Psalm 94
1 Gott der Rache, o HERR, du Gott der Rache, brich hervor!
Boże pomst! Panie Boże pomst! rozjaśnij się!
2 Erhebe dich, du Richter der Erde, gib den Stolzen ihren Lohn!
Podnieś się, o Sędzio wszystkiej ziemi! a daj zapłatę pysznym.
3 Wie lange sollen die Gottlosen, o HERR, wie lange sollen die Gottlosen frohlocken?
Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą?
4 Sie halten viele und freche Reden; stolz überheben sich alle Übeltäter.
Długoż będą świegotać i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość?
5 Sie knebeln dein Volk, o HERR, und unterdrücken dein Erbteil.
Lud twój, Panie! trzeć, a dziedzictwo twoje trapić?
6 Sie erwürgen Witwen und Fremdlinge und ermorden Waisen;
Wdowy i przychodniów mordować? a sierotki zabijać?
7 und dann sagen sie: «Der HERR sieht es nicht, und der Gott Jakobs achtet es nicht!»
Mówiąc: Nie widzi tego Pan, ani tego rozumie Bóg Jakóbowy.
8 Nehmt doch Verstand an, ihr Unvernünftigen unter dem Volk, ihr Toren, wann wollt ihr klug werden?
Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?
9 Der das Ohr gepflanzt hat, sollte der nicht hören? Der das Auge gebildet hat, sollte der nicht sehen?
Izali ten, który szczepił ucho, nie słyszy? i który ukształtował oko, izali nie widzi?
10 Der die Nationen züchtigt, sollte der nicht strafen, er, der die Menschen Erkenntnis lehrt?
Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności.
11 Der HERR kennt die Anschläge der Menschen, [weiß, ] daß sie vergeblich sind.
Pan zna myśli ludzkie, iż są szczerą marnością.
12 Wohl dem Mann, den du, HERR, züchtigst und den du aus deinem Gesetze belehrst,
Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.
13 ihm Ruhe zu geben vor den Tagen des Unglücks, bis dem Gottlosen die Grube gegraben wird.
Abyś mu sprawił pokój od złych dni, ażby był wykopany dół niezbożnikowi.
14 Denn der HERR wird sein Volk nicht verstoßen und sein Erbteil nicht verlassen;
Albowiem, nie opuści Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie zaniecha.
15 denn zur Gerechtigkeit kehrt das Gericht zurück, und alle aufrichtigen Herzen werden ihm folgen!
Ale aż ku sprawiedliwości obróci się sąd, a za nim wszyscy serca uprzejmego.
16 Wer steht mir bei wider die Bösen, wer tritt für mich ein wider die Übeltäter?
Któżby się był zastawił za mną przeciwko złośnikom? ktoby się był ujął o mnie przeciwko tym, którzy czynią nieprawość?
17 Wäre der HERR nicht meine Hilfe, wie bald würde meine Seele in der Totenstille wohnen!
By mi był Pan nie przybył na pomoc, małoby była nie mieszkała dusza moja w milczeniu.
18 Sooft ich aber auch sprach: «Mein Fuß ist wankend geworden», hat deine Gnade, o HERR, mich gestützt.
Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię.
19 Bei den vielen Sorgen in meinem Herzen erquickten deine Tröstungen meine Seele.
W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję.
20 Sollte mit dir Gemeinschaft haben der Thron des Verderbens, der Unheil schafft; durch Gesetz?
Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa?
21 Sie greifen die Seele des Gerechten an und verdammen unschuldiges Blut.
Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają?
22 Aber der HERR ward mir zur festen Burg, zum Felsen, wo ich Zuflucht fand.
Ale Pan jest twierdzą moją, a Bóg mój skałą ufności mojej.
23 Und er ließ ihr Unrecht auf sie selber fallen, und er wird sie durch ihre eigene Bosheit vertilgen; der HERR, unser Gott, wird sie vertilgen.
Onci obróci na nich nieprawość ich, a dla złości ich wytraci ich; wytraci ich Pan, Bóg nasz.
