< Apostelgeschichte 12 >

1 Um selbige Zeit ließ der König Herodes Hand an einige von der Gemeinde legen und sie peinigen.
ଏନ୍‌ ଦିପିଲିରେ ହେରୋଦ୍‌ ରାଜା କାଲିସିୟାରେନ୍‌ ଚିମିନ୍‍ ହଡ଼କକେ ସାସାତି ଏଟେଦ୍‌କେଦ୍‌କଆଏ ।
2 Den Jakobus aber, des Johannes Bruder, ließ er mit dem Schwert hinrichten.
ଇନିଃ ଯୋହାନ୍‌ଆଃ ହାଗାତେ ଯାକୁବ୍‌କେ ତାରାଉଡ଼ିତେ ଗଏଃକିୟା ।
3 Und da er sah, daß es den Juden gefiel, fuhr er fort und ließ Petrus in Verhaft nehmen. - Es waren gerade die Tage der ungesäuerten Brote.
ଯିହୁଦୀ ହଡ଼କ ନେ କାମି ନେଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ ରାସ୍‌କାଅଃତାନାକ ଏନା ଇନିଃ ଆଟ୍‌କାର୍‌କେଦ୍‌ତେ, ପାତ୍‌ରାସ୍‌କେୟଗି ତଲ୍‌କିୟାଏ । ନେଆଁ ସାବାଃ ହଲଙ୍ଗ୍‌ରେୟାଃ ପାରାବ୍‌ ଇମ୍‌ତା ହବାୟାନା ।
4 Er griff ihn, legte ihn ins Gefängnis und überantwortete ihn einer vierfachen Wache von Kriegsknechten, indem er ihn nach dem Osterfest dem Volk vorführen wollte.
ଏନ୍ତେ ହେରୋଦ୍‌ ରାଜା ପାତ୍‌ରାସ୍‌କେ ତଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଜେହେଲ୍‌ରେ ଦହକିୟାଏ । ଇନିଃକେ ହର ନାଗେନ୍ତେ ଉପୁନିୟା ଝୁଣ୍ଡ୍‌ରେନ୍‌ ପାଲ୍‌ଟାନ୍‌କଏତେ ମିପିହୁଡ଼୍‌ ଉପୁନିୟା ଝାନ୍‌ ସିପାଇକ ହରକିୟାକ । ପାସ୍‌କା ପାରାବ୍‌ ତାୟମ୍‌ତେ ସବେନ୍‌ ହଡ଼କଆଃ ଥାଲାରେ ଇନିଃକେ ବିଚାରି ନାଗେନ୍ତେ ହେରୋଦ୍‌ ରାଜା ଉହାଟ୍‌କେଦାଏ ।
5 Petrus ward in Gewahrsam gehalten, die Gemeinde aber betete inbrünstig zu Gott für ihn.
ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ଜେହେଲ୍‌ରେ ତାଇକେନ୍‌ ଇମ୍‌ତା କାଲିସିୟାରେନ୍‌ ହଡ଼କ ମିଦ୍‌ମନ୍‌ତେ ଇନିୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ତାଃରେକ ବିନ୍ତିତାଇକେନା ।
6 Als aber Herodes ihn eben vorführen wollte, schlief Petrus in selbiger Nacht, an zwei Ketten gelegt, zwischen zwei Kriegsknechten, auch hielten Hüter Wache vor der Tür des Gefängnisses.
ହେରୋଦ୍‌ ରାଜା ଅକ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ପାତ୍‌ରାସ୍‌କେ ହଡ଼କଆଃ ସାମ୍‌ନାଙ୍ଗ୍‌ତେ ଆଉ ନାଗେନ୍ତେ ଉହାଟ୍‌କାଦ୍‌ ତାଇକେନାଏ, ଏନ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରେୟାଃ ସିଦା ନୁବାଃରେ ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ବାର୍‌ହଡ଼୍‌ ହରତାନ୍‌କିନାଃ ଥାଲାରେ ଦୁଡ଼ୁମ୍‌କାନ୍‌ ତାଇକେନା । ଇନିଃ ବାରିୟା ସିକ୍‌ଡ଼ିତେ ତଲାକାନ୍‌ ତାଇକେନା ଆଡଃ ଜେହେଲ୍‌ରେୟାଃ ଦୁଆର୍‌ ଯାପାଃରେ ହରତାନ୍‌ ହଡ଼କ ହରତାଇକେନା ।
7 Und siehe, ein Engel des Herrn erschien, und ein Licht leuchtete in dem Gemach. Er schlug Petrus an die Seite, weckte ihn auf und sprach: Mache dich auf in Eile! und es fielen die Ketten ihm von den Händen.
