Offenbarung 19
1 Darnach hörte ich wie eine laute Stimme einer großen Menge im Himmel, die sprachen: Halleluja! Das Heil und der Ruhm und die Kraft gehören unsrem Gott!
తతః పరం స్వర్గస్థానాం మహాజనతాయా మహాశబ్దో ఽయం మయా శ్రూతః, బ్రూత పరేశ్వరం ధన్యమ్ అస్మదీయో య ఈశ్వరః| తస్యాభవత్ పరిత్రాణాం ప్రభావశ్చ పరాక్రమః|
2 Denn wahrhaft und gerecht sind seine Gerichte; denn er hat die große Hure gerichtet, welche die Erde mit ihrer Unzucht verderbte, und hat das Blut seiner Knechte von ihrer Hand gefordert!
విచారాజ్ఞాశ్చ తస్యైవ సత్యా న్యాయ్యా భవన్తి చ| యా స్వవేశ్యాక్రియాభిశ్చ వ్యకరోత్ కృత్స్నమేదినీం| తాం స దణ్డితవాన్ వేశ్యాం తస్యాశ్చ కరతస్తథా| శోణితస్య స్వదాసానాం సంశోధం స గృహీతవాన్||
3 Und abermals sprachen sie: Halleluja! Und ihr Rauch steigt auf von Ewigkeit zu Ewigkeit! (aiōn g165)
పునరపి తైరిదముక్తం యథా, బ్రూత పరేశ్వరం ధన్యం యన్నిత్యం నిత్యమేవ చ| తస్యా దాహస్య ధూమో ఽసౌ దిశమూర్ద్ధ్వముదేష్యతి|| (aiōn g165)
4 Und die vierundzwanzig Ältesten und die vier lebendigen Wesen fielen nieder und beteten Gott an, der auf dem Throne saß, und sprachen: Amen! Halleluja!
తతః పరం చతుర్వ్వింశతిప్రాచీనాశ్చత్వారః ప్రాణినశ్చ ప్రణిపత్య సింహాసనోపవిష్టమ్ ఈశ్వరం ప్రణమ్యావదన్, తథాస్తు పరమేశశ్చ సర్వ్వైరేవ ప్రశస్యతాం||
5 Und eine Stimme ging aus vom Throne, die sprach: Lobet unsren Gott, alle seine Knechte und die ihr ihn fürchtet, die Kleinen und die Großen!
అనన్తరం సింహాసనమధ్యాద్ ఏష రవో నిర్గతో, యథా, హే ఈశ్వరస్య దాసేయాస్తద్భక్తాః సకలా నరాః| యూయం క్షుద్రా మహాన్తశ్చ ప్రశంసత వ ఈశ్వరం||
6 Und ich hörte wie die Stimme einer großen Menge und wie das Rauschen vieler Wasser und wie die Stimme starker Donner, die sprachen: Halleluja! Denn der Herr, unser Gott, der Allmächtige, ist König geworden!
తతః పరం మహాజనతాయాః శబ్ద ఇవ బహుతోయానాఞ్చ శబ్ద ఇవ గృరుతరస్తనితానాఞ్చ శబ్ద ఇవ శబ్దో ఽయం మయా శ్రుతః, బ్రూత పరేశ్వరం ధన్యం రాజత్వం ప్రాప్తవాన్ యతః| స పరమేశ్వరో ఽస్మాకం యః సర్వ్వశక్తిమాన్ ప్రభుః|
7 Laßt uns fröhlich sein und frohlocken und ihm die Ehre geben! Denn die Hochzeit des Lammes ist gekommen, und sein Weib hat sich bereitet.
కీర్త్తయామః స్తవం తస్య హృష్టాశ్చోల్లాసితా వయం| యన్మేషశావకస్యైవ వివాహసమయో ఽభవత్| వాగ్దత్తా చాభవత్ తస్మై యా కన్యా సా సుసజ్జితా|
8 Und es wurde ihr gegeben, sich in feine, glänzend reine Leinwand zu kleiden; denn die feine Leinwand ist die Gerechtigkeit der Heiligen.
పరిధానాయ తస్యై చ దత్తః శుభ్రః సుచేలకః||
9 Und er sprach zu mir: Schreibe: Selig sind die, welche zum Hochzeitsmahl des Lammes berufen sind! Und er sprach zu mir: Dieses sind wahrhaftige Worte Gottes!
స సుచేలకః పవిత్రలోకానాం పుణ్యాని| తతః స మామ్ ఉక్తవాన్ త్వమిదం లిఖ మేషశావకస్య వివాహభోజ్యాయ యే నిమన్త్రితాస్తే ధన్యా ఇతి| పునరపి మామ్ అవదత్, ఇమానీశ్వరస్య సత్యాని వాక్యాని|
10 Und ich fiel vor seinen Füßen nieder, ihn anzubeten. Und er sprach zu mir: Siehe zu, tue es nicht! Ich bin dein Mitknecht und der deiner Brüder, die das Zeugnis Jesu haben. Bete Gott an! Denn das Zeugnis Jesu ist der Geist der Weissagung.
