< Psalm 95 >

1 Kommt, laßt uns dem HERRN lobsingen und jauchzen dem Felsen unsres Heils!
Kom, lat oss fegnast for Herren, lat oss ropa av frygd for vårt frelse-berg!
2 Laßt uns ihm mit Lobgesang begegnen und mit Psalmen jauchzen!
Lat oss stiga fram for hans åsyn med lovsong, lat oss syngja vår fagnad for honom i salmar!
3 Denn der HERR ist ein großer Gott und ein großer König über alle Götter;
For ein stor Gud er Herren og ein stor konge yver alle gudar,
4 in seiner Hand sind die Tiefen der Erde, und die Spitzen der Berge gehören ihm;
han som i si hand hev det djupaste av jordi, og som eig topparne av fjelli.
5 sein ist das Meer, denn er hat es gemacht, und seine Hände haben das Trockene bereitet.
Han eig havet, for han hev skapt det, og turrlendet hev hans hender laga.
6 Geht ein, lasset uns anbeten und niederknieen, lasset uns lobpreisen vor dem HERRN, unserm Schöpfer!
Kom, lat oss falla ned og bøygja oss, lat oss bøygja kne for Herren, vår skapar!
7 Denn er ist unser Gott, und wir sind das Volk seiner Weide und die Schafe seiner Hand.
For han er vår Gud, og me er det folk han føder, og den hjord som handi hans leider. Å, vilde de høyra på hans røyst i dag!
8 Wenn ihr heute seine Stimme höret, so verstocket eure Herzen nicht, wie zu Meriba, am Tage der Versuchung in der Wüste,
Forherd ikkje dykkar hjarta som ved Meriba, som på Massa-dagen i øydemarki,
9 da mich eure Väter versuchten; sie prüften mich; und sahen doch meine Werke!
der federne dykkar freista meg! Dei prøvde meg, endå dei hadde set mi gjerning.
10 Vierzig Jahre empfand ich Ekel vor diesem Geschlecht; und ich sprach: Sie sind ein Volk, dessen Herz den Irrweg geht, und sie verstanden meine Wege nicht!
I fyrti år var eg leid av den ætti, og eg sagde: «Dei er eit folk med villfarande hjarta, og dei kjenner ikkje vegarne mine.»
11 So daß ich schwur in meinem Zorn: Sie sollen nicht eingehen zu meiner Ruhe!
So svor eg i min vreide: «Sanneleg, dei skal ikkje koma inn til mi kvila.»

< Psalm 95 >