Psalm 38

1 Ein Psalm Davids. Zum Gedächtnis. HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn, züchtige mich nicht in deinem Grimm;

Psalm Dawidowy ku przypominaniu. Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

2 denn deine Pfeile haben mich getroffen, und deine Hand liegt schwer auf mir.

Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

3 Es ist nichts Unversehrtes an meinem Fleisch vor deinem Zorn, kein Friede in meinen Gebeinen wegen meiner Sünde.

Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.

4 Denn meine Schulden gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

5 Meine Wunden stinken und eitern von meiner Torheit.

Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.

6 Ich bin tief gebeugt und niedergedrückt; ich gehe traurig einher den ganzen Tag;

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.

7 denn meine Lenden sind ganz entzündet, und es ist nichts Gesundes an meinem Fleisch.

Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.

8 Ich bin ganz kraftlos und zermalmt; ich heule vor Unruhe meines Herzens.

Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.

9 O Herr, mein ganzes Verlangen sei dir vorgelegt, und mein Seufzen sei dir nicht verborgen!

Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.

10 Mein Herz pocht heftig, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen ist nicht bei mir.

Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.

11 Meine Lieben und Freunde treten beiseite wegen meiner Plage, und meine Nächsten stehen von ferne;

Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.

12 die aber, welche mir nach dem Leben trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, besprechen meinen Untergang und ersinnen Lügen den ganzen Tag.

I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.

13 Ich aber bin wie ein Tauber und höre nichts, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut.

Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.

14 Und ich bin wie einer, der nichts hört, und in dessen Mund kein Widerspruch ist.

I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.

15 Denn auf dich, HERR, hoffe ich; du wirst antworten, Herr, mein Gott!

Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!

16 Denn wenn ich redete, wie würden sie sich über mich freuen! Wenn mein Fuß ins Wanken geriete, wie würden sie frohlocken über mich!

Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.

17 Denn ich bin nahe daran zu fallen, und mein Schmerz ist immerdar vor mir.

Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.

18 Denn ich bekenne meine Schuld und bin bekümmert wegen meiner Sünde.

Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.

19 Aber die mich grundlos befeinden, sind mächtig, und derer, die mich unter falschem Vorwand hassen, sind viele.

Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:

20 Die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind mir feind, weil ich dem Guten nachjage.

A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.

21 Verlaß mich nicht, o HERR! Mein Gott, sei nicht fern von mir!

Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.

22 Eile mir zu helfen, o Herr, mein Heil!

Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!