Psalm 105
1 Danket dem HERRN, ruft seinen Namen an, macht unter den Völkern seine Taten bekannt!
Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
2 Singet vor ihm, spielet vor ihm, redet von allen seinen Wundern!
Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.
3 Rühmet euch seines heiligen Namens! Es freue sich das Herz derer, die den HERRN suchen!
Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.
4 Fragt nach dem HERRN und nach seiner Macht, suchet sein Angesicht allezeit!
Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.
5 Gedenket seiner Wunder, die er getan, seiner Zeichen und der Urteile seines Mundes!
Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.
6 O Same Abrahams, seines Knechtes, o ihr Söhne Jakobs, seine Auserkorenen!
Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!
7 Er, der HERR, ist unser Gott; auf der ganzen Erde gilt sein Recht.
Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.
8 Er gedenkt auf ewig an seinen Bund, an das Wort, das er tausend Geschlechtern befohlen hat;
Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;
9 [des Bundes, ] den er mit Abraham geschlossen, seines Eides, den er Isaak geschworen hat.
Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.
10 Er stellte ihn auf für Jakob als Satzung, für Israel als ewigen Bund,
Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.
11 da er sprach: «Dir gebe ich das Land Kanaan als euer Erbteil»,
Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;
12 da sie noch leicht zu zählen waren, gar wenige und Fremdlinge darin,
Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.
13 und wandern mußten von einem Volk zum andern und von einem Königreich zum andern.
Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;
14 Er ließ sie von keinem Menschen bedrücken und züchtigte Könige um ihretwillen:
Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:
15 «Tastet meine Gesalbten nicht an und tut meinen Propheten kein Leid!»
Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.
16 Und er rief eine Hungersnot herbei über das Land und zerschlug jegliche Stütze an Brot.
Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.
17 Er sandte einen Mann vor ihnen her, Joseph ward zum Sklaven verkauft!
Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;
18 Sie zwangen seinen Fuß in einen Stock; seine Seele geriet in Fesseln;
Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,
19 bis zur Zeit, da sein Wort eintraf und der Ausspruch des HERRN ihn geläutert hatte.
Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.
20 Der König sandte hin und befreite ihn; der die Völker beherrschte, ließ ihn los.
Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.
21 Er setzte ihn zum Herrn über sein Haus und zum Herrscher über alle seine Güter,
Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,
22 daß er seine Fürsten nach Belieben binde und seine Ältesten unterweise.
Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.
23 Da zog Israel nach Ägypten, und Jakob wurde ein Fremdling im Lande Hams.
Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;
24 Und er machte sein Volk sehr fruchtbar und ließ es zahlreicher werden als seine Dränger.
Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.
25 Er wandte ihr Herz, sein Volk zu hassen, arglistig zu handeln an seinen Knechten.
Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.
26 Er sandte Mose, seinen Knecht, Aaron, den er erwählt hatte.
Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;
27 Die verrichteten seine Zeichen unter ihnen und taten Wunder im Lande Hams.
Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.
28 Er sandte Finsternis, und es ward Nacht, damit sie seinen Worten nicht widerstreben möchten.
Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.
29 Er verwandelte ihre Gewässer in Blut und tötete ihre Fische;
Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.
30 ihr Land wimmelte von Fröschen bis in die Gemächer ihrer Könige.
Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.
31 Er sprach; und es kamen Fliegenschwärme, Mücken in alle ihre Grenzen.
Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.
32 Er gab ihnen Hagel statt Regen, Feuerflammen auf ihr Land;
Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.
33 und er schlug ihre Weinstöcke und Feigenbäume und zerbrach die Bäume in ihrem Land.
Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.
34 Er sprach; da kamen Heuschrecken und Käfer ohne Zahl,
Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;
35 die fraßen alles Kraut im Lande und verzehrten ihre Feldfrüchte.
I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.
36 Und er schlug alle Erstgeburt in ihrem Lande, alle Erstlinge ihrer Kraft.
Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.
37 Aber sie ließ er ausziehen mit Silber und Gold, und es war kein Strauchelnder unter ihren Stämmen.
Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.
38 Ägypten war froh, daß sie gingen; denn der Schrecken vor ihnen war auf sie gefallen.
Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.
39 Er breitete vor ihnen eine Wolke aus zur Decke und Feuer, um die Nacht zu erleuchten.
Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.
40 Sie forderten; da ließ er Wachteln kommen und sättigte sie mit Himmelsbrot.
Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.
41 Er öffnete den Felsen; da floß Wasser heraus; es floß ein Bach in der Wüste.
Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.
42 Denn er gedachte an sein heiliges Wort, an Abraham, seinen Knecht.
Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.
43 Er ließ sein Volk ausziehen mit Freuden, mit Jubel seine Auserwählten.
Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.
44 Und er gab ihnen die Länder der Heiden; und woran die Völker sich abgemüht hatten, das nahmen sie in Besitz;
I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.
45 auf daß sie seine Satzungen halten und seine Lehren bewahren möchten. Hallelujah!
Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.
