Roemers 12
1 Ich ermahne euch nun, ihr Brüder, kraft der Barmherzigkeit Gottes, daß ihr eure Leiber darbringet als ein lebendiges, heiliges, Gott wohlgefälliges Opfer: das sei euer vernünftiger Gottesdienst!
ಹೇ ಭ್ರಾತರ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕೃಪಯಾಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವಿನಯೇ ಯೂಯಂ ಸ್ವಂ ಸ್ವಂ ಶರೀರಂ ಸಜೀವಂ ಪವಿತ್ರಂ ಗ್ರಾಹ್ಯಂ ಬಲಿಮ್ ಈಶ್ವರಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಸಮುತ್ಸೃಜತ, ಏಷಾ ಸೇವಾ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಯೋಗ್ಯಾ|
2 Und passet euch nicht diesem Weltlauf an, sondern verändert euer Wesen durch die Erneuerung eures Sinnes, um prüfen zu können, was der Wille Gottes sei, der gute und wohlgefällige und vollkommene. (aiōn g165)
ಅಪರಂ ಯೂಯಂ ಸಾಂಸಾರಿಕಾ ಇವ ಮಾಚರತ, ಕಿನ್ತು ಸ್ವಂ ಸ್ವಂ ಸ್ವಭಾವಂ ಪರಾವರ್ತ್ಯ ನೂತನಾಚಾರಿಣೋ ಭವತ, ತತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ನಿದೇಶಃ ಕೀದೃಗ್ ಉತ್ತಮೋ ಗ್ರಹಣೀಯಃ ಸಮ್ಪೂರ್ಣಶ್ಚೇತಿ ಯುಷ್ಮಾಭಿರನುಭಾವಿಷ್ಯತೇ| (aiōn g165)
3 Denn ich sage kraft der Gnade, die mir gegeben ist, einem jeden unter euch, daß er nicht höher von sich denke, als sich zu denken gebührt, sondern daß er auf Bescheidenheit bedacht sei, wie Gott einem jeden das Maß des Glaubens zugeteilt hat.
ಕಶ್ಚಿದಪಿ ಜನೋ ಯೋಗ್ಯತ್ವಾದಧಿಕಂ ಸ್ವಂ ನ ಮನ್ಯತಾಂ ಕಿನ್ತು ಈಶ್ವರೋ ಯಸ್ಮೈ ಪ್ರತ್ಯಯಸ್ಯ ಯತ್ಪರಿಮಾಣಮ್ ಅದದಾತ್ ಸ ತದನುಸಾರತೋ ಯೋಗ್ಯರೂಪಂ ಸ್ವಂ ಮನುತಾಮ್, ಈಶ್ವರಾದ್ ಅನುಗ್ರಹಂ ಪ್ರಾಪ್ತಃ ಸನ್ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕಂ ಜನಮ್ ಇತ್ಯಾಜ್ಞಾಪಯಾಮಿ|
4 Denn gleichwie wir an einem Leibe viele Glieder besitzen, nicht alle Glieder aber dieselbe Verrichtung haben,
ಯತೋ ಯದ್ವದಸ್ಮಾಕಮ್ ಏಕಸ್ಮಿನ್ ಶರೀರೇ ಬಹೂನ್ಯಙ್ಗಾನಿ ಸನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ಸರ್ವ್ವೇಷಾಮಙ್ಗಾನಾಂ ಕಾರ್ಯ್ಯಂ ಸಮಾನಂ ನಹಿ;
5 so sind auch wir, die vielen, ein Leib in Christus, als einzelne aber untereinander Glieder.
ತದ್ವದಸ್ಮಾಕಂ ಬಹುತ್ವೇಽಪಿ ಸರ್ವ್ವೇ ವಯಂ ಖ್ರೀಷ್ಟೇ ಏಕಶರೀರಾಃ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಅಙ್ಗಪ್ರತ್ಯಙ್ಗತ್ವೇನ ಭವಾಮಃ|
6 Wenn wir aber auch verschiedene Gaben haben nach der uns verliehenen Gnade, zum Beispiel Weissagung, so stimmen sie doch mit dem Glauben überein!
