< Psalm 106 >
1 Hallelujah! Danket dem HERRN, denn er ist gütig, seine Gnade währt ewiglich!
Whakamoemititia a Ihowa. Whakawhetai ki a Ihowa; he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
2 Wer kann die Machttaten des HERRN beschreiben und allen seinen Ruhm verkünden?
Me wai e korero nga mahi nunui a Ihowa: e whakakite katoa nga whakamoemiti ki a ia?
3 Wohl denen, die das Recht beachten, die Gerechtigkeit üben allezeit!
Ka hari te hunga e mau ana ki te whakarite tika; me te kaimahi i te tika i nga wa katoa.
4 Gedenke meiner, o HERR, aus Gnaden gegen dein Volk, suche mich heim mit deinem Heil,
Maharatia mai ahau, e Ihowa, kia rite ki tau manako ki tau iwi: tirotirohia mai ahau i runga i tau whakaoranga.
5 daß ich einen Einblick bekomme in das Wohlergehen deiner Auserwählten, mich freue an der Freude deines Volkes und mich deines Erbteils rühme.
Kia kite ai ahau i te pai o au i whiriwhiri ai: kia koa ai, koa tahi me tau iwi; kia whakamanamana tahi ai me tou kainga tupu.
6 Wir haben gesündigt samt unsern Vätern, wir haben verkehrt gehandelt, wir haben gefrevelt.
Kua hara tahi matou me o matou matua, kua mahi matou i te kino, i te mea he.
7 Unsre Väter in Ägypten hatten nicht acht auf deine Wunder, sie gedachten nicht an die Größe deiner Güte und waren widerspenstig am Meer, am Schilfmeer.
Kihai o matou matua i mohio ki au mea whakamiharo i Ihipa, kihai hoki i mahara ki te tini o au arohatanga; engari ia i whakatoi ratou ki a koe i te moana, ae, i te Moana Whero.
8 Aber er half ihnen um seines Namens willen, um seine Stärke kundzutun.
Otira whakaorangia ana ratou e ia, he whakaaro ki tona ingoa, kia matauria ai tona kaha.
9 Und er bedrohte das Schilfmeer, daß es vertrocknete, und ließ sie durch die Tiefen gehen wie auf einer Steppe.
I riria ano e ia te Moana Whero, a kua maroke: na arahina ana ratou e ia i nga rire, ano ko waenga koraha.
10 Und er rettete sie von der Hand des Hassers und erlöste sie aus der Hand des Feindes.
Na whakaorangia ake ratou e ia i te ringa o te tangata i kino ki a ratou; a hokona ana ratou i roto i te ringa o te hoariri.
11 Und das Wasser bedeckte ihre Bedränger, nicht einer von ihnen blieb übrig.
A taupokina ana e nga wai o ratou hoariri, hore rawa tetahi morehu.
12 Da glaubten sie seinen Worten und sangen sein Lob.
Na whakapono ana ratou ki ana kupu: a waiata ana i te whakamoemiti ki a ia.
13 Aber sie vergaßen seine Werke bald, sie warteten nicht auf seinen Rat,
Hohoro tonu to ratou wareware ki ana mahi: kihai i taria e ratou tona whakaaro:
14 sondern ließen sich gelüsten in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde.
Engari i whakaputa nui i o ratou hiahia i te tahora; whakamatautau ana ratou i te Atua i te koraha.
15 Und er gab ihnen, was sie forderten, sandte aber eine Seuche unter sie.
Na ka hoatu e ia ta ratou i inoi ai; otira i tukua atu e ia te hiroki ki to ratou wairua.
16 Und sie wurden eifersüchtig auf Mose im Lager, auf Aaron, den Heiligen des HERRN.
I hae hoki ratou ki a Mohi i te puni, ki a Arona ano, ki te tangata tapu a Ihowa.
17 Da tat sich die Erde auf und verschlang Datan und bedeckte die Rotte Abirams;
Ko te hamamatanga o te whenua, na horomia ana a Ratana; a taupokina iho te ropu o Apirama.
18 und Feuer verzehrte ihre Rotte, die Flamme versengte die Gottlosen.
A mura ana te ahi i to ratou ropu; wera ana i te mura te hunga kino.
19 Sie machten ein Kalb am Horeb und warfen sich nieder vor dem gegossenen Bild.
I hanga e ratou he kuao kau ki Horepa, a koropiko ana ki te whakapakoko i whakarewaina.
20 Sie vertauschten ihre Herrlichkeit gegen das Abbild eines Stiers, der Gras frißt.
Koia i whitia ai e ratou to ratou kororia mo te mea i rite ki te puru kai tarutaru.
21 Sie vergaßen Gottes, ihres Retters, der große Dinge in Ägypten getan,
Wareware ake i a ratou te Atua, to ratou kaiwhakaora, i mahi nei i nga mea nunui ki Ihipa.
22 Wunder im Lande Hams, Furchtbares am Schilfmeer.
I nga mahi whakamiharo ki te whenua o Hama, i nga mea whakamataku ki te Moana Whero.
23 Und er gedachte sie zu vertilgen, wenn nicht Mose, sein Auserwählter, in den Riß getreten wäre vor seinem Angesicht, um seinen Grimm abzuwenden, daß er sie nicht vertilgte.
Na ka mea ia, kia whakangaromia ratou, me i kaua a Mohi, tana i whiriwhiri ai, te tu ki tona aroaro i te takiwa, hei papare ake i tona riri, kei huna ratou e ia.
