Psalm 139

1 Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. HERR, du hast mich erforscht und kennst mich!

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

2 Ich sitze oder stehe, so weißt du es; du merkst meine Gedanken von ferne.

تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

3 Du beobachtest mich, ob ich gehe oder liege, und bist vertraut mit allen meinen Wegen;

تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

4 ja es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, HERR, nicht völlig wüßtest!

حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

5 Von hinten und von vorn hast du mich eingeschlossen und deine Hand auf mich gelegt.

مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

6 Diese Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch, als daß ich sie fassen könnte!

شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

7 Wo soll ich hingehen vor deinem Geist, wo soll ich hinfliehen vor deinem Angesicht?

از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

8 Führe ich zum Himmel, so bist du da; bettete ich mir im Totenreich, siehe, so bist du auch da! (Sheol h7585)

اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

9 Nähme ich Flügel der Morgenröte und bliebe am äußersten Meer,

اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

10 so würde auch daselbst deine Hand mich führen und deine Rechte mich halten!

در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

11 Spräche ich: «Finsternis möge mich überfallen und das Licht zur Nacht werden um mich her!»,

اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

12 so ist auch die Finsternis nicht finster für dich, und die Nacht leuchtet wie der Tag; Finsternis ist wie das Licht.

نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

13 Denn du hast meine Nieren geschaffen, du wobest mich in meiner Mutter Schoß.

تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

14 Ich danke dir, daß du mich wunderbar gemacht hast; wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl!

تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

15 Mein Gebein war dir nicht verhohlen, da ich im Verborgenen gemacht ward, gewirkt tief unten auf Erden.

وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

16 Deine Augen sahen mich, als ich noch unentwickelt war, und es waren alle Tage in dein Buch geschrieben, die noch werden sollten, als derselben noch keiner war.

حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

17 Und wie teuer sind mir, o Gott, deine Gedanken! Wie groß ist ihre Summe!

خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

18 Wollte ich sie zählen, so würde ihrer mehr sein als der Sand. Wenn ich erwache, so bin ich noch bei dir!

حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

19 Ach Gott, daß du den Gottlosen tötetest und die Blutgierigen von mir weichen müßten!

خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

20 Denn sie empören sich arglistig wider dich; deine Feinde erheben [ihre Hand] zur Lüge.

خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

21 Sollte ich nicht hassen, die dich, HERR, hassen, und keinen Abscheu empfinden vor deinen Widersachern?

پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

22 Ich hasse sie mit vollkommenem Haß, sie sind mir zu Feinden geworden.

آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

23 Erforsche mich, o Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne, wie ich es meine;

خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

24 und siehe, ob ich auf bösem Wege bin, und leite mich auf ewigem Wege!

ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.