Psalm 105

1 Danket dem HERRN, ruft seinen Namen an, macht unter den Völkern seine Taten bekannt!

خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید.

2 Singet vor ihm, spielet vor ihm, redet von allen seinen Wundern!

در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید.

3 Rühmet euch seines heiligen Namens! Es freue sich das Herz derer, die den HERRN suchen!

ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید!

4 Fragt nach dem HERRN und nach seiner Macht, suchet sein Angesicht allezeit!

خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید.

5 Gedenket seiner Wunder, die er getan, seiner Zeichen und der Urteile seines Mundes!

عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است.

6 O Same Abrahams, seines Knechtes, o ihr Söhne Jakobs, seine Auserkorenen!

ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید.

7 Er, der HERR, ist unser Gott; auf der ganzen Erde gilt sein Recht.

او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است.

8 Er gedenkt auf ewig an seinen Bund, an das Wort, das er tausend Geschlechtern befohlen hat;

عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛

9 [des Bundes, ] den er mit Abraham geschlossen, seines Eides, den er Isaak geschworen hat.

عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق!

10 Er stellte ihn auf für Jakob als Satzung, für Israel als ewigen Bund,

او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد.

11 da er sprach: «Dir gebe ich das Land Kanaan als euer Erbteil»,

او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.»

12 da sie noch leicht zu zählen waren, gar wenige und Fremdlinge darin,

بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛

13 und wandern mußten von einem Volk zum andern und von einem Königreich zum andern.

میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند.

14 Er ließ sie von keinem Menschen bedrücken und züchtigte Könige um ihretwillen:

اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند:

15 «Tastet meine Gesalbten nicht an und tut meinen Propheten kein Leid!»

«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!»

16 Und er rief eine Hungersnot herbei über das Land und zerschlug jegliche Stütze an Brot.

خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت.

17 Er sandte einen Mann vor ihnen her, Joseph ward zum Sklaven verkauft!

او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند.

18 Sie zwangen seinen Fuß in einen Stock; seine Seele geriet in Fesseln;

پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند.

19 bis zur Zeit, da sein Wort eintraf und der Ausspruch des HERRN ihn geläutert hatte.

او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد.

20 Der König sandte hin und befreite ihn; der die Völker beherrschte, ließ ihn los.

آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند.

21 Er setzte ihn zum Herrn über sein Haus und zum Herrscher über alle seine Güter,

سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود

22 daß er seine Fürsten nach Belieben binde und seine Ältesten unterweise.

تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد.

23 Da zog Israel nach Ägypten, und Jakob wurde ein Fremdling im Lande Hams.

آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند.

24 Und er machte sein Volk sehr fruchtbar und ließ es zahlreicher werden als seine Dränger.

خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد.

25 Er wandte ihr Herz, sein Volk zu hassen, arglistig zu handeln an seinen Knechten.

اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند.

26 Er sandte Mose, seinen Knecht, Aaron, den er erwählt hatte.

سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد.

27 Die verrichteten seine Zeichen unter ihnen und taten Wunder im Lande Hams.

موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام.

28 Er sandte Finsternis, und es ward Nacht, damit sie seinen Worten nicht widerstreben möchten.

خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند.

29 Er verwandelte ihre Gewässer in Blut und tötete ihre Fische;

او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت.

30 ihr Land wimmelte von Fröschen bis in die Gemächer ihrer Könige.

زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد.

31 Er sprach; und es kamen Fliegenschwärme, Mücken in alle ihre Grenzen.

به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد.

32 Er gab ihnen Hagel statt Regen, Feuerflammen auf ihr Land;

به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد

33 und er schlug ihre Weinstöcke und Feigenbäume und zerbrach die Bäume in ihrem Land.

و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد.

34 Er sprach; da kamen Heuschrecken und Käfer ohne Zahl,

خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند.

35 die fraßen alles Kraut im Lande und verzehrten ihre Feldfrüchte.

36 Und er schlug alle Erstgeburt in ihrem Lande, alle Erstlinge ihrer Kraft.

او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت.

37 Aber sie ließ er ausziehen mit Silber und Gold, und es war kein Strauchelnder unter ihren Stämmen.

سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد.

38 Ägypten war froh, daß sie gingen; denn der Schrecken vor ihnen war auf sie gefallen.

مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند.

39 Er breitete vor ihnen eine Wolke aus zur Decke und Feuer, um die Nacht zu erleuchten.

خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد.

40 Sie forderten; da ließ er Wachteln kommen und sättigte sie mit Himmelsbrot.

آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد.

41 Er öffnete den Felsen; da floß Wasser heraus; es floß ein Bach in der Wüste.

او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید.

42 Denn er gedachte an sein heiliges Wort, an Abraham, seinen Knecht.

زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد.

43 Er ließ sein Volk ausziehen mit Freuden, mit Jubel seine Auserwählten.

پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد،

44 Und er gab ihnen die Länder der Heiden; und woran die Völker sich abgemüht hatten, das nahmen sie in Besitz;

و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید

45 auf daß sie seine Satzungen halten und seine Lehren bewahren möchten. Hallelujah!

تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند!