Roemers 8
1 So gibt es nun keine Verdammnis mehr für die, welche in Christus Jesus sind.
Акум дар ну есте ничо осындире пентру чей че сунт ын Христос Исус, каре ну трэеск дупэ ындемнуриле фирий пэмынтешть, чи дупэ ындемнуриле Духулуй.
2 Denn das Gesetz des Geistes des Lebens in Christus Jesus hat mich frei gemacht von dem Gesetz der Sünde und des Todes.
Ын адевэр, леӂя Духулуй де вяцэ ын Христос Исус м-а избэвит де леӂя пэкатулуй ши а морций.
3 Denn was dem Gesetz unmöglich war (weil es durch das Fleisch geschwächt wurde), das hat Gott getan, nämlich die Sünde im Fleische verdammt, indem er seinen Sohn sandte in der Ähnlichkeit des sündlichen Fleisches und um der Sünde willen,
Кэч – лукру ку непутинцэ Леӂий, ынтрукыт фиря пэмынтяскэ о фэчя фэрэ путере – Думнезеу а осындит пэкатул ын фиря пэмынтяскэ, тримицынд, дин причина пэкатулуй, пе Ынсушь Фиул Сэу ынтр-о фире асемэнэтоаре ку а пэкатулуй,
4 damit die vom Gesetz geforderte Gerechtigkeit in uns erfüllt würde, die wir nicht nach dem Fleische wandeln, sondern nach dem Geist.
пентру ка порунка Леӂий сэ фие ымплинитэ ын ной, каре трэим ну дупэ ындемнуриле фирий пэмынтешть, чи дупэ ындемнуриле Духулуй.
5 Denn die nach dem Fleische leben, sinnen auf das, was des Fleisches ist, die aber nach dem Geiste leben, auf das, was des Geistes ist.
Ын адевэр, чей че трэеск дупэ ындемнуриле фирий пэмынтешть умблэ дупэ лукруриле фирий пэмынтешть, пе кынд чей че трэеск дупэ ындемнуриле Духулуй умблэ дупэ лукруриле Духулуй.
6 Denn die Gesinnung des Fleisches ist Tod, die Gesinnung des Geistes aber Leben und Friede,
Ши умбларя дупэ лукруриле фирий пэмынтешть есте моарте, пе кынд умбларя дупэ лукруриле Духулуй есте вяцэ ши паче.
7 darum, weil die Gesinnung des Fleisches Feindschaft wider Gott ist; denn sie ist dem Gesetz Gottes nicht untertan, sie kann es auch nicht.
Фииндкэ умбларя дупэ лукруриле фирий пэмынтешть есте врэжмэшие ымпотрива луй Думнезеу, кэч еа ну се супуне Леӂий луй Думнезеу ши нич ну поате сэ се супунэ.
8 Die aber im Fleische sind, vermögen Gott nicht zu gefallen.
Деч чей че сунт пэмынтешть ну пот сэ плакэ луй Думнезеу.
9 Ihr aber seid nicht im Fleische, sondern im Geiste, wenn anders Gottes Geist in euch wohnt; wer aber Christi Geist nicht hat, der ist nicht sein.
Вой ынсэ ну май сунтець пэмынтешть, чи духовничешть, дакэ Духул луй Думнезеу локуеште ын адевэр ын вой. Дакэ н-аре чинева Духул луй Христос, ну есте ал Луй.
10 Wenn aber Christus in euch ist, so ist der Leib zwar tot um der Sünde willen, der Geist aber ist Leben um der Gerechtigkeit willen.
Ши дакэ Христос есте ын вой, трупул востру, да, есте супус морций дин причина пэкатулуй, дар духул востру есте виу дин причина неприхэнирий.
11 Wenn aber der Geist dessen, der Jesus von den Toten auferweckt hat, in euch wohnt, so wird derselbe, der Christus von den Toten auferweckt hat, auch eure sterblichen Leiber lebendig machen durch seinen Geist, der in euch wohnt.
Ши дакэ Духул Челуй че а ынвият пе Исус динтре чей морць локуеште ын вой, Чел че а ынвият пе Христос Исус дин морць ва ынвия ши трупуриле воастре муритоаре дин причина Духулуй Сэу, каре локуеште ын вой.
12 So sind wir also, ihr Brüder, dem Fleische nicht schuldig, nach dem Fleische zu leben!
Ашадар, фрацилор, ной ну май даторэм нимик фирий пэмынтешть, ка сэ трэим дупэ ындемнуриле ей.
13 Denn wenn ihr nach dem Fleische lebet, so müßt ihr sterben; wenn ihr aber durch den Geist die Geschäfte des Leibes tötet, so werdet ihr leben.
Дакэ трэиць дупэ ындемнуриле ей, вець мури, дар дакэ, прин Духул, фачець сэ моарэ фаптеле трупулуй, вець трэи.
14 Denn alle, die sich vom Geiste Gottes leiten lassen, sind Gottes Kinder.
Кэч тоць чей че сунт кэлэузиць де Духул луй Думнезеу сунт фий ай луй Думнезеу.
15 Denn ihr habt nicht einen Geist der Knechtschaft empfangen, daß ihr euch abermal fürchten müßtet, sondern ihr habt einen Geist der Kindschaft empfangen, in welchem wir rufen: Abba, Vater!
Ши вой н-аць примит ун дух де робие, ка сэ май авець фрикэ, чи аць примит ун дух де ынфиере, каре не фаче сэ стригэм: „Ава!”, адикэ „Татэ!”
16 Dieser Geist gibt Zeugnis unsrem Geist, daß wir Gottes Kinder sind.
Ынсушь Духул адевереште ымпреунэ ку духул ностру кэ сунтем копий ай луй Думнезеу.
17 Sind wir aber Kinder, so sind wir auch Erben, nämlich Gottes Erben und Miterben Christi; wenn anders wir mit ihm leiden, auf daß wir auch mit ihm verherrlicht werden.
Ши, дакэ сунтем копий, сунтем ши моштениторь: моштениторь ай луй Думнезеу ши ымпреунэ-моштениторь ку Христос, дакэ суферим ку адевэрат ымпреунэ ку Ел, ка сэ фим ши прослэвиць ымпреунэ ку Ел.
18 Denn ich halte dafür, daß die Leiden der jetzigen Zeit nicht in Betracht kommen gegenüber der Herrlichkeit, die an uns geoffenbart werden soll.
Еу сокотеск кэ суферинцеле дин время де акум ну сунт вредниче сэ фие пусе алэтурь ку слава виитоаре, каре аре сэ фие дескоперитэ фацэ де ной.
19 Denn die gespannte Erwartung der Kreatur sehnt die Offenbarung der Kinder Gottes herbei.
Де асеменя, ши фиря аштяптэ ку о доринцэ ынфокатэ дескопериря фиилор луй Думнезеу.
20 Die Kreatur ist nämlich der Vergänglichkeit unterworfen, nicht freiwillig, sondern durch den, der sie unterworfen hat, auf Hoffnung hin,
Кэч фиря а фост супусэ дешертэчуний – ну де вое, чи дин причина челуй че а супус-о – ку нэдеждя ынсэ
21 daß auch sie selbst, die Kreatur, befreit werden soll von der Knechtschaft der Sterblichkeit zur Freiheit der Herrlichkeit der Kinder Gottes.
кэ ши еа ва фи избэвитэ дин робия стрикэчуний, ка сэ айбэ парте де слобозения славей копиилор луй Думнезеу.
22 Denn wir wissen, daß die ganze Schöpfung mitseufzt und mit in Wehen liegt bis jetzt;
Дар штим кэ, пынэ ын зиуа де азь, тоатэ фиря суспинэ ши суферэ дурериле наштерий.
23 und nicht nur sie, sondern auch wir selbst, die wir die Erstlingsgabe des Geistes haben, auch wir erwarten seufzend die Sohnesstellung, die Erlösung unsres Leibes.
Ши ну нумай еа, дар ши ной, каре авем челе динтый роаде але Духулуй, суспинэм ын ной ши аштептэм ынфиеря, адикэ рэскумпэраря трупулуй ностру.
24 Denn auf Hoffnung hin sind wir errettet worden. Eine Hoffnung aber, die man sieht, ist keine Hoffnung; denn was einer sieht, das hofft er doch nicht mehr!
Кэч ын нэдеждя ачаста ам фост мынтуиць. Дар о нэдежде каре се веде ну май есте нэдежде, пентру кэ че се веде се май поате нэдэждуи?
25 Wenn wir aber auf das hoffen, was wir nicht sehen, so warten wir es ab in Geduld.
Пе кынд, дакэ нэдэждуим че ну ведем, аштептэм ку рэбдаре.
26 Ebenso kommt aber auch der Geist unserer Schwachheit zu Hilfe. Denn wir wissen nicht, was wir beten sollen, wie sich's gebührt; aber der Geist selbst tritt für uns ein mit unausgesprochenen Seufzern.
Ши тот астфел ши Духул не ажутэ ын слэбичуня ноастрэ, кэч ну штим кум требуе сэ не ругэм. Дар Ынсушь Духул мижлочеште пентру ной ку суспине негрэите.
27 Der aber die Herzen erforscht, weiß, was des Geistes Sinn ist; denn er vertritt die Heiligen so, wie es Gott angemessen ist.
Ши Чел че черчетязэ инимиле штие каре есте нэзуинца Духулуй, пентру кэ Ел мижлочеште пентру сфинць дупэ воя луй Думнезеу.
28 Wir wissen aber, daß denen, die Gott lieben, alles zum Besten mitwirkt, denen, die nach dem Vorsatz berufen sind.
Де алтэ парте, штим кэ тоате лукруриле лукрязэ ымпреунэ спре бинеле челор че юбеск пе Думнезеу, ши ануме спре бинеле челор че сунт кемаць дупэ планул Сэу.
29 Denn welche er zuvor ersehen hat, die hat er auch vorherbestimmt, dem Ebenbilde seines Sohnes gleichgestaltet zu werden, damit er der Erstgeborene sei unter vielen Brüdern.
Кэч, пе ачея пе каре й-а куноскут май динаинте, й-а ши хотэрыт май динаинте сэ фие асеменя кипулуй Фиулуй Сэу, пентру ка Ел сэ фие Чел Ынтый Нэскут динтре май мулць фраць.
30 Welche er aber vorherbestimmt hat, die hat er auch berufen, welche er aber berufen hat, die hat er auch gerechtfertigt, welche er aber gerechtfertigt hat, die hat er auch verherrlicht.
Ши пе ачея пе каре й-а хотэрыт май динаинте, й-а ши кемат, ши пе ачея пе каре й-а кемат, й-а ши сокотит неприхэниць, яр пе ачея пе каре й-а сокотит неприхэниць, й-а ши прослэвит.
31 Was wollen wir nun hierzu sagen? Ist Gott für uns, wer mag wider uns sein?
Деч че вом зиче ной ын фаца тутурор ачестор лукрурь? Дакэ Думнезеу есте пентру ной, чине ва фи ымпотрива ноастрэ?
32 Welcher sogar seines eigenen Sohnes nicht verschont, sondern ihn für uns alle dahingegeben hat, wie sollte er uns mit ihm nicht auch alles schenken?
Ел, каре н-а круцат нич кяр пе Фиул Сэу, чи Л-а дат пентру ной тоць, кум ну не ва да фэрэ платэ, ымпреунэ ку Ел, тоате лукруриле?
33 Wer will gegen die Auserwählten Gottes Anklage erheben? Gott, der sie rechtfertigt?
Чине ва ридика пырэ ымпотрива алешилор луй Думнезеу? Думнезеу есте Ачела каре-й сокотеште неприхэниць!
34 Wer will verdammen? Christus, der gestorben ist, ja vielmehr, der auch auferweckt ist, der auch zur Rechten Gottes ist, der uns auch vertritt?
Чине-й ва осынди? Христос а мурит! Ба май мулт, Ел а ши ынвият, стэ ла дряпта луй Думнезеу ши мижлочеште пентру ной!
35 Wer will uns scheiden von der Liebe Christi? Trübsal oder Angst oder Verfolgung oder Hunger oder Blöße oder Gefahr oder Schwert?
Чине не ва деспэрци пе ной де драгостя луй Христос? Неказул сау стрымтораря, сау пригониря, сау фоаметя, сау липса де ымбрэкэминте, сау примеждия, сау сабия?
36 Wie geschrieben steht: «Um deinetwillen werden wir getötet den ganzen Tag, wir sind geachtet wie Schlachtschafe!»
Дупэ кум есте скрис: „Дин причина Та сунтем даць морций тоатэ зиуа; сунтем сокотиць ка ниште ой де тэят.”
37 Aber in dem allen überwinden wir weit durch den, der uns geliebt hat!
Тотушь ын тоате ачесте лукрурь ной сунтем май мулт декыт бируиторь, прин Ачела каре не-а юбит.
38 Denn ich bin überzeugt, daß weder Tod noch Leben, weder Engel noch Fürstentümer noch Gewalten, weder Gegenwärtiges noch Zukünftiges,
Кэч сунт бине ынкрединцат кэ нич моартя, нич вяца, нич ынӂерий, нич стэпынириле, нич путериле, нич лукруриле де акум, нич челе виитоаре,
39 weder Hohes noch Tiefes, noch irgend ein anderes Geschöpf uns zu scheiden vermag von der Liebe Gottes, die in Christus Jesus ist, unsrem Herrn!
нич ынэлцимя, нич адынчимя, нич о алтэ фэптурэ ну вор фи ын старе сэ не деспартэ де драгостя луй Думнезеу, каре есте ын Исус Христос, Домнул ностру.
