Psalm 69

1 Dem Vorsänger. Nach [der Singweise] «Lilien». Von David. O Gott, hilf mir; denn das Wasser geht mir bis an die Seele!

Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim. Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.

2 Ich versinke in tiefem Schlamm und habe keinen Stand, ich bin in tiefes Wasser geraten, und die Flut will mich überströmen;

Ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij.

3 ich bin müde von meinem Schreien, meine Kehle ist vertrocknet, ich habe mir die Augen ausgeweint im Harren auf meinen Gott.

Ik ben vermoeid van mijn roepen, mijn keel is ontstoken, mijn ogen zijn bezweken, daar ik ben hopende op mijn God.

4 Derer, die mich ohne Ursache hassen, sind mehr als Haare auf meinem Haupt; meine Feinde, die mich mit Lügen vernichten wollen, sind stark; was ich nicht geraubt habe, das soll ich erstatten!

Die mij zonder oorzaak haten, zijn meer dan de haren mijns hoofds; die mij zoeken te vernielen, die mij om valse oorzaken vijand zijn, zijn machtig geworden; wat ik niet geroofd heb, moet ik alsdan wedergeven.

5 O Gott, du kennst meine Torheit, und meine Schulden sind dir nicht verborgen.

O God! Gij weet van mijn dwaasheid, en mijn schulden zijn voor U niet verborgen.

6 Laß nicht zuschanden werden an mir, die deiner harren, o Gott; HERR der Heerscharen; laß nicht meinethalben beschämt werden, die dich suchen, Gott Israels!

Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten, o Heere, HEERE der heirscharen, laat hen door mij niet te schande worden, die U zoeken, o God Israels!

7 Denn um deinetwillen trage ich Schmach und bedeckt Schande mein Angesicht.

Want om Uwentwil draag ik versmaadheid; schande heeft mijn aangezicht bedekt.

8 Ich bin fremd geworden meinen Brüdern und unbekannt den Söhnen meiner Mutter;

Ik ben mijn broederen vreemd geworden, en onbekend aan mijner moeders kinderen.

9 denn der Eifer um dein Haus hat mich gefressen, und die Schmähungen derer, die dich schmähen, sind auf mich gefallen.

Want de ijver van Uw huis heeft mij verteerd; en de smaadheden dergenen, die U smaden, zijn op mij gevallen.

10 Als meine Seele fastete und weinte, wurde ich deshalb beschimpft;

En ik heb geweend in het vasten mijner ziel; maar het is mij geworden tot allerlei smaad.

11 und als ich mich mit einem Sack kleidete, haben sie mich zum Sprichwort gemacht.

En ik heb een zak tot mijn kleed aangedaan; maar ik ben hun tot een spreekwoord geworden.

12 Die im Tor herumsitzen, schwatzen von mir, und die Zecher pfeifen mich aus.

Die in de poort zitten, klappen van mij; en ik ben een snarenspel dergenen, die sterken drank drinken.

13 Ich aber bete, HERR, zu dir zur angenehmen Zeit; antworte mir, o Gott, nach deiner großen Gnade mit deinem wahren Heil!

Maar mij aangaande, mijn gebed is tot U, o HEERE; er is een tijd des welbehagens, o God! door de grootheid Uwer goedertierenheid; verhoor mij door de getrouwheid Uws heils.

14 Reiße mich aus dem Schlamm, daß ich nicht versinke; möchte ich doch errettet werden von meinen Hassern und aus den tiefen Wassern,

Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.

15 daß mich die Wasserflut nicht überströme und mich die Tiefe nicht verschlinge, noch die Zisterne sich über mir schließe.

Laat de watervloed mij niet overstromen, en laat de diepte mij niet verslinden; en laat den put zijn mond over mij niet toesluiten.

16 Erhöre mich, HERR; denn deine Gnade ist freundlich; wende dich zu mir nach deiner großen Barmherzigkeit

Verhoor mij, o HEERE, want Uw goedertierenheid is goed; zie mij aan naar de grootheid Uwer barmhartigheden.

17 und verbirg dein Angesicht nicht vor deinem Knecht; denn mir ist angst, erhöre mich bald!

