Jehovah, wie man mir Unrecht tut. Richte Du mein Gericht.
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Du siehst alle ihre Rache, alle ihre Gedanken wider mich.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Du hörst, Jehovah, ihr Schmähen, alle ihre Gedanken wider mich,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 Die Lippen meiner Widersacher und ihr Sinnen wider mich den ganzen Tag.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Sitzen sie oder stehen sie auf, blicke her, bin ich ihr Lied.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Gib ihnen zurück, Jehovah, Vergeltung nach ihrer Hände Werk.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Gib ihnen Verblendung des Herzens, und auf sie Deinen Fluch.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Setze ihnen nach im Zorn und vernichte sie unter Jehovahs Himmeln!
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