ಅಸ್ಮಾದ್ ಈಶ್ವರಾನುಗ್ರಹೇಣ ವಿಶೇಷಂ ವಿಶೇಷಂ ದಾನಮ್ ಅಸ್ಮಾಸು ಪ್ರಾಪ್ತೇಷು ಸತ್ಸು ಕೋಪಿ ಯದಿ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾಕ್ಯಂ ವದತಿ ತರ್ಹಿ ಪ್ರತ್ಯಯಸ್ಯ ಪರಿಮಾಣಾನುಸಾರತಃ ಸ ತದ್ ವದತು;
7 Wenn einer dient, [sei es so] in dem Dienst; wenn einer lehrt, in der Lehre;
ಯದ್ವಾ ಯದಿ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸೇವನಕಾರೀ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ಸ ತತ್ಸೇವನಂ ಕರೋತು; ಅಥವಾ ಯದಿ ಕಶ್ಚಿದ್ ಅಧ್ಯಾಪಯಿತಾ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ಸೋಽಧ್ಯಾಪಯತು;
8 wenn einer ermahnt, in der Ermahnung. Wer gibt, gebe in Einfalt; wer vorsteht, tue es mit Fleiß; wer Barmherzigkeit übt, mit Freudigkeit!
ತಥಾ ಯ ಉಪದೇಷ್ಟಾ ಭವತಿ ಸ ಉಪದಿಶತು ಯಶ್ಚ ದಾತಾ ಸ ಸರಲತಯಾ ದದಾತು ಯಸ್ತ್ವಧಿಪತಿಃ ಸ ಯತ್ನೇನಾಧಿಪತಿತ್ವಂ ಕರೋತು ಯಶ್ಚ ದಯಾಲುಃ ಸ ಹೃಷ್ಟಮನಸಾ ದಯತಾಮ್|
9 Die Liebe sei ungeheuchelt! Hasset das Böse, hanget dem Guten an!
ಅಪರಞ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪ್ರೇಮ ಕಾಪಟ್ಯವರ್ಜಿತಂ ಭವತು ಯದ್ ಅಭದ್ರಂ ತದ್ ಋತೀಯಧ್ವಂ ಯಚ್ಚ ಭದ್ರಂ ತಸ್ಮಿನ್ ಅನುರಜ್ಯಧ್ವಮ್|
10 In der Bruderliebe seid gegeneinander herzlich, in der Ehrerbietung komme einer dem andern zuvor!
ಅಪರಂ ಭ್ರಾತೃತ್ವಪ್ರೇಮ್ನಾ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರೀಯಧ್ವಂ ಸಮಾದರಾದ್ ಏಕೋಽಪರಜನಂ ಶ್ರೇಷ್ಠಂ ಜಾನೀಧ್ವಮ್|
11 Im Fleiß lasset nicht nach, seid brennend im Geist, dienet dem Herrn!
ತಥಾ ಕಾರ್ಯ್ಯೇ ನಿರಾಲಸ್ಯಾ ಮನಸಿ ಚ ಸೋದ್ಯೋಗಾಃ ಸನ್ತಃ ಪ್ರಭುಂ ಸೇವಧ್ವಮ್|
12 Seid fröhlich in Hoffnung, in Trübsal haltet stand, seid beharrlich im Gebet!
ಅಪರಂ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾಯಾಮ್ ಆನನ್ದಿತಾ ದುಃಖಸಮಯೇ ಚ ಧೈರ್ಯ್ಯಯುಕ್ತಾ ಭವತ; ಪ್ರಾರ್ಥನಾಯಾಂ ಸತತಂ ಪ್ರವರ್ತ್ತಧ್ವಂ|
13 Nehmet Anteil an den Nöten der Heiligen, befleißiget euch der Gastfreundschaft!
ಪವಿತ್ರಾಣಾಂ ದೀನತಾಂ ದೂರೀಕುರುಧ್ವಮ್ ಅತಿಥಿಸೇವಾಯಾಮ್ ಅನುರಜ್ಯಧ್ವಮ್|
14 Segnet die euch verfolgen, segnet und fluchet nicht!
ಯೇ ಜನಾ ಯುಷ್ಮಾನ್ ತಾಡಯನ್ತಿ ತಾನ್ ಆಶಿಷಂ ವದತ ಶಾಪಮ್ ಅದತ್ತ್ವಾ ದದ್ಧ್ವಮಾಶಿಷಮ್|
15 Freuet euch mit den Fröhlichen und weinet mit den Weinenden!
ಯೇ ಜನಾ ಆನನ್ದನ್ತಿ ತೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆನನ್ದತ ಯೇ ಚ ರುದನ್ತಿ ತೈಃ ಸಹ ರುದಿತ|
16 Seid gleichgesinnt gegeneinander; trachtet nicht nach hohen Dingen, sondern haltet euch herunter zu den Niedrigen; haltet euch nicht selbst für klug!
