Psalm 66

1 Dem Vorsänger. Ein Psalmlied. Jauchzet Gott, alle Welt!

Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.

2 Singet Ehre seinem Namen, machet herrlich sein Lob!

Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.

3 Sprechet zu Gott: Wie wunderbar sind deine Werke! Ob der Größe deiner Macht schmeicheln dir deine Feinde.

Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.

4 Alle Welt bete dich an und lobsinge dir, lobsinge deinem Namen! (Pause)

La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)

5 Kommt her und schauet die Werke Gottes, dessen Tun an den Menschenkindern so wunderbar ist!

Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.

6 Er verwandelte das Meer in trockenes Land, durch den Strom gingen sie zu Fuß; daselbst freuten wir uns seiner.

Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.

7 Er herrscht durch seine Kraft ewiglich; seine Augen beobachten die Völker; die Widerspenstigen werden nicht aufkommen gegen ihn. (Pause)

Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)

8 Preiset, ihr Nationen, unsern Gott, Lasset laut sein Lob erschallen,

Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.

9 der unsre Seelen ins Leben rief und unsre Füße nicht wanken ließ!

Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.

10 Denn du hast uns geprüft, o Gott, und uns geläutert, wie man Silber läutert;

Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.

11 du hast uns ins Gefängnis wandern lassen, hast unsern Lenden eine schwere Last auferlegt;

Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;

12 du hast Menschen über unser Haupt fahren lassen; wir sind in Feuer und Wasser gekommen; aber du hast uns herausgeführt in die Freiheit.

Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.

13 Darum will ich mit Brandopfern in dein Haus kommen und dir meine Gelübde bezahlen,

Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,

14 welche sich meinen Lippen entrungen haben und die mein Mund geredet hat, als mir bange war.

Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.

15 Fette Brandopfer will ich dir darbringen samt dem Rauch von Widdern; Rinder samt Böcken will ich zurichten. (Pause)

Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)

16 Kommt her, höret zu, alle, die ihr Gott fürchtet; ich will erzählen, was er an meiner Seele getan hat!

Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

17 Zu ihm rief ich mit meinem Munde, und Lobpreis war auf meiner Zunge.

Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.

18 Hätte ich Unrecht vorgehabt in meinem Herzen, so hätte der Herr nicht erhört;

Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;

19 aber wahrlich, Gott hat erhört, er hat auf die Stimme meines Flehens geachtet.

Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.

20 Gelobt sei Gott, der mein Gebet nicht abgewiesen und seine Gnade nicht von mir gewendet hat!

Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.