అనన్తరం అహం తస్య చరణయోరన్తికే నిపత్య తం ప్రణన్తుముద్యతః| తతః స మామ్ ఉక్తవాన్ సావధానస్తిష్ఠ మైవం కురు యీశోః సాక్ష్యవిశిష్టైస్తవ భ్రాతృభిస్త్వయా చ సహదాసో ఽహం| ఈశ్వరమేవ ప్రణమ యస్మాద్ యీశోః సాక్ష్యం భవిష్యద్వాక్యస్య సారం|
11 Und ich sah den Himmel geöffnet, und siehe, ein weißes Pferd, und der darauf saß, heißt der Treue und Wahrhaftige; und mit Gerechtigkeit richtet und streitet er.
అనన్తరం మయా ముక్తః స్వర్గో దృష్టః, ఏకః శ్వేతవర్ణో ఽశ్వో ఽపి దృష్టస్తదారూఢో జనో విశ్వాస్యః సత్యమయశ్చేతి నామ్నా ఖ్యాతః స యాథార్థ్యేన విచారం యుద్ధఞ్చ కరోతి|
12 Seine Augen sind eine Feuerflamme, und auf seinem Haupte sind viele Kronen, und er trägt einen Namen geschrieben, den niemand kennt als nur er selbst.
తస్య నేత్రే ఽగ్నిశిఖాతుల్యే శిరసి చ బహుకిరీటాని విద్యన్తే తత్ర తస్య నామ లిఖితమస్తి తమేవ వినా నాపరః కో ఽపి తన్నామ జానాతి|
13 Und er ist angetan mit einem Kleide, das in Blut getaucht ist, und sein Name heißt: «Das Wort Gottes.»
స రుధిరమగ్నేన పరిచ్ఛదేనాచ్ఛాదిత ఈశ్వరవాద ఇతి నామ్నాభిధీయతే చ|
14 Und die Heere im Himmel folgten ihm nach auf weißen Pferden und waren angetan mit weißer und reiner Leinwand.
అపరం స్వర్గస్థసైన్యాని శ్వేతాశ్వారూఢాని పరిహితనిర్మ్మలశ్వేతసూక్ష్మవస్త్రాణి చ భూత్వా తమనుగచ్ఛన్తి|
15 Und aus seinem Munde geht ein scharfes Schwert, daß er die Heiden damit schlage, und er wird sie mit eisernem Stabe weiden, und er tritt die Weinkelter des grimmigen Zornes des allmächtigen Gottes.
తస్య వక్త్రాద్ ఏకస్తీక్షణః ఖఙ్గో నిర్గచ్ఛతి తేన ఖఙ్గేన సర్వ్వజాతీయాస్తేనాఘాతితవ్యాః స చ లౌహదణ్డేన తాన్ చారయిష్యతి సర్వ్వశక్తిమత ఈశ్వరస్య ప్రచణ్డకోపరసోత్పాదకద్రాక్షాకుణ్డే యద్యత్ తిష్ఠతి తత్ సర్వ్వం స ఏవ పదాభ్యాం పినష్టి|
16 Und er trägt an seinem Kleide und an seiner Hüfte den Namen geschrieben: «König der Könige und Herr der Herren.»
అపరం తస్య పరిచ్ఛద ఉరసి చ రాజ్ఞాం రాజా ప్రభూనాం ప్రభుశ్చేతి నామ నిఖితమస్తి|
17 Und ich sah einen Engel in der Sonne stehen, der rief mit lauter Stimme und sprach zu allen Vögeln, die durch die Mitte des Himmels fliegen: Kommt und versammelt euch zu dem großen Mahle Gottes,
అనన్తరం సూర్య్యే తిష్ఠన్ ఏకో దూతో మయా దృష్టః, ఆకాశమధ్య ఉడ్డీయమానాన్ సర్వ్వాన్ పక్షిణః ప్రతి స ఉచ్చైఃస్వరేణేదం ఘోషయతి, అత్రాగచ్ఛత|
18 zu verzehren das Fleisch der Könige und das Fleisch der Heerführer und das Fleisch der Starken und das Fleisch der Pferde und derer, die darauf sitzen, und das Fleisch aller Freien und Knechte, der Kleinen und Großen!
ఈశ్వరస్య మహాభోజ్యే మిలత, రాజ్ఞాం క్రవ్యాణి సేనాపతీనాం క్రవ్యాణి వీరాణాం క్రవ్యాణ్యశ్వానాం తదారూఢానాఞ్చ క్రవ్యాణి దాసముక్తానాం క్షుద్రమహతాం సర్వ్వేషామేవ క్రవ్యాణి చ యుష్మాభి ర్భక్షితవ్యాని|
19 Und ich sah das Tier und die Könige der Erde und ihre Heere versammelt, um Krieg zu führen mit dem, der auf dem Pferde sitzt, und mit seinem Heer.
తతః పరం తేనాశ్వారూఢజనేన తదీయసైన్యైశ్చ సార్ద్ధం యుద్ధం కర్త్తుం స పశుః పృథివ్యా రాజానస్తేషాం సైన్యాని చ సమాగచ్ఛన్తీతి మయా దృష్టం|
21 Und die übrigen wurden getötet mit dem Schwert, das aus dem Munde dessen hervorgeht, der auf dem Pferde sitzt, und alle Vögel sättigten sich von ihrem Fleisch.
అవశిష్టాశ్చ తస్యాశ్వారూఢస్య వక్త్రనిర్గతఖఙ్గేన హతాః, తేషాం క్రవ్యైశ్చ పక్షిణః సర్వ్వే తృప్తిం గతాః|
