Psalm 122

1 Ein Wallfahrtslied. Von David. Ich freue mich an denen, die zu mir sagen: Lasset uns zum Hause des HERRN gehen!

۱ سرود درجات از داود شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

2 Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem!

۲ پایهای ما خواهد ایستاد، به اندرون دروازه های تو، ای اورشلیم!

3 Jerusalem, du bist gebaut als eine Stadt, die fest in sich geschlossen ist,

۳ ‌ای اورشلیم که بنا شده‌ای مثل شهری که تمام با هم پیوسته باشد،

4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme des HERRN (ein Zeugnis für Israel), zu preisen den Namen des HERRN!

۴ که بدانجااسباط بالا می‌روند، یعنی اسباط یاه، تا شهادت باشد برای اسرائیل و تا نام یهوه را تسبیح بخوانند.

5 Denn dort sind Stühle gesetzt zum Gericht, die Stühle des Hauses David.

۵ زیرا که در آنجا کرسیهای داوری بر پاشده است، یعنی کرسیهای خاندان داود.

6 Bittet für den Frieden Jerusalems! Es gehe wohl denen, die dich lieben!

۶ برای سلامتی اورشلیم مسالت کنید. آنانی که تو را دوست می‌دارند، خجسته حال خواهندشد.

7 Friede sei in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!

۷ سلامتی در باره های تو باشد، و رفاهیت درقصرهای تو.

8 Um meiner Brüder und Freunde willen sage ich: Friede sei in dir!

۸ به‌خاطر برادران و یاران خویش، می‌گویم که سلامتی بر تو باد.

9 Um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen!

۹ به‌خاطرخانه یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهم طلبید.