Psalm 107

1 «Danket dem Herrn, denn er ist gütig, denn seine Gnade währt ewig!»

Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!

2 So sollen sagen die Erlösten des HERRN, die er aus der Hand des Feindes erlöst

Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —

3 und die er aus den Ländern zusammengebracht hat, vom Aufgang und vom Niedergang, von Mitternacht und vom Meer,

Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!

4 die irregingen in der Wüste, auf ungebahntem Weg und keine Stadt fanden, wo sie wohnen konnten,

Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.

5 hungrig und durstig, daß ihre Seele in ihnen verschmachtete.

Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.

6 Da schrieen sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten

Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

7 und führte sie auf den rechten Weg, daß sie zu einer bewohnten Stadt gelangten,

Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.

8 die sollen dem HERRN danken für seine Gnade und für seine Wunder an den Menschenkindern,

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

9 daß er die durstige Seele getränkt und die hungernde Seele mit Gutem gesättigt hat!

Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.

10 Die in Finsternis und Todesschatten saßen, gebunden in Elend und Eisen,

Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,

11 weil sie den Geboten Gottes widerstrebt und den Rat des Höchsten verachtet hatten,

(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)

12 so daß er ihr Herz durch Strafe beugte, daß sie dalagen und ihnen niemand half.

— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.

13 Da schrieen sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten,

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

14 und führte sie aus Finsternis und Todesschatten heraus und zerriß ihre Bande,

Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.

15 die sollen dem HERRN danken für seine Gnade und für seine Wunder an den Menschenkindern,

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

16 daß er eherne Türen zerbricht und eiserne Riegel zerschlägt!

Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.

17 Die Toren, die wegen ihrer Übertretung und um ihrer Missetaten willen geplagt wurden,

Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;

18 daß ihrer Seele vor aller Nahrung ekelte und sie nahe waren den Pforten des Todes.

Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.

19 Da schrieen sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

20 Er sandte sein Wort und machte sie gesund und ließ sie ihren Gräbern entrinnen,

У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.

21 die sollen dem HERRN danken für seine Gnade und für seine Wunder an den Menschenkindern,

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

22 sollen ihm Dankopfer bringen und seine Taten jubelnd erzählen!

Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!

23 Die in Schiffen sich aufs Meer begaben und Handel trieben auf großen Wassern,

Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,

24 die des HERRN Werke sahen und seine Wunder auf hoher See,

Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.

25 wenn er sprach und einen Sturmwind erregte, der die Wellen in die Höhe warf,

Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;

26 daß sie emporfuhren gen Himmel und hinabfuhren zur Tiefe und ihre Seele vor Angst verging;

Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.

27 daß sie wirbelten und schwankten wie Trunkene, und alle ihre Weisheit dahin war.

Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;

28 Da schrieen sie zum HERRN in ihrer Not, und er führte sie heraus aus ihren Ängsten;

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

29 er stillte den Sturm, daß er schwieg und die Wellen sich beruhigten;

У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.

30 und jene wurden froh, daß sie sich legten; und er führte sie an das erwünschte Gestade,

Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.

31 die sollen dem HERRN danken für seine Gnade und für seine Wunder an den Menschenkindern

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

32 und sollen ihn erheben in der Versammlung des Volkes und im Kreise der Ältesten ihn rühmen!

Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.

33 Er machte Ströme zur Wüste und ließ Wasserquellen vertrocknen;

У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.

34 fruchtbares Land wurde zur Salzwüste wegen der Bosheit derer, die es bewohnten.

Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.

35 Er machte aber auch die Wüste zum Wasserteich und dürres Land zu Wasserquellen.

У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;

36 Und er ließ Hungrige daselbst wohnen, und sie gründeten eine bewohnte Stadt;

Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;

37 und sie säten Äcker an und pflanzten Weinberge und hatten von den Früchten einen schönen Ertrag;

Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.

38 und er segnete sie, daß sie sich stark mehrten, und auch ihres Viehs machte er nicht wenig,

У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.

39 nachdem sie vermindert worden waren und gedemütigt durch den Druck des Unglücks und Kummers,

Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.

40 als er Verachtung auf die Fürsten goß und sie irregehen ließ in unwegsamer Wildnis;

У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;

41 aber er erhob den Armen aus dem Elend und machte die Geschlechter wie Schafherden.

Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.

42 Die Redlichen sollen es sehen und sich freuen, und alle Bosheit soll ihr Maul verschließen!

Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.

43 Wer weise ist, der beobachte solches und merke sich die Gnadenerweisungen des HERRN!

Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!