Psalm 107
1 «Danket dem Herrn, denn er ist gütig, denn seine Gnade währt ewig!»
Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
2 So sollen sagen die Erlösten des HERRN, die er aus der Hand des Feindes erlöst
Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.
3 und die er aus den Ländern zusammengebracht hat, vom Aufgang und vom Niedergang, von Mitternacht und vom Meer,
En Hij die uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
4 die irregingen in der Wüste, auf ungebahntem Weg und keine Stadt fanden, wo sie wohnen konnten,
Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;
5 hungrig und durstig, daß ihre Seele in ihnen verschmachtete.
Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.
6 Da schrieen sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;
7 und führte sie auf den rechten Weg, daß sie zu einer bewohnten Stadt gelangten,
En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.
8 die sollen dem HERRN danken für seine Gnade und für seine Wunder an den Menschenkindern,
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
9 daß er die durstige Seele getränkt und die hungernde Seele mit Gutem gesättigt hat!
Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;
10 Die in Finsternis und Todesschatten saßen, gebunden in Elend und Eisen,
Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;
11 weil sie den Geboten Gottes widerstrebt und den Rat des Höchsten verachtet hatten,
Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.
12 so daß er ihr Herz durch Strafe beugte, daß sie dalagen und ihnen niemand half.
Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.
13 Da schrieen sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten,
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
14 und führte sie aus Finsternis und Todesschatten heraus und zerriß ihre Bande,
Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.
15 die sollen dem HERRN danken für seine Gnade und für seine Wunder an den Menschenkindern,
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
16 daß er eherne Türen zerbricht und eiserne Riegel zerschlägt!
Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.
17 Die Toren, die wegen ihrer Übertretung und um ihrer Missetaten willen geplagt wurden,
De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;
18 daß ihrer Seele vor aller Nahrung ekelte und sie nahe waren den Pforten des Todes.
Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.
19 Da schrieen sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
20 Er sandte sein Wort und machte sie gesund und ließ sie ihren Gräbern entrinnen,
Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.
21 die sollen dem HERRN danken für seine Gnade und für seine Wunder an den Menschenkindern,
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
22 sollen ihm Dankopfer bringen und seine Taten jubelnd erzählen!
En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.
23 Die in Schiffen sich aufs Meer begaben und Handel trieben auf großen Wassern,
Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;
24 die des HERRN Werke sahen und seine Wunder auf hoher See,
Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.
25 wenn er sprach und einen Sturmwind erregte, der die Wellen in die Höhe warf,
Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.
26 daß sie emporfuhren gen Himmel und hinabfuhren zur Tiefe und ihre Seele vor Angst verging;
Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.
27 daß sie wirbelten und schwankten wie Trunkene, und alle ihre Weisheit dahin war.
Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.
28 Da schrieen sie zum HERRN in ihrer Not, und er führte sie heraus aus ihren Ängsten;
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.
29 er stillte den Sturm, daß er schwieg und die Wellen sich beruhigten;
Hij doet den storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.
30 und jene wurden froh, daß sie sich legten; und er führte sie an das erwünschte Gestade,
Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.
31 die sollen dem HERRN danken für seine Gnade und für seine Wunder an den Menschenkindern
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
32 und sollen ihn erheben in der Versammlung des Volkes und im Kreise der Ältesten ihn rühmen!
En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.
33 Er machte Ströme zur Wüste und ließ Wasserquellen vertrocknen;
Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.
34 fruchtbares Land wurde zur Salzwüste wegen der Bosheit derer, die es bewohnten.
Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.
35 Er machte aber auch die Wüste zum Wasserteich und dürres Land zu Wasserquellen.
Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.
36 Und er ließ Hungrige daselbst wohnen, und sie gründeten eine bewohnte Stadt;
En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;
37 und sie säten Äcker an und pflanzten Weinberge und hatten von den Früchten einen schönen Ertrag;
En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.
38 und er segnete sie, daß sie sich stark mehrten, und auch ihres Viehs machte er nicht wenig,
En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.
39 nachdem sie vermindert worden waren und gedemütigt durch den Druck des Unglücks und Kummers,
Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.
40 als er Verachtung auf die Fürsten goß und sie irregehen ließ in unwegsamer Wildnis;
Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
41 aber er erhob den Armen aus dem Elend und machte die Geschlechter wie Schafherden.
Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.
42 Die Redlichen sollen es sehen und sich freuen, und alle Bosheit soll ihr Maul verschließen!
De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.
43 Wer weise ist, der beobachte solches und merke sich die Gnadenerweisungen des HERRN!
Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.
