< Psalm 73 >
1 Ein Psalm Asaphs. Nur gut ist Gott gegen Israel, gegen die, welche reinen Herzens sind.
He himene na Ahapa. He pono, he pai te Atua ki a Iharaira; ki te hunga ngakau ma.
2 Ich aber hätte schier gestrauchelt mit meinen Füßen, wie leicht hätte ich einen Mißtritt getan!
Ko ahau ia, wahi iti kua tapepa oku waewae: me i kotahi kua paheke oku takahanga.
3 Denn ich beneidete die Übermütigen, als ich den Frieden der Gottlosen sah.
I hae hoki ahau ki te hunga whakahi, i toku kitenga i te tangata hara e kake ana.
4 Denn sie leiden keine Qual bis zu ihrem Tod, und ihr Leib ist wohlgenährt.
Kahore hoki he whakawiringa a te mate i a ratou: he maro ano o ratou uaua.
5 Sie werden nicht bemüht wie andere Leute und nicht geschlagen wie andere Menschen.
Kahore nga mea whakapouri tangata e pa ki a ratou; kahore ano ratou e whiua tahitia me te mano tangata.
6 Darum schmücken sie sich stolz und kleiden sich frech.
Na reira, ano he hei te whakakake e awhi nei i a ratou, ano he kakahu te tutu e hipokina nei ratou.
7 Ihr Gesicht strotzt von Fett, sie bilden sich sehr viel ein.
Pupuhi ana o ratou kanohi i te ngako: nui ake nga mea i a ratou i a o ratou ngakau i hiahia ai.
8 Sie reden höhnisch und boshaft, drohen mit höherer Gewalt.
E whakahi ana ratou, e korero kino ana mo te whakatoi: kei runga noa ake a ratou korero.
9 Sie reden, als käme es vom Himmel; ihre Worte haben Geltung auf Erden.
Tutuki tonu to ratou mangai ki nga rangi: e kopikopiko ana hoki to ratou arero i runga i te whenua.
10 Darum wendet sich auch das Volk ihnen zu, und es wird von ihnen viel Wasser aufgesogen.
Koia tona iwi i hoki mai ai ki konei: a e whakawiria ana he wai mo ratou, ki tonu te kapu.
11 Und sie sagen: «Was merkt Gott? Weiß der Höchste überhaupt etwas?»
E mea ana ratou, Ma te aha e matau ai te Atua? He matauranga koia to te Runga Rawa?
12 Siehe, das sind die Gottlosen; denen geht es immer gut, und sie werden reich!
Nana, ko te hunga kino tenei, kei runga tonu i te whenua rangatira, e hua ana o ratou taonga.
13 Ganz umsonst habe ich mein Herz rein erhalten und meine Hände in Unschuld gewaschen;
He pono he maumau taku mea i toku ngakau kia ma, taku horoi hoki i oku ringa ki te harakore.
14 denn ich bin doch täglich geschlagen worden, und meine Strafe ist alle Morgen da!
E whiua ana hoki ahau i te roa o te ra, e pakia ana i nga ata katoa.
15 Wollte ich auch so rechnen, siehe, so würde ich das Geschlecht deiner Kinder verraten.
Me i ki ahau, Ka penei taku korero; na e tinihanga ana ahau ki te whakatupuranga o au tamariki.
16 So sann ich denn nach, um dies zu verstehen; aber es schien mir vergebliche Mühe zu sein,
I taku meatanga kia matauria tenei, ka kite ahau he mahi whakauaua rawa;
17 bis ich in das Heiligtum Gottes ging und auf ihr Ende merkte.
Tae noa ahau ki te wahi tapu o te Atua, katahi ahau ka mohio ki to ratou mutunga.
18 Nur auf schlüpfrigen Boden setzest du sie; du lässest sie fallen, daß sie in Trümmer sinken.
He pono i whakaturia ratou e koe ki nga wahi pahekeheke; a whakataka ana e koe ki te ngaromanga.
19 Wie geschah das so plötzlich und entsetzlich! Sie gingen unter und nahmen ein Ende mit Schrecken.
Ano te panga whakareretanga o to ratou hunanga! kua pau rawa i nga wehi.
20 Wie einen Traum nach dem Erwachen, so wirst du, o Herr, wenn du dich aufmachst, ihr Bild verächtlich machen.
Ka rite ki te rekanga kanohi, ina ara ake te tangata, tau whakahawea ki to ratou ahua, e te Ariki, ina ara ake koe.
21 Als mein Herz verbittert war und es mir in den Nieren wehe tat,
Na mamae noa iho toku ngakau, a hukihuki ana oku whatumanawa.
22 da war ich dumm und verstand nichts; ich benahm mich wie ein Vieh gegen dich.
He whakaarokore hoki ahau, he kuware: me te mea he kirehe ahau i tou aroaro.
23 Und doch bleibe ich stets bei dir; du hältst mich bei meiner rechten Hand.
Ahakoa ra kei a koe tonu ahau; e puritia ana e koe toku ringa matau.
24 Leite mich auch ferner nach deinem Rat und nimm mich hernach mit Ehren auf!
Ma tou whakaaro ahau e arahi; muri iho ka riro ahau i a koe ki te kororia.
25 Wen habe ich im Himmel? Und dir ziehe ich gar nichts auf Erden vor!
Ko wai hoki toku i te rangi ko koe anake? Kahore atu hoki oku i te whenua e hiahia ai, ko koe anake.
26 Schwinden auch mein Fleisch und mein Herz dahin, so bleibt doch Gott ewiglich meines Herzens Fels und mein Teil.
Hemo iho oku kikokiko me toku ngakau: ko te Atua ia te kaha o toku ngakau, toku wahi ake ake.
27 Denn siehe, die fern von dir sind, kommen um; du vertilgst alle, die dir untreu werden.
Na, ko te hunga e mamao atu ana i a koe ka mate: ka ngaro i a koe te hunga puremu katoa e whakarere nei i a koe.
28 Mir aber ist die Nähe Gottes köstlich; ich habe Gott, den HERRN, zu meiner Zuflucht gemacht, um zu erzählen alle deine Werke.
Ko ahau ia, he pai ki ahau te whakatata ki te Atua: kua waiho e ahau te Ariki, a Ihowa, hei whakawhirinakitanga moku, kia whakapuakina ai e ahau au mahi katoa.