Psalm 18
1 Für den Vorsänger. Von dem Knecht des HERRN, von David, welcher dem HERRN die Worte dieses Liedes sang, an dem Tage, da der HERR ihn aus der Hand aller seiner Feinde errettet hatte, auch aus der Hand Sauls. Er sprach: Ich will dich von Herzen lieben, HERR, meine Stärke!
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود: ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم! |
2 Der HERR ist meine Felsenkluft, meine Burg und meine Zuflucht; mein Gott ist ein Fels, darin ich mich berge, mein Schild und das Horn meines Heils, meine Festung.
| خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. |
3 Den HERRN, den Hochgelobten, rief ich an und wurde von meinen Feinden errettet!
| او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی! |
4 Todeswehen umfingen mich, Bäche Belials schreckten mich;
| مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. |
| مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585) |
6 Da mir angst ward, rief ich den HERRN an und schrie zu meinem Gott; er hörte in seinem Tempel meine Stimme, mein Schreien vor ihm drang zu seinen Ohren.
| اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید. |
7 Die Erde bebte und erzitterte, die Grundfesten der Berge wurden erschüttert und bebten, weil er zornig war.
| آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. |
8 Rauch stieg auf von seiner Nase und verzehrendes Feuer aus seinem Munde, Feuerglut brannte daraus hervor.
| دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. |
9 Er neigte den Himmel und fuhr herab, und Dunkel war unter seinen Füßen;
| او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. |
10 er fuhr auf dem Cherub und flog daher, er schwebte auf den Fittichen des Windes.
| سوار بر فرشته‌ای پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت. |
11 Er machte Finsternis zu seinem Gezelt, dunkle Wasser, dichte Wolken zur Hütte um sich her.
| او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. |
12 Aus dem Glanze vor ihm gingen seine Wolken über von Hagel und Feuerglut;
| درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد. |
13 und der HERR donnerte im Himmel, der Höchste ließ seine Stimme erschallen, Hagel und Feuerglut.
| آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. |
14 Und er schoß seine Pfeile und zerstreute sie, schleuderte Blitze und schreckte sie.
| او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. |
15 Da sah man Wasserbäche, und die Gründe des Erdbodens wurden aufgedeckt von deinem Schelten, o HERR, von dem Schnauben deines grimmigen Zorns!
| آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد. |
16 Er streckte [seine Hand] aus von der Höhe und ergriff mich, er zog mich aus großen Wassern;
| خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. |
17 er rettete mich von meinem mächtigen Feind und von meinen Hassern; denn sie waren mir zu stark;
| مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید. |
18 sie hatten mich überfallen zur Zeit meines Unglücks; aber der HERR ward mir zur Stütze
| وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. |
19 und führte mich heraus in die Weite, er befreite mich; denn er hatte Wohlgefallen an mir.
| او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت. |
20 Der HERR vergalt mir nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände lohnte er mir;
| خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، |
21 denn ich habe die Wege des HERRN bewahrt und bin nicht abgefallen von meinem Gott,
| زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. |
22 sondern alle seine Verordnungen hatte ich vor Augen und stieß seine Satzungen nicht von mir,
| همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. |
23 und ich hielt es ganz mit ihm und hütete mich vor meiner Sünde.
| در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. |
24 Darum vergalt mir der HERR nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände vor seinen Augen.
| خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام. |
25 Gegen den Gütigen erzeigst du dich gütig, gegen den Rechtschaffenen rechtschaffen,
| خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. |
26 gegen den Reinen erzeigst du dich rein, aber den Hinterlistigen überlistest du!
| اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی. |
27 Denn du rettest das elende Volk und erniedrigst die hohen Augen.
| تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. |
28 Ja, du zündest meine Leuchte an; der HERR, mein Gott, macht meine Finsternis licht;
| ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. |
29 denn mit dir kann ich Kriegsvolk zerschmeißen und mit meinem Gott über die Mauer springen.
| با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید. |
30 Dieser Gott! Sein Weg ist vollkommen, die Rede des HERRN ist geläutert; er ist ein Schild allen, die ihm vertrauen.
| راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. |
31 Denn wer ist Gott außer dem HERRN, und wer ist ein Fels außer unserm Gott?
| کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟ |
32 Der Gott, der mich mit Kraft umgürtete und meinen Weg unsträflich machte;
| خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. |
33 er machte meine Füße den Hirschen gleich und stellte mich auf meine Höhen;
| پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. |
34 er lehrte meine Hände streiten und meine Arme den ehernen Bogen spannen;
| او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم. |
35 du gabst mir den Schild deines Heils, und deine Rechte stützte mich, und deine Herablassung machte mich groß;
| خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. |
36 du machtest mir Raum zum Gehen, daß meine Knöchel nicht wankten.
| زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم. |
37 Ich jagte meinen Feinden nach und holte sie ein und kehrte nicht um, bis sie aufgerieben waren;
| دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. |
38 ich zerschmetterte sie, daß sie nicht mehr aufstehen konnten; sie fielen unter meine Füße.
| آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. |
39 Du hast mich gegürtet mit Kraft zum Streit, du hast unter mich gebeugt, die sich wider mich setzten.
| تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. |
40 Du wandtest mir den Rücken meiner Feinde zu, und meine Hasser habe ich vertilgt.
| تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. |
41 Sie schrieen, aber da war kein Retter; zum HERRN, aber er antwortete ihnen nicht.
| فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. |
42 Und ich zerrieb sie zu Staub vor dem Winde, warf sie wie Kot hinaus.
| من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم. |
43 Du rettetest mich aus den Zänkereien des Volkes und setztest mich zum Haupt der Heiden; ein Volk, das ich nicht kannte, dient mir;
| تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. |
44 sobald sie hören, folgen sie mir, die Kinder der Fremde schmeicheln mir;
| بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. |
45 die Kinder der Fremde verzagen und kommen zitternd aus ihren Schlössern.
| آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند. |
46 Es lebe der HERR, und gepriesen sei mein Fels, und erhoben werde der Gott meines Heils!
| خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! |
47 Der Gott, der mir Rache verlieh und die Völker unter mich zwang;
| خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، |
48 der mich meinen Feinden entrinnen ließ und mich trotz meiner Widersacher erhöhte, mich errettete von dem gewalttätigen Mann!
| و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. |
49 Darum will ich dich, o HERR, loben unter den Nationen und deinem Namen singen,
| ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید. |
50 der seinem Könige große Siege verliehen hat und seinem Gesalbten Gnade erweist, David und seinem Samen bis in Ewigkeit.
| خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند. |
