Psalm 50
1 Ein Psalm Asaphs: Der HERR, der starke Gott, hat geredet und ruft der Welt zu vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang.
Asafa dziesma. Tas stiprais Dievs, Dievs Tas Kungs, runā, un sauc zemi no rītiem līdz vakariem.
2 Aus Zion, der Schönheit Vollendung, bricht Gottes Glanz hervor.
No Ciānas, kur tas pilnīgais skaistums, Dievs parādās ar spožumu.
3 Unser Gott kommt und schweigt nicht; verzehrendes Feuer ist vor ihm, und es stürmt gewaltig um ihn her.
Mūsu Dievs nāk un necieš klusu; rijoša uguns iet Viņa priekšā, un Viņam apkārt liela vētra.
4 Er ruft den Himmel droben und die Erde zum Gericht seines Volkes herbei.
Viņš sauc debesīm augšā, un zemei, tiesāt Savus ļaudis.
5 Versammelt mir meine Frommen, die einen Bund mit mir gemacht haben über dem Opfer.
Sapulcinājiet Man Manus svētos, kas Manu derību derējuši ar upuriem.
6 Da verkündigten die Himmel seine Gerechtigkeit, daß Gott selbst Richter ist. (Pause)
Un debesis stāsta Viņa taisnību, jo Dievs pats ir soģis. (Sela)
7 Höre, mein Volk, so will ich reden; Israel, ich lege gegen dich Zeugnis ab: Ich, Gott, bin dein Gott.
Klausiet, Mani ļaudis, Es runāšu; Israēl, Es došu liecību pret tevi: Es, Dievs, esmu tavs Dievs.
8 Deiner Opfer halben will ich dich nicht strafen, sind doch deine Brandopfer stets vor mir.
Tavu upuru pēc Es tevi nepārmācu, nedz tavu dedzināmo upuru pēc, kas vienmēr Manā priekšā.
9 Ich will keinen Farren aus deinem Hause nehmen, noch Böcke aus deinen Ställen!
No tava nama Es vēršus neņemšu, nedz āžus no taviem laidariem.
10 Denn mein sind alle Tiere des Waldes, das Vieh auf den Bergen zu Tausenden.
Jo visi meža zvēri Man pieder, tie lopi uz kalniem pa tūkstošiem.
11 Ich kenne alle Vögel auf den Bergen, und was sich auf dem Felde regt, ist mir bekannt.
Es zinu visus putnus uz kalniem, un tie zvēri laukā ir manā priekšā.
12 Wenn mich hungerte, so würde ich es dir nicht sagen; denn mein ist der Erdkreis und was ihn erfüllt.
Ja Man gribētos ēst, tad Es tev to nesacītu, jo Man pieder pasaule un viņas pilnums.
13 Soll ich Ochsenfleisch essen oder Bocksblut trinken?
Vai Man ēst vērša gaļu un dzert āžu asinis?
14 Opfere Gott Dank und bezahle dem Höchsten deine Gelübde;
Upurē Dievam pateicību un maksā tam Visuaugstam savus solījumus.
15 und rufe mich an am Tage der Not, so will ich dich erretten, und du sollst mich ehren!
Un piesauc Mani bēdu laikā, tad Es tevi gribu izraut, un tev būs Mani godāt.
16 Aber zum Gottlosen spricht Gott: Was zählst du meine Satzungen her und nimmst meinen Bund in deinen Mund,
Bet uz bezdievīgo Dievs saka: kā tu drīksti daudzināt Manus likumus un Manu derību ņemt savā mutē.
17 so du doch Zucht hassest und wirfst meine Worte hinter dich?
Kad tu tomēr ienīsti pārmācību, un laidi pār galvu Manus vārdus?
18 Wenn du einen Dieb siehst, so befreundest du dich mit ihm und hast Gemeinschaft mit Ehebrechern;
Kad tu zagli redzi, tad tu viņam skrej līdz, un tev ir dalība ar laulības pārkāpējiem.
19 deinen Mund lässest du Böses reden, und deine Zunge flicht Betrug;
Ar savu muti tu dodies uz ļaunu, un tava mēle dzen viltību.
20 du sitzest und redest wider deinen Bruder, deiner Mutter Sohn verleumdest du!
Tu sēdi runādams pret savu brāli, tavas mātes dēlu tu apmelo.
21 Das hast du getan, und ich habe geschwiegen; da meintest du, ich sei gleich wie du; aber ich will dich strafen und es dir vor Augen stellen!
To tu dari, un kad Es ciešu klusu, tad tu domā, ka Es tāds pat esmu kā tu; bet Es tevi pārmācīšu un tev to turēšu priekš acīm.
22 Merket doch das, die ihr Gottes vergesset, daß ich nicht hinwegraffe und kein Erretter da sei!
Saprotiet jel to, jūs, kas Dievu aizmirstat, lai Es nesaplosu, un izglābēja nav.
23 Wer Dank opfert, der ehrt mich, und wer den Weg bahnt, dem zeige ich Gottes Heil!
Kas pateicību upurē, tas Mani tur godā; un tas ir tas ceļš, kā Es tam rādīšu Dieva pestīšanu.