24 Sie verachteten das liebliche Land, sie glaubten seinem Worte nicht.
Ae ra, i whakahawea ratou ki te whenua ahuareka; kihai ratou i whakapono ki tana kupu;
25 Und sie murrten in ihren Zelten, sie gehorchten nicht der Stimme des HERRN.
Heoi amuamu ana i roto i o ratou teneti, kihai i whakarongo ki te reo o Ihowa.
26 Da erhob er seine Hand [und schwur], sie niederzustrecken in der Wüste
Na reira ka ara tona ringa ki a ratou, ki te turaki i a ratou i te koraha;
27 und ihren Samen unter die Nationen zu werfen und sie zu zerstreuen in die Länder.
Ki te turaki i o ratou uri i roto i nga iwi: ki te whakamarara i a ratou ki nga whenua.
28 Und sie hängten sich an den Baal-Peor und aßen Opfer der toten [Götzen],
I whakauru atu hoki ratou ki a Paarapeoro: a kai ana i nga patunga tapu ma nga mea mate.
29 und sie erzürnten ihn mit ihrem Tun; da brach die Plage unter ihnen aus.
Koia i whakapataritari ai ratou i a ia ki a ratou hanga kia riri; a pakaru ana mai te mate uruta ki a ratou.
30 Aber Pinehas trat auf und übte Gericht, so daß die Plage aufgehalten ward.
Na ko te whakatikanga ake o Pinehaha, ki te whakaputa whakawa: a mutu iho te mate.
31 Das wurde ihm zur Gerechtigkeit gerechnet auf alle Geschlechter, in Ewigkeit.
I kiia ai ia he tika i nga whakatupuranga katoa ake ake.
32 Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und es erging Mose übel um ihretwillen.
I whakapataritari ano ratou i a ia ki nga wai o Meripa; na hemanawa ana a Mohi mo ratou:
33 Denn sie betrübten seinen Geist, und er redete unbedacht mit seinen Lippen.
Na ratou hoki i whakatoi tona wairua, i he ai te kupu a ona ngutu.
34 Sie vertilgten die Völker nicht, von denen der HERR ihnen gesagt hatte;
Kihai ratou i whakangaro i nga iwi i kiia nei e Ihowa ki a ratou;
35 sondern ließen sich ein mit den Heiden und lernten ihre Weise.
Heoi uru ana ki roto ki nga tauiwi, a ako ana i a ratou mahi.
36 Und sie dienten ihren Götzen, und diese wurden ihnen zum Fallstrick.
I mahi hoki ratou ki a ratou whakapakoko, i mahangatia ai ratou.
37 Und sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den bösen Geistern.
Ae, i patua e ratou a ratou tama me a ratou tamahine ma nga atua maori;
38 Und sie vergossen unschuldiges Blut, das Blut ihrer Söhne und ihrer Töchter, welche sie den Götzen Kanaans opferten, und so wurde das Land durch Blutschulden entweiht.
I whakahekea hoki te toto harakore, nga toto o a ratou tama, o a ratou tamahine, i patua nei e ratou ma nga whakapakoko o Kanaana; a poke iho te whenua i te toto.
39 Und sie befleckten sich mit ihren Werken und hurten mit ihrem Tun.
Na poke iho ratou i a ratou mahi: a puremu ana ki a ratou mahi.
40 Da entbrannte der Zorn des HERRN wider sein Volk, und er faßte einen Abscheu gegen sein Erbe.
Koia i mura ai te riri o Ihowa ki tana iwi; a whakarihariha ana ia ki tona kainga tupu.
41 Und er gab sie in die Hand der Nationen, daß ihre Hasser über sie herrschten.
A tukua ana ratou e ia ki te ringa o nga tauiwi; waiho ana te hunga i kino ki a ratou hei rangatira mo ratou.
42 Und ihre Feinde bedrückten sie, und sie wurden gedemütigt unter ihre Hand.
Na ka tukinotia ratou e o ratou hoariri: ka pehia ki raro i o ratou ringa.
43 Er errettete sie oftmals; aber sie widerstrebten ihm mit ihren Anschlägen und kamen herunter durch eigene Schuld.
He maha ana whakaoranga i a ratou: ko ratou ia i whakatoi ki a ia i o ratou whakaaro, a whakaititia ana i ta ratou kino.
44 Aber er sah ihre Not an, als er ihr Schreien hörte,
Ahakoa ra, i titiro ia ki to ratou matenga, i tona rongonga i ta ratou tangi:
45 und gedachte seines Bundes mit ihnen und empfand Mitleid nach seiner großen Huld
I mahara hoki ia ki tana kawenata ki a ratou, a rite tonu ki te tini o ana mahi aroha te putanga ketanga o ona whakaaro:
46 und ließ sie Erbarmen finden bei denen, die sie gefangen hielten.
I meinga hoki ratou e ia kia arohaina e te hunga katoa i whakaraua atu ai ratou.
47 Hilf uns, HERR, unser Gott, sammle uns aus den Heiden, daß wir deinem heiligen Namen danken und uns glücklich preisen, zu deinem Ruhm!
Whakaorangia matou, e Ihowa, e to matou Atua, kohikohia matou i roto i nga tauiwi: kia whakawhetai ai ki tou ingoa tapu, kia whakamanamana ai ki tou whakamoemiti.
48 Gelobt sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk soll sagen: Amen! Hallelujah!
Kia whakapaingia a Ihowa, te Atua o Iharaira, i tua whakarere ano, a ake ake. A kia mea katoa te iwi, Amine. Whakamoemititia a Ihowa.