Hebraeer 5

1 Denn ein jeglicher Hohepriester, aus den Menschen genommen, wird aufgestellt für Menschen, in ihren Angelegenheiten bei Gott Gaben und Opfer für Sünden darzubringen,

ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਹਾਯਾਜਕੋ ਭਵਤਿ ਸ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਨੀਤਃ ਸਨ੍ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋੱਦੇਸ਼੍ਯਵਿਸ਼਼ਯੇ(ਅ)ਰ੍ਥਤ ਉਪਹਾਰਾਣਾਂ ਪਾਪਾਰ੍ਥਕਬਲੀਨਾਞ੍ਚ ਦਾਨ ਨਿਯੁਜ੍ਯਤੇ|

2 Und kann milde sein gegen Unwissende und Irrende, weil auch er der Schwachheit teilhaftig ist;

ਸ ਚਾਜ੍ਞਾਨਾਂ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਾਨਾਞ੍ਚ ਲੋਕਾਨਾਂ ਦੁਃਖੇਨ ਦੁਃਖੀ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸ ਸ੍ਵਯਮਪਿ ਦੌਰ੍ੱਬਲ੍ਯਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤੋ ਭਵਤਿ|

3 Und muß um dieser willen, wie für das Volk, so auch für sich selbst Sündopfer darbringen.

ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾੱਚ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਲੋਕਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਆਤ੍ਮਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਪਿ ਪਾਪਾਰ੍ਥਕਬਲਿਦਾਨੰ ਤੇਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|

4 Und niemand nimmt sich selbst die Ehre, sondern muß wie Aharon von Gott dazu berufen sein.

ਸ ਘੋੱਚਪਦਃ ਸ੍ਵੇੱਛਾਤਃ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਹਾਰੋਣ ਇਵ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣਾਹੂਯਤੇ ਤੇਨੈਵ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਤੇ|

5 Also hat auch Christus nicht Sich Selbst in die Ehre eingesetzt, Hoherpriester zu werden, sondern Der zu Ihm gesprochen hat: Mein Sohn bist Du, heute habe Ich Dich gezeugt.

ਏਵਮ੍ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਪਿ ਮਹਾਯਾਜਕਤ੍ਵੰ ਗ੍ਰਹੀਤੁੰ ਸ੍ਵੀਯਗੌਰਵੰ ਸ੍ਵਯੰ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ "ਮਦੀਯਤਨਯੋ(ਅ)ਸਿ ਤ੍ਵਮ੍ ਅਦ੍ਯੈਵ ਜਨਿਤੋ ਮਯੇਤਿ" ਵਾਚੰ ਯਸ੍ਤੰ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਸ ਏਵ ਤਸ੍ਯ ਗੌਰਵੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

6 Wie Er auch an einer anderen Stelle sagt: Du bist Priester in Ewigkeit, nach der Ordnung Melchisedeks. (aiōn g165)

ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਨ੍ਯਗੀਤੇ(ਅ)ਪੀਦਮੁਕ੍ਤੰ, ਤ੍ਵੰ ਮਲ੍ਕੀਸ਼਼ੇਦਕਃ ਸ਼੍ਰੇਣ੍ਯਾਂ ਯਾਜਕੋ(ਅ)ਸਿ ਸਦਾਤਨਃ| (aiōn g165)

7 Und Er hat in den Tagen Seines Fleisches Gebet und Flehen an Den, Der Ihn vom Tode retten konnte, mit lautem Rufe und mit Tränen dargebracht und ist erhört worden wegen Seiner Frömmigkeit.

ਸ ਚ ਦੇਹਵਾਸਕਾਲੇ ਬਹੁਕ੍ਰਨ੍ਦਨੇਨਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤੇਨ ਚ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਤ ਉੱਧਰਣੇ ਸਮਰ੍ਥਸ੍ਯ ਪਿਤੁਃ ਸਮੀਪੇ ਪੁਨਃ ਪੁਨਰ੍ਵਿਨਤਿੰ ਪ੍ਰਰ੍ਥਨਾਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਫਲਰੂਪਿਣੀਂ ਸ਼ਙ੍ਕਾਤੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਚ

8 Und wiewohl Er Gottes Sohn war, hat Er doch an dem, was Er litt, Gehorsam gelernt.

ਯਦ੍ਯਪਿ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਤਥਾਪਿ ਯੈਰਕ੍ਲਿਸ਼੍ਯਤ ਤੈਰਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਹਣਮ੍ ਅਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਤ|

9 Und da Er ist vollendet, ist Er allen, die Ihm gehorsam sind, Urheber ewiger Seligkeit geworden, (aiōnios g166)

ਇੱਥੰ ਸਿੱਧੀਭੂਯ ਨਿਜਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਨਨ੍ਤਪਰਿਤ੍ਰਾਣਸ੍ਯ ਕਾਰਣਸ੍ਵਰੂਪੋ (ਅ)ਭਵਤ੍| (aiōnios g166)

10 Erklärt von Gott zum Hohenpriester nach der Ordnung Melchisedeks.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਮਲ੍ਕੀਸ਼਼ੇਦਕਃ ਸ਼੍ਰੇਣੀਭੁਕ੍ਤੋ ਮਹਾਯਾਜਕ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣਾਖ੍ਯਾਤਃ|

11 Davon hätten wir wohl viel zu reden, aber es ist schwer auszulegen, weil ihr wieder so träge zum Verständnis geworden seid.

ਤਮਧ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਬਹੁਕਥਾਃ ਕਥਯਿਤਵ੍ਯਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਾਃ ਸ੍ਤਬ੍ਧਕਰ੍ਣੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦੁਰ੍ਗਮ੍ਯਾਃ|

12 Denn da ihr längst solltet Meister sein der Zeit nach, bedürft ihr selber wieder Belehrung über die Anfangsgründe der Lehre Gottes, und seid solche geworden, daß ihr Milch und nicht feste Speise bedürfet.

ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ਯਪਿ ਸਮਯਸ੍ਯ ਦੀਰ੍ਘਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਕਾ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਅਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਯਾ ਪ੍ਰਥਮਾ ਵਰ੍ਣਮਾਲਾ ਤਾਮਧਿ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੁਨਰਾਵਸ਼੍ਯਕਾ ਭਵਤਿ, ਤਥਾ ਕਠਿਨਦ੍ਰਵ੍ਯੇ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਦੁਗ੍ਧੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|

13 Denn wer noch Milch haben muß, der ist noch unerfahren im Worte der Gerechtigkeit, denn er ist noch unmündig.

ਯੋ ਦੁਗ੍ਧਪਾਯੀ ਸ ਸ਼ਿਸ਼ੁਰੇਵੇਤਿਕਾਰਣਾਤ੍ ਧਰ੍ੰਮਵਾਕ੍ਯੇ ਤਤ੍ਪਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|

14 Feste Speise gehört den Vollkommenen, die durch Übung eine schärfere Fassungskraft haben zur Unterscheidung von dem, was recht und unrecht ist.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਦਸਦ੍ਵਿਚਾਰੇ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਚੇਤਾਂਸਿ ਵ੍ਯਵਹਾਰੇਣ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਨਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨਾਂ ਸਿੱਧਲੋਕਾਨਾਂ ਕਠੋਰਦ੍ਰਵ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਸ੍ਤਿ|