Apostelgeschichte 6

1 Als in diesen Tagen die Zahl der Jünger sich mehrte, entstand ein Murren unter den griechischen Juden gegen die Hebräer, daß bei der täglichen Handreichung ihre Witwen hintangesetzt würden.

ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਬਾਹੁਲ੍ਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਤ੍ਯਹਿਕਦਾਨਸ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਰਾਣਨੈ ਰ੍ਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਵਿਧਵਾਸ੍ਤ੍ਰੀਗਣ ਉਪੇਕ੍ਸ਼਼ਿਤੇ ਸਤਿ ਇਬ੍ਰੀਯਲੋਕੈਃ ਸਹਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਵਿਵਾਦ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|

2 Da riefen die Zwölf die Menge der Jünger zusammen und sprachen: Es will sich nicht geziemen, daß wir das Wort Gottes hintansetzen und Tische besorgen.

ਤਦਾ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਾਕਥਯਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾਪ੍ਰਚਾਰੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਭੋਜਨਗਵੇਸ਼਼ਣਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਉਚਿਤੰ ਨਹਿ|

3 Darum, ihr Brüder, sehet euch nach sieben Männern um, die ein gutes Gerücht unter euch haben und voll Heiligen Geistes und Weisheit sind, die wir zu diesem Behufe bestellen mögen.

ਅਤੋ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਵਯਮ੍ ਏਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਭਾਰੰ ਯੇਭ੍ਯੋ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨ੍ ਸੁਖ੍ਯਾਤ੍ਯਾਪੰਨਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਜ੍ਞਾਨੇਨ ਚ ਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਸੱਪ੍ਰਜਨਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਮਨੋਨੀਤਾਨ੍ ਕੁਰੁਤ,

4 Wir aber wollen anhalten am Gebet und am Dienste des Wortes.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਕਥਾਪ੍ਰਚਾਰਕਰ੍ੰਮਣਿ ਚ ਨਿਤ੍ਯਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾਃ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਃ|

5 Und die Rede gefiel der ganzen Gemeinde wohl, und sie wählten Stephanus, einen Mann voll Glaubens und Heiligen Geistes, und Philippus und Prochorus, Nikanor und Timon und Parmenas und Nikolaus, einen Proselyten aus Antiochia.

ਏਤਸ੍ਯਾਂ ਕਥਾਯਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਃ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਸ੍ਤਿਫਾਨਃ ਫਿਲਿਪਃ ਪ੍ਰਖਰੋ ਨਿਕਾਨੋਰ੍ ਤੀਮਨ੍ ਪਰ੍ੰਮਿਣਾ ਯਿਹੂਦਿਮਤਗ੍ਰਾਹੀ-ਆਨ੍ਤਿਯਖਿਯਾਨਗਰੀਯੋ ਨਿਕਲਾ ਏਤਾਨ੍ ਪਰਮਭਕ੍ਤਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਸਪ੍ਤ ਜਨਾਨ੍

6 Diese stellten sie vor die Apostel, und nachdem sie gebetet hatten, legten sie ihnen die Hände auf.

ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ ਆਨਯਨ੍, ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਿਰਃਸੁ ਹਸ੍ਤਾਨ੍ ਆਰ੍ਪਯਨ੍|

7 Und das Wort Gottes nahm zu und die Zahl der Jünger mehrte sich sehr in Jerusalem, auch eine große Menge Priester nahm den Glauben an.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾ ਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤ੍ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਨਗਰੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਸੰਖ੍ਯਾ ਪ੍ਰਭੂਤਰੂਪੇਣਾਵਰ੍ੱਧਤ ਯਾਜਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇਪਿ ਬਹਵਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਮਤਗ੍ਰਾਹਿਣੋ(ਅ)ਭਵਨ੍|

8 Stephanus aber, voll Gnade und Kraft, tat große Wunder und Zeichen unter dem Volk.

ਸ੍ਤਿਫਾਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਚ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਃ ਸਨ੍ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਬਹੁਵਿਧਮ੍ ਅਦ੍ਭੁਤਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮਾਕਰੋਤ੍|

9 Da standen etliche auf aus der Schule der sogenannten Libertiner, Cyrenäer und Alexandriner und derer aus Cilicien und Asien, und stritten mit Stephanus.

ਤੇਨ ਲਿਬਰ੍ੱਤਿਨੀਯਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤਸਙ੍ਘਸ੍ਯ ਕਤਿਪਯਜਨਾਃ ਕੁਰੀਣੀਯਸਿਕਨ੍ਦਰੀਯ-ਕਿਲਿਕੀਯਾਸ਼ੀਯਾਦੇਸ਼ੀਯਾਃ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਜਨਾਸ਼੍ਚੋੱਥਾਯ ਸ੍ਤਿਫਾਨੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵ੍ਯਵਦਨ੍ਤ|

10 Und vermochten nicht der Weisheit und dem Geist, womit er redete, zu widerstehen.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਤਿਫਾਨੋ ਜ੍ਞਾਨੇਨ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਚ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਤੇ ਆਪੱਤਿੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍|

11 Sie stifteten dann aber Männer auf, die vorgaben: Wir haben ihn wider Moses und Gott Lästerworte reden hören;

ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੈ ਰ੍ਲੋਭਿਤਾਃ ਕਤਿਪਯਜਨਾਃ ਕਥਾਮੇਨਾਮ੍ ਅਕਥਯਨ੍, ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਤੋ ਮੂਸਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਚ ਨਿਨ੍ਦਾਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੌਸ਼਼੍ਮ|

12 Und hetzten das Volk und die Ältesten und die Schriftgelehrten auf, traten hinzu, schleppten ihn fort, und brachten ihn vor den Hohen Rat und stellten falsche Zeugen auf, die aussagten:

ਤੇ ਲੋਕਾਨਾਂ ਲੋਕਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨਾਮ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਨਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਿੰ ਜਨਯਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਤਿਫਾਨਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਹਾਸਭਾਮਧ੍ਯਮ੍ ਆਨਯਨ੍|

13 Dieser Mensch hört nicht auf, wider die heilige Stätte und das Gesetz Lästerworte zu reden.

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਕਤਿਪਯਜਨੇਸ਼਼ੁ ਮਿਥ੍ਯਾਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼ੁ ਸਮਾਨੀਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਏਸ਼਼ ਜਨ ਏਤਤ੍ਪੁਣ੍ਯਸ੍ਥਾਨਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯੋ ਰ੍ਨਿਨ੍ਦਾਤਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਨਿਵਰ੍ੱਤਤੇ|

14 Denn wir hörten ihn sagen: Jesus, der Nazarener da, wird diese Stätte zerstören und die Satzungen ändern, die uns Moses übergeben hat.

ਫਲਤੋ ਨਾਸਰਤੀਯਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਾਨਮੇਤਦ੍ ਉੱਛਿੰਨੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮੂਸਾਸਮਰ੍ਪਿਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਵ੍ਯਵਹਰਣਮ੍ ਅਨ੍ਯਰੂਪੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯੈਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕਥਾਂ ਵਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੁʼਣੁਮ|

15 Und alle, die im Rate saßen, richteten ihre Blicke auf ihn und sahen sein Angesicht, wie eines Engels Angesicht.

ਤਦਾ ਮਹਾਸਭਾਸ੍ਥਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਥਿਰਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗਦੂਤਮੁਖਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਨ੍|