< Psalm 129 >

1 Ein Wallfahrtslied. Sie haben mich oft bedrängt von meiner Jugend auf (so sage Israel),
Waƙar haurawa. Sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, bari Isra’ila yă ce,
2 sie haben mich oft bedrängt von meiner Jugend auf und haben mich doch nicht übermocht;
sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, amma ba su yi nasara a kaina ba.
3 auf meinem Rücken haben Pflüger gepflügt und ihre Furchen lang gezogen.
Manoma sun nome bayana suka yi kunyoyinsu da tsayi.
4 Der HERR, der Gerechte, hat die Stricke der Gottlosen zerschnitten.
Amma Ubangiji mai adalci ne; ya’yantar da ni daga igiyoyin mugaye.
5 Es müssen zuschanden werden und zurückweichen alle, die Zion hassen;
Bari dukan waɗanda suke ƙin Sihiyona a juye da su baya da kunya.
6 sie müssen werden wie das Gras auf den Dächern, welches verdorrt ist, bevor man es ausrauft,
Bari su zama kamar ciyawa a kan rufi, wadda takan bushe kafin tă yi girma;
7 mit welchem kein Schnitter seine Hand füllt und kein Garbenbinder seinen Schoß;
da ita mai girbi ba ya iya cika hannuwansa, balle wanda yake tarawa yă cika hannuwansa.
8 von denen auch die Vorübergehenden nicht sagen: «Der Segen des HERRN sei mit euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!»
Kada masu wuce su ce, “Albarkar Ubangiji ta kasance a kanku; muna sa muku albarka a cikin sunan Ubangiji.”

< Psalm 129 >