Apostelgeschichte 3
1 Petrus aber und Johannes gingen zusammen hinauf in den Tempel um die neunte Stunde, da man zu beten pflegte.
ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਯਾਮਵੇਲਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਃ ਸਮਯੇ ਪਿਤਰਯੋਹਨੌ ਸਮ੍ਭੂਯ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਗੱਛਤਃ|
2 Und es war ein Mann, lahm von Mutterleib, der ließ sich hertragen, und sie setzten ihn täglich vor des Tempels Pforte, die da heißt die schöne, damit er Almosen bettelte von denen, die in den Tempel gingen.
ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਸਮਯੇ ਮਨ੍ਦਿਰਪ੍ਰਵੇਸ਼ਕਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਾਰਣਾਰ੍ਥੰ ਯੰ ਜਨ੍ਮਖਞ੍ਜਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਲੋਕਾ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਸੁਨ੍ਦਰਨਾਮ੍ਨਿ ਦ੍ਵਾਰੇ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨਮ੍ ਅਸ੍ਥਾਪਯਨ੍ ਤੰ ਵਹਨ੍ਤਸ੍ਤਦ੍ਵਾਰੰ ਆਨਯਨ੍|
3 Da dieser nun Petrus und Johannes sah, wie sie eben in den Tempel treten wollten, bat er um ein Almosen.
ਤਦਾ ਪਿਤਰਯੋਹਨੌ ਮਨ੍ਤਿਰੰ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੌ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸ ਖਞ੍ਜਸ੍ਤੌ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
4 Petrus aber sah ihn fest an mit Johannes und sprach: Sieh uns an!
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੋਹਨਾ ਸਹਿਤਃ ਪਿਤਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਨਨ੍ਯਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਯਾ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਆਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕੁਰੁ|
5 Er aber schaute auf sie, indem er erwartete, daß er etwas empfinge.
ਤਤਃ ਸ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਾਸ਼ਯਾ ਤੌ ਪ੍ਰਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
6 Petrus aber sprach: Silber und Gold habe ich nicht; was ich aber habe, das gebe ich dir: Im Namen des Jesus Christus von Nazareth stehe auf und wandle!
ਤਦਾ ਪਿਤਰੋ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਮਮ ਨਿਕਟੇ ਸ੍ਵਰ੍ਣਰੂਪ੍ਯਾਦਿ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾਸ੍ਤੇ ਤਦ੍ ਦਦਾਮਿ ਨਾਸਰਤੀਯਸ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਕੁਰੁ|
7 Und er griff ihn bei der rechten Hand und richtete ihn auf. Alsbald wurden seine Füße und Knöchel fest.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਤਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਕਰੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਮ੍ ਉਦਤੋਲਯਤ੍; ਤੇਨ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਪਾਦਗੁਲ੍ਫਯੋਃ ਸਬਲਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ ਉੱਲਮ੍ਫ੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਥਾਯ ਗਮਨਾਗਮਨੇ (ਅ)ਕਰੋਤ੍|
8 Und er sprang auf, stand und wandelte umher, und trat mit ihnen in den Tempel, wandelte umher und sprang und lobte Gott.
ਤਤੋ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਉੱਲਮ੍ਫਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਨ੍ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਤ੍|
9 Und alles Volk sah ihn umherwandeln und Gott lobpreisen.
ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤੰ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਨ੍ਤਞ੍ਚ ਵਿਲੋਕ੍ਯ
10 Und sie erkannten ihn, daß er der war, der um Almosen an der schönen Pforte des Tempels saß, und wurden voll Staunens und waren vor Verwunderung außer sich über dem, was sich mit ihm hatte zugetragen.
ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਸੁਨ੍ਦਰੇ ਦ੍ਵਾਰੇ ਯ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਸਏਵਾਯਮ੍ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਤਯਾ ਘਟਨਯਾ ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤਾ ਵਿਸ੍ਮਯਾਪੰਨਾਸ਼੍ਚਾਭਵਨ੍|
11 Da sich der Lahme, der nun gesund geworden, zu Petrus und Johannes hielt, lief alles Volk voll Erstaunens nach der Halle, die da heißt Salomohs.
