< Psalm 122 >

1 Ein Wallfahrtslied. Von David. Ich freue mich an denen, die zu mir sagen: Lasset uns zum Hause des HERRN gehen!
Nalipay ako pag-ayo sa dihang miingon (sila) kanako, “Mangadto kita sa balay ni Yahweh.”
2 Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem!
Jerusalem, ang among mga tiil nagtindog diha sa imong mga ganghaan!
3 Jerusalem, du bist gebaut als eine Stadt, die fest in sich geschlossen ist,
Jerusalem, ang usa ka siyudad nga maayong pagkatukod!
4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme des HERRN (ein Zeugnis für Israel), zu preisen den Namen des HERRN!
Motungas ang kabanayan didto sa Jerusalem—ang kabanayan ni Yahweh—ingon nga pagpamatuod alang sa Israel, aron makapasalamat sa ngalan ni Yahweh.
5 Denn dort sind Stühle gesetzt zum Gericht, die Stühle des Hauses David.
Atua didto nahimutang ang mga trono sa paghukom, ang trono sa balay ni David.
6 Bittet für den Frieden Jerusalems! Es gehe wohl denen, die dich lieben!
Pag-ampo alang sa kalinaw sa Jerusalem! “Hinaot nga kadtong nahigugma kanimo adunay kalinaw.
7 Friede sei in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!
Hinaot nga adunay kalinaw diha sa mga paril nga maoy nagpanalipod kanimo, ug hinaot nga aduna silay kalinaw diha sa imong mga kota.”
8 Um meiner Brüder und Freunde willen sage ich: Friede sei in dir!
Alang sa kaayohan sa akong mga kaigsoonan ug sa akong mga higala ako moingon, “Hinaot nga adunay kalinaw diha kanimo.”
9 Um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen!
Alang sa kaayohan sa balay ni Yahweh nga atong Dios, mangita ako ug kaayohan alang kanimo.

< Psalm 122 >