ଇମ୍‌ତାଗି ପ୍ରାଭୁଆଃ ମିଆଁଦ୍‌ ଦୁଁତ୍‌ ହିଜୁଃକେଦ୍‌ତେ ତିଙ୍ଗୁୟାନା ଆଡଃ ଅଡ଼ାଃରେୟାଃ କୁଠା ମାର୍ସାଲ୍‌ତେ ପେରେଃୟାନା । ଦୁଁତ୍‌, ପାତ୍‌ରାସ୍‌ଆଃ ତାରାନ୍‌କେ ଏକ୍‌ଲାଅକେଦ୍‌ତେ ଇନିଃକେ ଦୁଡ଼ୁମ୍‌ଏତେ ବିରିଦ୍‌କିଃଲଃ କାଜିକିୟାଏ, “ଜାଲ୍‌ଦି ବିରିଦ୍‌ମେ!” ଇମ୍‌ତାଙ୍ଗି ପାତ୍‌ରାସ୍‌ଆଃ ତିଃଇରେ ତଲାକାନ୍‌ ସିକ୍‌ଡ଼ି ରାଡ଼ାୟାନା ।
8 Und der Engel sprach zu ihm: Umgürte dich und binde die Sohlen unter! Und er tat also; und er sprach zu ihm: Wirf deinen Mantel um und folge mir!
ଏନ୍ତେ ଦୁଁତ୍‌ କାଜିକିୟାଏ, “ମାୟାଙ୍ଗ୍‌ରେ ଲିଜାଃ ପାଟେନ୍‌ମେ, ଆଡଃ ଖାର୍‌ପାତାମାଃ ତୁସିୟେଁନ୍‌ମେ ।” ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ଏନ୍‌ଲେକାଗି ରିକାକେଦ୍‌ ତାୟମ୍‌ତେ ଦୁଁତ୍‌ କାଜିକିୟାଏ, “ହଡ଼୍‌ମରେ ଚାଦାର୍ ଉୟୁକେଦ୍‌ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍‌କେ ଅତଙ୍ଗ୍‌ଇଁମେ ।”
9 Er ging hinaus und folgte ihm, wußte aber nicht, daß ihm in Wirklichkeit so durch den Engel geschah, sondern meinte, es sei ein Traumgesicht.
ଦୁଁତ୍‌ ରିକାତାଇକେନ୍‌ତେୟାଃ ସାର୍‌ତିତାନାଃ ଚି ନାହାଁଲାଃ ଏନା ପାତ୍‌ରାସ୍‌ କାଏ ସାରି ଦାଡ଼ିକେଦା । ଇନିଃ କୁମୁ ନେଲ୍‌ତାନାଇଙ୍ଗ୍‌ ମେନ୍ତେ ଉଡ଼ୁଃକେଦା । ଏନ୍‌ରେୟ ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ଜେହେଲ୍‌ହେତେ ଅଡଙ୍ଗ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଦୁଁତ୍‌କେ ଅତଙ୍ଗ୍‌କିୟା ।
10 Sie gingen durch die erste und zweite Wache und gelangten an das eiserne Tor, das nach der Stadt führte, das öffnete sich ihnen von selbst; und sie traten hinaus und gingen eine Gasse weit, und alsbald entwich der Engel von ihm.
୧୦ଇନ୍‌କିନ୍‌ ହରତାନ୍‌କଆଃ ମିଆଁଦ୍‌ ଆଡଃ ବାରିୟା ଠାୟାଦ୍‌ ପାରମ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଟୁଣ୍ଡୁରେ ସାହାର୍‌ତେ ବଲ ହରାରେ ତାଇକାନ୍‌ ମେଡ଼େଦ୍‌ରେୟାଃ ଦୁଆର୍‌ତାଃତେକିନ୍‌ ସେଟେର୍‌ୟାନା । ଇମ୍‌ତା ଇନ୍‌କିନାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଦୁଆର୍‌ ଆପାନ୍‌ତେଗି ନିଜ୍‌ୟାନା ଆଡଃ ଇନ୍‌କିନ୍‌ ଅଡଙ୍ଗ୍‌କେଦ୍‌ତେ ସେନଃୟାନାକିନ୍‌ । ଇନ୍‌କିନ୍‌ ହରାରେ ସେନ୍‌ତାନ୍‌ ଇମ୍‌ତାଗି ଦୁଁତ୍‌ ପାତ୍‌ରାସ୍‌କେ ବାଗିକେଦ୍‌ତେ ସେନଃୟାନା ।
11 Als nun Petrus zu sich kam, sprach er: Nun weiß ich wahrhaftig, daß der Herr Seinen Engel gesandt und mich aus der Hand des Herodes und aus allem Warten des Volkes der Juden gerettet hat.
୧୧ଏନ୍ତେ ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ଆଇଃକ୍‌ରେ ହବାୟାନ୍‌ତେୟାଃ ସାରି ଦାଡ଼ିକେଦ୍‌ତେ କାଜିକେଦା, “ନେଆଁ ସାର୍‌ତିତାନାଃ ମେନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍‌ ନାହାଁଃ ସାରି ଦାଡ଼ିତାନାଇଙ୍ଗ୍‌ ଯେ, ହେରୋଦ୍‌ତାଃଏତେ ଆଡଃ ଯିହୁଦୀ ହଡ଼କ ଅକ୍‌ନାଃ ହବାଅଃଆ ମେନ୍ତେ ଆସ୍ରାକାଦ୍‌ ତାଇକେନାକ, ପ୍ରାଭୁ ଏନାଏତେ ଆଇଙ୍ଗ୍‌କେ ବାଞ୍ଚାଅ ନାଗେନ୍ତେ ଦୁଁତ୍‌କେ କୁଲାକାଇ ତାଇକେନା ।”
12 Und als er sich so besann, kam er an das Haus der Maria, der Mutter des Johannes, mit dem Zunamen Markus, wo viele beisammen waren und beteten.
୧୨ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ ବାଞ୍ଚାଅକାଦିୟାଁଏ ମେନ୍ତେ ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ଆଟ୍‌କାର୍‍କେଦାଏ, ଆଡଃ ଇନିଃ ଯୋହାନ୍‌ଆଃ ଏଙ୍ଗାତେ ମାରିୟାମ୍‌ଆଃ ଅଡ଼ାଃତେ ସେନଃୟାନା । ଯୋହାନ୍‌ଆଃ ଏଟାଃ ନୁତୁମ୍‌ ହବାଅଃତାନା ମାର୍କ । ଏନ୍ତାଃରେ ପୁରାଃ ହଡ଼କ ହୁଣ୍ଡିକେଦ୍‌ତେ ବିନ୍ତି ତାଇକେନାକ ।
13 Als aber Petrus an das Hoftor klopfte, trat eine Magd mit Namen Rhode herzu, um zu hören, wer es sei.
୧୩ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ଅଡ଼ାଃରେୟାଃ ବାହାରି ଦୁଆର୍‌ରେ ଠକ୍‌ ଠକ୍‌କାଅକେଦା ଆଡଃ ରୋଦା ନୁତୁମ୍‌ ମିଆଁଦ୍‌ କାମ୍‌ଡ଼ି କୁଡ଼ି ଅଡ଼ାଃ ବଲଦୁଆର୍‌ ନିଜ୍‌ ନାଗେନ୍ତେ ହିଜୁଃୟାନା ।
14 Und da sie die Stimme des Petrus erkannte, tat sie vor Freude das Tor nicht auf, lief hinein und verkündete, Petrus stünde vor dem Tor.
୧୪ପାତ୍‍ରାସ୍‍ଆଃ ଲାବ୍‌ଜା ଆୟୁମ୍‍ ଉରୁମ୍‍କେଦ୍‌ତେ ଇନିଃ ପୁରାଃଗି ରାସ୍‌କାୟାନା ଯେ, ବଲଦୁଆର୍‌ କା ନିଜ୍‌କେଦ୍‌ତେ ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ବାହାରିରେ ତିଙ୍ଗୁଆକାନା ମେନ୍ତେ ଉଦୁବ୍‌କେଦା ।
15 Sie aber sprachen zu ihr: Du bist von Sinnen. Sie aber bestand darauf, es sei also. Da sagten sie: Es ist sein Engel!
୧୫ଇନ୍‌କୁ ଇନିଃକେ କାଜିକିୟାକ, “ଆମ୍‌ ବାଲୁଅଃତାନାମ୍‌ ।” ମେନ୍‌ଦ ଇନିଃ “ନେଆଁ ସାର୍‌ତି ତାନାଃ” ମେନ୍ତେ ପୁରାଃତେ କାଜିକେଦା । ଏନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ କାଜିରୁହାଡ଼୍‌କେଦାକ, “ଇନିଃ ଆୟାଃ ଦୁଁତ୍‌ ତାଇନ୍‌ସାକାଅଃଆଏ ।”
16 Petrus aber fuhr fort zu klopfen; da taten sie auf und waren außer sich vor Erstaunen, als sie ihn vor sich sahen.
୧୬ପାତ୍‌ରାସ୍‌ ଦୁଆର୍‌କେ ଠକ୍‌ ଠକ୍‌କାଅକାତେ ତାଇକେନାଏ । ଟୁଣ୍ଡୁରେ ଇନ୍‌କୁ ଦୁଆର୍‌ ନିଜ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଇନିଃକେ ନେଲ୍‌କିୟାକ ଆଡଃ ହାଏକାଟ୍‍ୟାନାକ ।
17 Er aber winkte ihnen mit der Hand, zu schweigen, und erzählte ihnen, wie ihn der Herr aus dem Gefängnis geführt hätte, und sprach: Verkündet dies dem Jakobus und den Brüdern! Er entfernte sich und begab sich an einen anderen Ort.
୧୭ଇନିଃ ହାପାକାନ୍‌ପେ ମେନ୍ତେ ତିଃଇତେ କାଜିୟାଦ୍‍କଆ ଆଡଃ ପ୍ରାଭୁ ଇନିଃକେ ଚିଲ୍‌କା ଜେହେଲ୍‌ହେତେ ଅଡଙ୍ଗ୍‌ ଆଉକିୟା, ଏନ୍‌ ବିଷାଏ ଇନ୍‌କୁଆଃ ଆୟାର୍‌ରେ କାଜିକେଦା । ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ନେ ସବେନ୍‌ କାଜି “ଯାକୁବ୍‌ ଆଡଃ ଏଟାଃ ସବେନ୍‌ ବିଶ୍ୱାସୀ ହାଗାକକେ” ଉଦୁବ୍‌ ନାଗେନ୍ତେ ଆଚୁକେଦ୍‌କଆ ଆଡଃ ଇନିଃ ଏନ୍ତାଃଏତେ ଏଟାଃତେ ସେନଃୟାନା ।
18 Als es Tag ward, war kein geringer Schrecken unter den Kriegsknechten, wie es doch mit Petrus ergangen wäre.
୧୮ଏଟାଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ଆଙ୍ଗ୍‌ୟାନ୍‌ଚି ପାତ୍‌ରାସ୍‌ କତେ ସେନଃୟାନା ମେନ୍ତେ ହରତାନ୍‌ ହଡ଼କ ପୁରାଃଗି ଆକ୍‌ବାକାଅୟାନାକ । ଚିଆଃଚି ପାତ୍‌ରାସ୍‌ଲଃ ଚିକ୍‌ନାଃ ହବାୟାନା ଏନା ଇନ୍‌କୁ କାକ ସାରିକାଦ୍‌ ତାଇକେନା ।
19 Als Herodes nach ihm sandte und man ihn nicht fand, hielt er Gericht über die Wachen, und ließ sie zum Tode führen, und begab sich von Judäa nach Cäsarea und verweilte allda.
୧୯ହେରୋଦ୍ ଇନିଃକେ ଦାଣାଁଆଉ ନାଗେନ୍ତେ ଆଚୁକେଦ୍‌କଆ ମେନ୍‌ଦ ଇନ୍‌କୁ ଇନିଃକେ କାକ ନାମ୍‌କିୟା । ଟୁଣ୍ଡୁରେ ହରତାନ୍‌ ହଡ଼କକେ କୁଲିକତାନ୍‌ଲଃ ଇନ୍‌କୁକେ ଗଏଃକ ନାଗେନ୍ତେ ଆନାଚୁ ଏମାଦ୍‌କଆ । ଏନ୍‌ ତାୟମ୍‌ତେ ହେରୋଦ୍‌ ଯିହୁଦା ପାର୍‌ଗାନ୍‌ ବାଗିକେଦ୍‌ତେ କାଇସରିୟାରେ ସେନ୍‌କେଦ୍‌ତେ ତାଇନ୍‌ୟାନା ।
20 Er hatte aber einen Groll wider die Tyrier und Sidonier; diese jedoch erschienen einmütig vor ihm, brachten Blastus, des Königs Kämmerer, auf ihre Seite, und baten um Frieden, weil ihr Land sich von dem des Königs nährte.
