Psalm 122

1 Ein Wallfahrtslied. Von David. Ich freue mich an denen, die zu mir sagen: Lasset uns zum Hause des HERRN gehen!

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

2 Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem!

و اینک اینجا در میان دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌ایم!

3 Jerusalem, du bist gebaut als eine Stadt, die fest in sich geschlossen ist,

اورشلیم اینک بازسازی شده و دیوارهایش به هم پیوسته است.

4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme des HERRN (ein Zeugnis für Israel), zu preisen den Namen des HERRN!

قبایل اسرائیل به اورشلیم می‌آیند تا طبق دستوری که خداوند به ایشان داده است، او را سپاس گویند و پرستش کنند.

5 Denn dort sind Stühle gesetzt zum Gericht, die Stühle des Hauses David.

در اینجا تختهای داوری برپاست، تختهایِ خاندان داوود.

6 Bittet für den Frieden Jerusalems! Es gehe wohl denen, die dich lieben!

برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا کنید! همهٔ کسانی که این شهر را دوست دارند، کامیاب باشند.

7 Friede sei in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!

ای اورشلیم، صلح و سلامتی در حصارهای تو و رفاه و آسایش در قصرهایت برقرار باد!

8 Um meiner Brüder und Freunde willen sage ich: Friede sei in dir!

به خاطر خانواده و دوستان خویش می‌گویم: «صلح و آرامش بر تو باد!»

9 Um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen!

ای اورشلیم، به خاطر خانهٔ یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهانم.