Psalm 38
1 Ein Psalm Davids. Zum Gedächtnis. HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn, züchtige mich nicht in deinem Grimm;
| مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما. | ۱ |
2 denn deine Pfeile haben mich getroffen, und deine Hand liegt schwer auf mir.
| زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. | ۲ |
3 Es ist nichts Unversehrtes an meinem Fleisch vor deinem Zorn, kein Friede in meinen Gebeinen wegen meiner Sünde.
| در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی. | ۳ |
4 Denn meine Schulden gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.
| زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده. | ۴ |
5 Meine Wunden stinken und eitern von meiner Torheit.
| جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من. | ۵ |
6 Ich bin tief gebeugt und niedergedrückt; ich gehe traurig einher den ganzen Tag;
| به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم. | ۶ |
7 denn meine Lenden sind ganz entzündet, und es ist nichts Gesundes an meinem Fleisch.
| زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. | ۷ |
8 Ich bin ganz kraftlos und zermalmt; ich heule vor Unruhe meines Herzens.
| من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم. | ۸ |
9 O Herr, mein ganzes Verlangen sei dir vorgelegt, und mein Seufzen sei dir nicht verborgen!
| ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. | ۹ |
10 Mein Herz pocht heftig, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen ist nicht bei mir.
| دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. | ۱۰ |
11 Meine Lieben und Freunde treten beiseite wegen meiner Plage, und meine Nächsten stehen von ferne;
| دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند. | ۱۱ |
12 die aber, welche mir nach dem Leben trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, besprechen meinen Untergang und ersinnen Lügen den ganzen Tag.
| آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند. | ۱۲ |
13 Ich aber bin wie ein Tauber und höre nichts, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut.
| و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند. | ۱۳ |
14 Und ich bin wie einer, der nichts hört, und in dessen Mund kein Widerspruch ist.
| و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد. | ۱۴ |
15 Denn auf dich, HERR, hoffe ich; du wirst antworten, Herr, mein Gott!
| زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد. | ۱۵ |
16 Denn wenn ich redete, wie würden sie sich über mich freuen! Wenn mein Fuß ins Wanken geriete, wie würden sie frohlocken über mich!
| چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند. | ۱۶ |
17 Denn ich bin nahe daran zu fallen, und mein Schmerz ist immerdar vor mir.
| زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است. | ۱۷ |
18 Denn ich bekenne meine Schuld und bin bekümmert wegen meiner Sünde.
| زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم. | ۱۸ |
19 Aber die mich grundlos befeinden, sind mächtig, und derer, die mich unter falschem Vorwand hassen, sind viele.
| اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند. | ۱۹ |
20 Die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind mir feind, weil ich dem Guten nachjage.
| وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم. | ۲۰ |
21 Verlaß mich nicht, o HERR! Mein Gott, sei nicht fern von mir!
| ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش. | ۲۱ |
22 Eile mir zu helfen, o Herr, mein Heil!
| و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی. | ۲۲ |