En verberg Uw aangezicht niet van Uw knecht, want mij is bange; haast U, verhoor mij.

18 Nahe dich meiner Seele, erlöse sie; um meiner Feinde willen befreie mich!

Nader tot mijn ziel, bevrijd ze; verlos mij om mijner vijanden wil.

19 Du weißt, was für Schimpf, für Schande und Schmach mir angetan wird; meine Widersacher sind alle vor dir.

Gij weet mijn versmaadheid, en mijn schaamte, en mijn schande; al mijn benauwers zijn voor U.

20 Die Schmach hat mir das Herz gebrochen, daß ich krank geworden bin; ich wartete auf Mitleid, aber da war keines, und auf Tröster, aber ich fand sie nicht.

De versmaadheid heeft mijn hart gebroken, en ik ben zeer zwak; en ik heb gewacht naar medelijden, maar er is geen; en naar vertroosters, maar heb ze niet gevonden.

21 Und sie taten Galle in meine Speise und tränkten mich mit Essig in meinem Durst.

Ja, zij hebben mij gal tot mijn spijs gegeven; en in mijn dorst hebben zij mij edik te drinken gegeven.

22 Ihr Tisch vor ihnen müsse zur Schlinge werden und den Sorglosen zum Fallstrick!

Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle vergelding tot een valstrik.

23 Ihre Augen sollen so finster werden, daß sie nicht mehr sehen, und ihre Lenden sollen allezeit wanken.

Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien; en doe hun lenden gedurig waggelen.

24 Gieße deinen Grimm über sie aus, und die Glut deines Zorns erfasse sie;

Stort over hen Uw gramschap uit; en de hittigheid Uws toorns grijpe hen aan.

25 ihre Wohnstätte müsse verwüstet werden, und in ihren Zelten wohne niemand mehr!

Hun paleis zij verwoest; in hun tenten zij geen inwoner.

26 Denn sie verfolgen den, welchen du geschlagen hast, und vermehren die Schmerzen deiner Verwundeten.

Want zij vervolgen, dien Gij geslagen hebt; en maken een praat van de smart Uwer verwonden.

27 Rechne ihnen um so mehr Schulden zu und laß sie nicht kommen zu deiner Gerechtigkeit!

Doe misdaad tot hun misdaad, en laat hen niet komen tot Uw gerechtigheid.

28 Tilge sie aus dem Buche der Lebendigen; sie sollen nicht mit den Gerechten eingeschrieben werden!

Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens, en met de rechtvaardigen niet aangeschreven worden.

29 Ich aber bin elend und krank; dein Heil, o Gott, richte mich auf!

Doch ik ben ellendig en in smart; Uw heil, o God! zette mij in een hoog vertrek.

30 Ich will den Namen Gottes rühmen mit einem Lied und ihn erheben mit Lobgesang.

Ik zal Gods Naam prijzen met gezang, en Hem met dankzegging grootmaken.

31 Das wird dem HERRN angenehmer sein als ein Stier, als ein Farre, der Hörner und Klauen hat!

En het zal den HEERE aangenamer zijn dan een os, of een gehoornde var, die de klauwen verdeelt.

32 Wenn das die Elenden sehen, werden sie sich freuen. Ihr, die ihr Gott suchet, euer Herz soll aufleben!

De zachtmoedigen, dit gezien hebbende, zullen zich verblijden; en gij, die God zoekt, ulieder hart zal leven.

33 Denn der HERR hört auf die Armen und verachtet seine Gebundenen nicht.

Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen niet.

34 Himmel und Erde sollen ihn rühmen, das Meer und alles, was sich darin regt!

Dat Hem prijzen de hemel en de aarde, de zeeen, en al wat daarin wriemelt.

35 Denn Gott wird Zion retten und die Städte Judas bauen, und man wird daselbst wohnen und sie besitzen;

Want God zal Sion verlossen, en de steden van Juda bouwen; en aldaar zullen zij wonen, en haar erfelijk bezitten;

36 und der Same seiner Knechte wird sie ererben, und die seinen Namen lieben, werden darin wohnen.

En het zaad Zijner knechten zal haar beerven; en de liefhebbers Zijns Naams zullen daarin wonen.