ಅಪರಞ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮನಸಾಂ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಏಕೋಭಾವೋ ಭವತು; ಅಪರಮ್ ಉಚ್ಚಪದಮ್ ಅನಾಕಾಙ್ಕ್ಷ್ಯ ನೀಚಲೋಕೈಃ ಸಹಾಪಿ ಮಾರ್ದವಮ್ ಆಚರತ; ಸ್ವಾನ್ ಜ್ಞಾನಿನೋ ನ ಮನ್ಯಧ್ವಂ|
17 Vergeltet niemandem Böses mit Bösem! Befleißiget euch dessen, was in aller Menschen Augen edel ist!
ಪರಸ್ಮಾದ್ ಅಪಕಾರಂ ಪ್ರಾಪ್ಯಾಪಿ ಪರಂ ನಾಪಕುರುತ| ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ದೃಷ್ಟಿತೋ ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮೋತ್ತಮಂ ತದೇವ ಕುರುತ|
18 Ist es möglich, soviel an euch liegt, so habt mit allen Menschen Frieden.
ಯದಿ ಭವಿತುಂ ಶಕ್ಯತೇ ತರ್ಹಿ ಯಥಾಶಕ್ತಿ ಸರ್ವ್ವಲೋಕೈಃ ಸಹ ನಿರ್ವ್ವಿರೋಧೇನ ಕಾಲಂ ಯಾಪಯತ|
19 Rächet euch nicht selbst, ihr Lieben, sondern gebet Raum dem Zorne [Gottes]; denn es steht geschrieben: «Die Rache ist mein, ich will vergelten, spricht der Herr.»
ಹೇ ಪ್ರಿಯಬನ್ಧವಃ, ಕಸ್ಮೈಚಿದ್ ಅಪಕಾರಸ್ಯ ಸಮುಚಿತಂ ದಣ್ಡಂ ಸ್ವಯಂ ನ ದದ್ಧ್ವಂ, ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರೀಯಕ್ರೋಧಾಯ ಸ್ಥಾನಂ ದತ್ತ ಯತೋ ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ ಪರಮೇಶ್ವರಃ ಕಥಯತಿ, ದಾನಂ ಫಲಸ್ಯ ಮತ್ಕರ್ಮ್ಮ ಸೂಚಿತಂ ಪ್ರದದಾಮ್ಯಹಂ|
20 Wenn nun deinen Feind hungert, so speise ihn; dürstet ihn, so tränke ihn! Wenn du das tust, wirst du feurige Kohlen auf sein Haupt sammeln.
ಇತಿಕಾರಣಾದ್ ರಿಪು ರ್ಯದಿ ಕ್ಷುಧಾರ್ತ್ತಸ್ತೇ ತರ್ಹಿ ತಂ ತ್ವಂ ಪ್ರಭೋಜಯ| ತಥಾ ಯದಿ ತೃಷಾರ್ತ್ತಃ ಸ್ಯಾತ್ ತರ್ಹಿ ತಂ ಪರಿಪಾಯಯ| ತೇನ ತ್ವಂ ಮಸ್ತಕೇ ತಸ್ಯ ಜ್ವಲದಗ್ನಿಂ ನಿಧಾಸ್ಯಸಿ|
21 Laß dich nicht vom Bösen überwinden, sondern überwinde das Böse mit Gutem!
ಕುಕ್ರಿಯಯಾ ಪರಾಜಿತಾ ನ ಸನ್ತ ಉತ್ತಮಕ್ರಿಯಯಾ ಕುಕ್ರಿಯಾಂ ಪರಾಜಯತ|
