Psalm 132
1 Ein Wallfahrtslied. Gedenke, o HERR, dem David alle seine Mühen,
Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
2 daß er dem HERRN schwur und dem Mächtigen Jakobs gelobte:
Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
3 Ich will nicht in das Zelt meines Hauses gehen, noch auf das Lager meines Bettes steigen,
Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
4 ich will meinen Augen keinen Schlaf und meinen Augenlidern keinen Schlummer gönnen,
I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
5 bis ich eine Stätte gefunden habe für den HERRN, eine Wohnung für den Mächtigen Jakobs!
Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
6 Siehe, wir hörten, sie sei zu Ephrata; wir haben sie gefunden im Gefilde von Jear!
Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 Wir wollen kommen zu seiner Wohnung, wir wollen anbeten beim Schemel seiner Füße!
Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
8 HERR, mache dich auf zu deiner Ruhestatt, du und die Lade deiner Macht!
Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
9 Deine Priester sollen sich in Gerechtigkeit kleiden, und deine Frommen sollen jubeln.
Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
10 Um Davids, deines Knechtes willen weise nicht ab das Angesicht deines Gesalbten!
Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
11 Der HERR hat David in Wahrheit geschworen, davon wird er nicht abgehen: «Von der Frucht deines Leibes will ich setzen auf deinen Thron!
Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
12 Werden deine Söhne meinen Bund bewahren und meine Zeugnisse, die ich sie lehren will, so sollen auch ihre Söhne für immer sitzen auf deinem Thron!»
Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
13 Denn der HERR hat Zion erwählt und sie zu seiner Wohnung begehrt:
Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
14 «Dies ist für immer meine Ruhestatt, hier will ich wohnen; denn so habe ich es begehrt.
Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
15 Ihre Nahrung will ich reichlich segnen, ihre Armen sättigen mit Brot.
Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
16 Ihre Priester will ich mit Heil bekleiden, und ihre Frommen sollen jubeln.
Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
17 Dort will ich dem David ein Horn hervorsprossen lassen, eine Leuchte zurichten meinem Gesalbten.
Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
18 Seine Feinde will ich mit Schande bekleiden; aber auf ihm soll seine Krone glänzen!»
Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.