ਯਃ ਖਞ੍ਜਃ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋਭਵਤ੍ ਤੇਨ ਪਿਤਰਯੋਹਨੋਃ ਕਰਯੋਰ੍ਧ੍ਟਤਯੋਃ ਸਤੋਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍|
12 Da das Petrus sah, hob er an zum Volke: Ihr Männer von Israel, was verwundert ihr euch über diesen? Oder warum richtet ihr eure Blicke auf uns, als hätten wir durch eigene Kraft und Frömmigkeit bewirkt, daß dieser gehen kann?
ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪਿਤਰਸ੍ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾ ਯੂਯੰ ਕੁਤੋ (ਅ)ਨੇਨਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੇ? ਆਵਾਂ ਨਿਜਸ਼ਕ੍ਤ੍ਯਾ ਯਦ੍ਵਾ ਨਿਜਪੁਣ੍ਯੇਨ ਖਞ੍ਜਮਨੁਸ਼਼੍ਯਮੇਨੰ ਗਮਿਤਵਨ੍ਤਾਵਿਤਿ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਆਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਕੁਤੋ(ਅ)ਨਨ੍ਯਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕੁਰੁਥ?
13 Der Gott Abrahams und Isaaks und Jakobs, der Gott unserer Väter, hat Seinen Sohn Jesus verherrlicht, Welchen ihr habt überantwortet und verleugnet vor dem Angesichte des Pilatus, obschon dieser beschlossen hatte, Denselben freizulassen.
ਯੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਯੂਯੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਾਰ੍ਪਯਤ ਤਤੋ ਯੰ ਪੀਲਾਤੋ ਮੋਚਯਿਤੁਮ੍ ਏੱਛਤ੍ ਤਥਾਪਿ ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ ਨਾਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਇਸ੍ਹਾਕੋ ਯਾਕੂਬਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਰ੍ਥਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਯਤ੍|
14 Ihr aber verleugnetet den Heiligen und Gerechten, und verlangtet, man solle euch den Mörder freigeben.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤੰ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕੰ ਪੁਮਾਂਸੰ ਨਾਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਹਤ੍ਯਾਕਾਰਿਣਮੇਕੰ ਸ੍ਵੇਭ੍ਯੋ ਦਾਤੁਮ੍ ਅਯਾਚਧ੍ਵੰ|
15 Aber den Fürsten des Lebens habt ihr getötet, Ihn aber hat Gott von den Toten erweckt, dessen wir Zeugen sind.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੰ ਜੀਵਨਸ੍ਯਾਧਿਪਤਿਮ੍ ਅਹਤ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਤਮ੍ ਉਦਸ੍ਥਾਪਯਤ ਤਤ੍ਰ ਵਯੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣ ਆਸ੍ਮਹੇ|
16 Und um des Glaubens willen an Seinen Namen hat diesen, den ihr seht und kennt, Sein Name gestärkt und der durch ihn bewirkte Glaube ihm vor euer aller Augen die Vollkraft seiner Glieder geschenkt.
ਇਮੰ ਯੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਯੂਯੰ ਪਸ਼੍ਯਥ ਪਰਿਚਿਨੁਥ ਚ ਸ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਕਰਣਾਤ੍ ਚਲਨਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਲਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਯੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਸ ਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਰੂਪੇਣ ਸ੍ਵਸ੍ਥਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍|
