< Psalm 122 >

1 Ein Wallfahrtslied. Von David. Ich freue mich an denen, die zu mir sagen: Lasset uns zum Hause des HERRN gehen!
Faarfannaa Ol baʼuu. Faarfannaa Daawit. Yommuu isaan, “Kottu gara mana Waaqayyoo dhaqnaa” naan jedhanitti, ani nan gammade.
2 Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem!
Yaa Yerusaalem, miilli keenya karrawwan kee irra dhaabata.
3 Jerusalem, du bist gebaut als eine Stadt, die fest in sich geschlossen ist,
Yerusaalem akka magaalaa walitti maxxantee gobbatte tokkootti ijaaramte.
4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme des HERRN (ein Zeugnis für Israel), zu preisen den Namen des HERRN!
Kunis iddoo gosoonni, gosoonni Waaqayyo, akka sirna Israaʼeliif kenname sanaatti, maqaa Waaqayyoo galateeffachuuf itti ol baʼanii dha.
5 Denn dort sind Stühle gesetzt zum Gericht, die Stühle des Hauses David.
Teessoowwan murtii, teessoowwan mana Daawit achi dhaabatu.
6 Bittet für den Frieden Jerusalems! Es gehe wohl denen, die dich lieben!
Akkana jedhaa nagaa Yerusaalemiif kadhadhaa: “Warri si jaallatan nagaan haa jiraatan.
7 Friede sei in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!
Dallaa kee keessa nagaan, masaraa mootummaa keetii keessa immoo tasgabbiin haa jiraatu.”
8 Um meiner Brüder und Freunde willen sage ich: Friede sei in dir!
Ani obboloota kootii fi michoota kootiif jedhee, “Nagaan si keessa haa jiraatu” nan jedha.
9 Um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen!
Mana Waaqayyo Waaqa keenyaatiif jedhee, ani akka wanni gaariin siif taʼu nan hawwa.

< Psalm 122 >