Psalm 38

1 Ein Psalm Davids. Zum Gedächtnis. HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn, züchtige mich nicht in deinem Grimm;

Een psalm van David, om te doen gedenken. O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid.

2 denn deine Pfeile haben mich getroffen, und deine Hand liegt schwer auf mir.

Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij nedergedaald.

3 Es ist nichts Unversehrtes an meinem Fleisch vor deinem Zorn, kein Friede in meinen Gebeinen wegen meiner Sünde.

Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde.

4 Denn meine Schulden gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.

Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.

5 Meine Wunden stinken und eitern von meiner Torheit.

Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid.

6 Ich bin tief gebeugt und niedergedrückt; ich gehe traurig einher den ganzen Tag;

Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.

7 denn meine Lenden sind ganz entzündet, und es ist nichts Gesundes an meinem Fleisch.

Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets geheels in mijn vlees.

8 Ich bin ganz kraftlos und zermalmt; ich heule vor Unruhe meines Herzens.

Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het geruis mijns harten.

9 O Herr, mein ganzes Verlangen sei dir vorgelegt, und mein Seufzen sei dir nicht verborgen!

HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet verborgen.

10 Mein Herz pocht heftig, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen ist nicht bei mir.

Mijn hart keert om en om, mijn kracht heeft mij verlaten; en het licht mijner ogen, ook zij zelven zijn niet bij mij.

11 Meine Lieben und Freunde treten beiseite wegen meiner Plage, und meine Nächsten stehen von ferne;

Mijn liefhebbers en mijn vrienden staan van tegenover mijn plage, en mijn nabestaanden staan van verre.

12 die aber, welche mir nach dem Leben trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, besprechen meinen Untergang und ersinnen Lügen den ganzen Tag.

En die mijn ziel zoeken, leggen mij strikken; en die mijn kwaad zoeken, spreken verdervingen, en zij overdenken den gansen dag listen.

13 Ich aber bin wie ein Tauber und höre nichts, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut.

Ik daarentegen ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme, die zijn mond niet opendoet.

14 Und ich bin wie einer, der nichts hört, und in dessen Mund kein Widerspruch ist.

Ja, ik ben als een man, die niet hoort, en in wiens mond geen tegenredenen zijn.

15 Denn auf dich, HERR, hoffe ich; du wirst antworten, Herr, mein Gott!

Want op U, HEERE! hoop ik; Gij zult verhoren, HEERE, mijn God!

16 Denn wenn ich redete, wie würden sie sich über mich freuen! Wenn mein Fuß ins Wanken geriete, wie würden sie frohlocken über mich!

Want ik zeide: Dat zij zich toch over mij niet verblijden! Wanneer mijn voet zou wankelen, zo zouden zij zich tegen mij groot maken.

17 Denn ich bin nahe daran zu fallen, und mein Schmerz ist immerdar vor mir.

Want ik ben tot hinken gereed, en mijn smart is steeds voor mij.

18 Denn ich bekenne meine Schuld und bin bekümmert wegen meiner Sünde.

Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.

19 Aber die mich grundlos befeinden, sind mächtig, und derer, die mich unter falschem Vorwand hassen, sind viele.

Maar mijn vijanden zijn levende, worden machtig; en die mij om valse oorzaken haten, worden groot.

20 Die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind mir feind, weil ich dem Guten nachjage.

En die kwaad voor goed vergelden, staan mij tegen, omdat ik het goede najaag.

21 Verlaß mich nicht, o HERR! Mein Gott, sei nicht fern von mir!

Verlaat mij niet, o HEERE, mijn God! wees niet verre van mij.

22 Eile mir zu helfen, o Herr, mein Heil!

Haast U tot mijn hulp, HEERE, mijn Heil!