Psalm 104
1 Lobe den HERRN, meine Seele! HERR, mein Gott, du bist sehr groß; mit Pracht und Majestät bist du angetan,
Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
2 du, der in Licht sich hüllt wie in ein Gewand, der den Himmel ausspannt wie ein Zelt,
Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
3 der sich seinen Söller zimmert aus Wasser, Wolken zu seinem Wagen macht und auf den Fittichen des Windes einherfährt,
Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
4 der Winde zu seinen Boten macht, Feuerflammen zu seinen Dienern.
Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
5 Er hat die Erde auf ihre Grundfesten gestützt, daß sie nimmermehr wanken wird.
Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
6 Mit der Flut decktest du sie wie mit einem Kleid; die Wasser standen über den Bergen;
Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
7 aber vor deinem Schelten flohen sie, von deiner Donnerstimme wurden sie verscheucht.
Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
8 Berge stiegen empor, Täler senkten sich zu dem Ort, welchen du ihnen gesetzt hast.
Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
9 Du hast den Wassern eine Grenze gesetzt, die sie nicht überschreiten sollen; sie dürfen die Erde nicht wiederum bedecken.
Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
10 Du lässest Quellen entspringen in den Tälern; sie fließen zwischen den Bergen hin;
Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
11 sie tränken alle Tiere des Feldes; die Wildesel löschen ihren Durst.
I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
12 Über ihnen wohnen die Vögel des Himmels; die lassen aus dem Dickicht ihre Stimme erschallen.
Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
13 Du tränkst die Berge von deinem Söller herab; von der Frucht deiner Werke wird die Erde satt.
Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
14 Du lässest Gras wachsen für das Vieh und Pflanzen, die der Mensch bearbeiten soll, um Nahrung aus der Erde zu ziehen;
Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
15 und damit der Wein des Menschen Herz erfreue und seine Gestalt schön werde vom Öl und das Brot das Herz des Menschen stärke.
I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
16 Die Bäume des HERRN trinken sich satt, die Zedern Libanons, die er gepflanzt hat,
Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
17 woselbst die Vögel nisten und der Storch, der die Zypressen bewohnt.
Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
18 Die hohen Berge sind für die Steinböcke, die Felsenklüfte sind der Klippdachsen Zuflucht.
Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
19 Er hat den Mond für bestimmte Zeiten gemacht; die Sonne weiß ihren Untergang.
Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
20 Schaffst du Finsternis, und wird es Nacht, so regen sich alle Tiere des Waldes.
Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Die jungen Löwen brüllen nach Raub und verlangen ihre Nahrung von Gott.
Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
22 Geht die Sonne auf, so ziehen sie sich zurück und legen sich in ihre Höhlen;
Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
23 der Mensch aber geht aus an sein Tagewerk, an seine Arbeit bis zum Abend.
[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
24 HERR, wie sind deiner Werke so viel! Du hast sie alle weislich geordnet, und die Erde ist voll deiner Geschöpfe.
O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
25 Da ist das Meer, so groß und weit ausgedehnt; darin wimmelt es ohne Zahl, kleine Tiere samt großen;
Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
26 da fahren die Schiffe; der Leviatan, den du gemacht hast, um darin zu spielen.
Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
27 Sie alle warten auf dich, daß du ihnen ihre Speise gebest zu seiner Zeit;
Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
28 wenn du ihnen gibst, so sammeln sie; wenn du deine Hand auftust, so werden sie mit Gut gesättigt;
[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
29 verbirgst du dein Antlitz, so erschrecken sie; nimmst du ihren Odem weg, so vergehen sie und werden wieder zu Staub;
[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
30 sendest du deinen Odem aus, so werden sie erschaffen, und du erneuerst die Gestalt der Erde.
[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Die Herrlichkeit des HERRN währe ewig! Möge der HERR Freude erleben an seinen Werken!
Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
32 Blickt er die Erde an, so zittert sie; rührt er die Berge an, so rauchen sie.
Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
33 Ich will dem HERRN singen mein Leben lang, meinen Gott lobpreisen, solange ich noch bin.
Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
34 Möge mein Gedicht ihm wohlgefallen! Ich freue mich am HERRN.
Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
35 Möchten die Sünder von der Erde vertilgt werden und die Gottlosen nicht mehr sein! Lobe den HERRN, meine Seele! Hallelujah!
Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
