Psalm 147
1 Lobet den HERRN! Denn es ist gut, unserm Gott zu singen: es ist lieblich, es ziemt sich der Lobgesang.
Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
2 Der HERR baut Jerusalem, die Verjagten Israels wird er sammeln.
Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
3 Er heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und lindert ihre Schmerzen;
Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
4 er zählt die Zahl der Sterne und nennt sie alle mit Namen.
Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
5 Groß ist unser Herr und reich an Macht; sein Verstand ist unermeßlich.
Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
6 Der HERR richtet die Gedemütigten wieder auf, er erniedrigt die Gottlosen bis zur Erde.
Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
7 Stimmt dem HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Harfe,
Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
8 der den Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde und auf den Bergen Gras wachsen läßt;
Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
9 der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen!
Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Schenkeln des Mannes;
Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
11 der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Gnade hoffen.
Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
12 Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe, Zion, deinen Gott!
Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
13 Denn er hat die Riegel deiner Tore befestigt, deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;
Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
14 er gibt deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit dem besten Weizen.
De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
15 Er sendet seine Rede auf Erden; gar schnell läuft sein Wort;
Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
16 er gibt Schnee wie Wolle, er streut Reif wie Asche;
Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
17 er wirft sein Eis wie Brocken; wer kann bestehen vor seinem Frost?
Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
18 Er sendet sein Wort, so zerschmelzen sie; er läßt seinen Wind wehen, so tauen sie auf.
Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
19 Er läßt Jakob sein Wort verkündigen, Israel seine Satzungen und Rechte.
Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
20 So hat er keinem Volk getan, noch läßt er sie wissen seine Rechte. Hallelujah!
Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