17 Und nun, Brüder, weiß ich, daß ihr es aus Unwissenheit getan habt, sowie auch eure Obern.
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰੋ ਯੂਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਧਿਪਤਯਸ਼੍ਚ ਅਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤ ਇਦਾਨੀਂ ਮਮੈਸ਼਼ ਬੋਧੋ ਜਾਯਤੇ|
18 Gott aber ließ so, was Er durch den Mund aller Seiner Propheten voraus verkündigt hatte, daß Christus müßte leiden, in Erfüllung gehen.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਦੁਃਖਭੋਗੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਮੁਖੇਭ੍ਯੋ ਯਾਂ ਯਾਂ ਕਥਾਂ ਪੂਰ੍ੱਵਮਕਥਯਤ੍ ਤਾਃ ਕਥਾ ਇੱਥੰ ਸਿੱਧਾ ਅਕਰੋਤ੍|
19 So tut nun Buße und bekehrt euch, auf daß eure Sünden ausgetilgt werden.
ਅਤਃ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਮੋਚਨਾਰ੍ਥੰ ਖੇਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਨਾਂਸਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਯਧ੍ਵੰ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇਃ ਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ;
20 Auf daß da kommen Zeiten der Erquikkung vor dem Angesicht des Herrn, und daß Er euch den vorher verkündigten Jesus Christus senden wird.
ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲਮ੍ ਆਰਭ੍ਯ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤੋ ਯੋ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
21 Welchen indessen der Himmel aufnehmen mußte, bis zu den Zeiten der Wiederbringung aller Dinge, wovon Gott durch den Mund Seiner heiligen Propheten von Anbeginn gesprochen hatte. (aiōn g165)
ਕਿਨ੍ਤੁ ਜਗਤਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਮਾਰਭ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਨਿਜਪਵਿਤ੍ਰਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਗਣੋਨ ਯਥਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕਾਰ੍ੱਯਾਣਾਂ ਸਿੱਧਿਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਤੇਨ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਵਾਸਃ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਃ| (aiōn g165)
22 Denn Moses hat zu den Vätern gesprochen: Der Herr, euer Gott, wird euch aus euren Brüdern einen Propheten wie mich erwecken. Auf Ihn sollt ihr hören in allem, was Er zu euch reden wird.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਮਤ੍ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ਤਾਰਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਤਃ ਸ ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ਰ ਯੂਯੰ ਮਨਾਂਸਿ ਨਿਧੱਧ੍ਵੰ|
23 Es wird aber geschehen, daß jegliche Seele, die nicht auf selbigen Propheten hören wird, aus dem Volke ausgerottet wird.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਾਣੀ ਤਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਕਥਾਂ ਨ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਨਿਜਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਉੱਛੇਤ੍ਸ੍ਯਤੇ," ਇਮਾਂ ਕਥਾਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ੇਭ੍ਯਃ ਕੇਵਲੋ ਮੂਸਾਃ ਕਥਯਾਮਾਸ ਇਤਿ ਨਹਿ,
24 Und alle Propheten von Samuel an und hernach, soviel deren geredet, haben auch diese Tage voraus verkündigt.
ਸ਼ਿਮੂਯੇਲ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਮ੍ ਆਰਭ੍ਯ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਕਥਯਨ੍ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਏਵ ਸਮਯਸ੍ਯੈਤਸ੍ਯ ਕਥਾਮ੍ ਅਕਥਯਨ੍|
25 Ihr seid die Söhne der Propheten und des Bundes, den Gott mit unseren Vätern geschlossen hat, da Er zu Abraham sprach: Durch deinen Samen sollen alle Geschlechter der Erde gesegnet werden.
ਯੂਯਮਪਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ, "ਤਵ ਵੰਸ਼ੋਦ੍ਭਵਪੁੰਸਾ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੀਯਾ ਲੋਕਾ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ", ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੇ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰੋਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯੰ ਨਿਯਮੰ ਸ੍ਥਿਰੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਨਿਯਮਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰਿਣੋਪਿ ਯੂਯੰ ਭਵਥ|
26 Euch zuvörderst hat Gott Seinen Sohn erweckt und gesandt, euch zu segnen, so ein jeglicher umkehrt von seinen Übeltaten.
ਅਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਨਿਜਪੁਤ੍ਰੰ ਯੀਸ਼ੁਮ੍ ਉੱਥਾਪ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸ੍ਵਸ੍ਵਪਾਪਾਤ੍ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਦਾਤੁੰ ਪ੍ਰਥਮਤਸ੍ਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
