Psalm 132
1 Ein Wallfahrtslied. Gedenke, o HERR, dem David alle seine Mühen,
| سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، داوود و تمام سختیهای او را به یاد آور |
2 daß er dem HERRN schwur und dem Mächtigen Jakobs gelobte:
| که چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت: |
3 Ich will nicht in das Zelt meines Hauses gehen, noch auf das Lager meines Bettes steigen,
| «به خانۀ خود نخواهم رفت؛ و در بستر خویش آرام نخواهم گرفت، |
4 ich will meinen Augen keinen Schlaf und meinen Augenlidern keinen Schlummer gönnen,
| خواب به چشمانم راه نخواهم داد، و نه سنگینی به مژگانم، |
5 bis ich eine Stätte gefunden habe für den HERRN, eine Wohnung für den Mächtigen Jakobs!
| تا وقتی که مکانی برای ساختن خانه‌ای برای خداوندم بیابم و مسکنی برای قدیرِ یعقوب.» |
6 Siehe, wir hörten, sie sei zu Ephrata; wir haben sie gefunden im Gefilde von Jear!
| در بیت‌لحم راجع به صندوق عهد تو شنیدیم، و در صحرای یعاریم آن را یافتیم. |
7 Wir wollen kommen zu seiner Wohnung, wir wollen anbeten beim Schemel seiner Füße!
| گفتیم: «بیایید به مسکن خداوند وارد شویم، و در پیشگاه او پرستش کنیم.» |
8 HERR, mache dich auf zu deiner Ruhestatt, du und die Lade deiner Macht!
| ای خداوند، برخیز و همراه صندوق عهد خود که نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بیا! |
9 Deine Priester sollen sich in Gerechtigkeit kleiden, und deine Frommen sollen jubeln.
| باشد که کاهنان تو جامهٔ پاکی و راستی را در بر کنند و قوم تو با شادی سرود خوانند! |
10 Um Davids, deines Knechtes willen weise nicht ab das Angesicht deines Gesalbten!
| ای خداوند، به خاطر بنده‌ات داوود، پادشاه برگزیده‌ات را ترک نکن. |
11 Der HERR hat David in Wahrheit geschworen, davon wird er nicht abgehen: «Von der Frucht deines Leibes will ich setzen auf deinen Thron!
| تو به داوود وعده فرمودی که از نسل او برتخت سلطنت خواهد نشست، و تو به وعده‌ات عمل خواهی کرد. |
12 Werden deine Söhne meinen Bund bewahren und meine Zeugnisse, die ich sie lehren will, so sollen auch ihre Söhne für immer sitzen auf deinem Thron!»
| و نیز به داوود گفتی که اگر فرزندانش از احکام تو اطاعت کنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند کرد. |
13 Denn der HERR hat Zion erwählt und sie zu seiner Wohnung begehrt:
| ای خداوند، تو اورشلیم را برگزیده‌ای تا در آن ساکن شوی. |
14 «Dies ist für immer meine Ruhestatt, hier will ich wohnen; denn so habe ich es begehrt.
| تو فرمودی: «تا ابد در اینجا ساکن خواهم بود، زیرا اینچنین اراده نموده‌ام. |
15 Ihre Nahrung will ich reichlich segnen, ihre Armen sättigen mit Brot.
| آذوقهٔ این شهر را برکت خواهم داد و فقیرانش را با نان سیر خواهم نمود. |
16 Ihre Priester will ich mit Heil bekleiden, und ihre Frommen sollen jubeln.
| کاهنانش را در خدمتی که می‌کنند برکت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند. |
17 Dort will ich dem David ein Horn hervorsprossen lassen, eine Leuchte zurichten meinem Gesalbten.
| «در اینجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ مسیح خود را روشن نگه خواهم داشت. |
18 Seine Feinde will ich mit Schande bekleiden; aber auf ihm soll seine Krone glänzen!»
| دشمنان او را با رسوایی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شکوهمند خواهد بود.» |