୨୦ହେରୋଦ୍ ରାଜା ସୋର୍‌ ଆଡଃ ସିଦୋନ୍‌ ନାଗାର୍‌ରେନ୍‌ ହଡ଼କକେ ପୁରାଃଗି ଖିସ୍‌କାନ୍‌ ତାଇକେନା, ଏନାତେ ଇନ୍‌କୁଏତେ ମିଦ୍‌ ଝୁଣ୍ଡ୍‌ ଇନିଃଲଃ ନେପେଲ୍‌ ନାଗେନ୍ତେ ଇନିଃତାଃତେକ ସେନଃୟାନା । ସିଦାତେ ଇନ୍‌କୁ ବାପାଇୟଃ ନାଗେନ୍ତେ ଦେଙ୍ଗା ନାଙ୍ଗ୍‌ ରାଜ୍‌ମାହାଲ୍‌କେ ନେଲ୍‌ହରତାନ୍‌ ବ୍ଲାଷ୍ଟସ୍‌ଲଃ ଜାଗାର୍‌କେଦାକ । ଏନ୍ତେ ଇନ୍‌କୁ ହେରୋଦ୍‌ତାଃ ସେନ୍‌କେଦ୍‌ତେ ବାପାଇୟଃ ନାଗେନ୍ତେକ ବିନ୍ତିକିୟା, ଚିୟାଃଚି ହେରୋଦ୍‌ ରାଜାରାଃ ଦିଶୁମ୍‌ହେତେ ଇନ୍‌କୁଆଃ ଦିଶୁମ୍‌ତେ ଜମେୟାଁ କୁଲଃ ତାଇକେନା ।
21 Am anberaumten Tage erschien Herodes im königlichen Gewand und setzte sich auf den Richtstuhl und hielt eine Anrede an sie.
୨୧ହେରୋଦ୍‌ ଟାହାରାୱାକାନ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରେ ରାଜା ତୁସିଙ୍ଗ୍‌ଅଁଃ ଲିଜାଃ ତୁସିଙ୍ଗ୍‌ୟାନାଏ ଆଡଃ ଆୟାଃ ରାଜ୍‌ଗାଦିରେ ଦୁବ୍‌କେଦ୍‌ତେ ହଡ଼କକେ ଜାଗାର୍‌କେଦ୍‌କଆ ।
22 Da rief das Volk: Das ist eines Gottes Stimme und nicht eines Menschen!
୨୨ଏନା ଆୟୁମ୍‌କେଦ୍‌ତେ ଇନ୍‌କୁ କାଉରିକେଦ୍‌ତେ କାଜିକେଦାକ, “ନେଆଁ ଜେତା ହଡ଼ରାଃ ଜାଗାର୍‌ ନାହାଁଲାଃ ମେନ୍‌ଦ ମିଆଁଦ୍‌ କା ସାରିକାନ୍‌ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ଜାଗାର୍‌ତାନାଃ ।”
23 Da schlug ihn alsbald der Engel des Herrn, dafür, daß er nicht Gott die Ehre gab; er ward von den Würmern gefressen und verschied.
୨୩ଇମ୍‌ତାଙ୍ଗି ପ୍ରାଭୁଆଃ ମିଆଁଦ୍‌ ଦୁଁତ୍‌ ଇନିଃକେ ଦାଲ୍‍କିଆ, ଚିଆଃଚି ଇନିଃ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌କେ କାଏ ମାଇନ୍‍କିଆ, ଆଡଃ ଇନିଃକେ ତିଜୁକ ଜମ୍‌କିଃ ହରାତେ ଗଏଃୟାନା ।
24 Das Wort Gottes aber nahm zu und mehrte sich.
୨୪ମେନ୍‌ଦ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ବାଚାନ୍‌ ପୁରାଃତେ ନିତିର୍‌ୟାନା ଆଡଃ ହାରାଇଦିୟାନା ।
25 Barnabas aber und Saulus kehrten, nachdem sie die Handreichung ausgerichtet, zurück nach Jerusalem und nahmen mit sich Johannes, der den Zunamen Markus führt.
୨୫ବର୍ଣ୍ଣବାସ୍‌ ଆଡଃ ଶାଉଲ୍‌ ଆକିନାଃ ସେୱାକାମି ଚାବାକେଦ୍‌ତେ ଯୋହାନ୍‌ ଏଟାଃ ନୁତୁମ୍‌ ମାର୍କ ମେନ୍ତେହ କାଜିୟାଃକ, ଇନିଃକେ ଇଦିକେଦ୍‌ତେ ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ଏତେକ ରୁହାଡ଼୍‌ୟାନା ।

< Apostelgeschichte 12 >