Psalm 129

1 Ein Wallfahrtslied. Sie haben mich oft bedrängt von meiner Jugend auf (so sage Israel),

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 sie haben mich oft bedrängt von meiner Jugend auf und haben mich doch nicht übermocht;

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 auf meinem Rücken haben Pflüger gepflügt und ihre Furchen lang gezogen.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 Der HERR, der Gerechte, hat die Stricke der Gottlosen zerschnitten.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Es müssen zuschanden werden und zurückweichen alle, die Zion hassen;

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 sie müssen werden wie das Gras auf den Dächern, welches verdorrt ist, bevor man es ausrauft,

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 mit welchem kein Schnitter seine Hand füllt und kein Garbenbinder seinen Schoß;

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 von denen auch die Vorübergehenden nicht sagen: «Der Segen des HERRN sei mit euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!»

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»